ಬ್ಲಾಗಿನಂಗಳದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆ

ಇದು ಬ್ಲಾಗ್ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆ. ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಅದರಾಚೆ ಏನಿರಬಹುದು ಅನ್ನೋ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಇಣುಕಿ, ಒಳಹೊಕ್ಕು ನೋಡುವ ತವಕದಿಂದ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಏನಾದರೂ ಬರೆದುಬಿಡುವ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು, ನನ್ನ ಕೊರೆತಗಳನ್ನು ಓದುವವರು, ಓದಿಯೂ ಸಹಿಸ ಬಲ್ಲವರು , ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡುವವರು ಸಿಗಬಹುದೆ ಎಂಬ ಅಳುಕು, ಇತ್ಯಾದಿ ಏನೇನೋ ಭಾವಗಳು ಮನದಲ್ಲಿ .

ಏನಾದರೂ ಆಗಲಿ , ಬಿಡುವು ಸಿಕ್ಕಾಗೆಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ ಬರಬೇಕು ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಮನಸಲ್ಲೇ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಭಾವನೆಗಳ ಹುಚ್ಚು ಹೊಳೆಯನ್ನು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಹರಿಯಬಿಡಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.

ಪ್ರತಿನಿತ್ಯದ " ಮನೆ - ಆಫೀಸ್ -ಮನೆ ಆಟ", ಆಗೊಮ್ಮೆ -ಈಗೊಮ್ಮೆ ಸ್ನೇಹಿತರು , ಸಿನೆಮಾ, ಶಾಪಿಂಗ್ ಗಳ ನಡುವೆ ಜೀವನ ಓಡುತ್ತಿದೆ. ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಯಾವ ಚಿಂತೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ( ಅದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮಂದಿರಿಗೇ ಬಿಟ್ಟು ) ಆರಾಮವಾಗಿ ಕಳೆದ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳು ಕಾಡುತ್ತವೆ. ಆಗೆಲ್ಲ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ನನ್ನಂತವರೇ ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ. ಎಷ್ಟೋ ಸಲ, ನನ್ನ ಮಗಳೇ ಶ್ರೋತೃವಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪಲ್ಲೇ ಕಳೆದು ಹೋಗಿ ನಾನು ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಗಲ್ಲಕ್ಕೆ ಕೈ ಕೊಟ್ಟು ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ.

ನಾವು ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆ ಬಂತೆಂದರೆ , ಅಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಓಡುತ್ತಿದ್ದಿದ್ದು, ಗುಡ್ಡ- ಬೆಟ್ಟ, ಕಾಡು ಅಲೀತಿದ್ದಿದ್ದು, ಮನೆಯವರು ‍ಯಾರಾದ್ರೂ ಕೋಲು ತೊಗೊಂಡು ಬರೋವರೆಗೂ ಎಮ್ಮೆಗಳ ಥರಾ ಹೊಳೆಲೋ -ಕೆರೇಲೋ ಬಿದ್ಕೊಂಡಿರ್ತಿದ್ದಿದ್ದು , ಅಂಗಳದ ಸೌತೆ ಬಳ್ಳೀಲಿ ಕಾಯಿ ಬೆಳೀದೇ ಇರೋ ಹಾಗೆ ಎಚ್ಚರ ವಹಿಸ್ತಿದ್ದಿದ್ದು , ಮಾವಿನ ಮರ, ಪೇರಲೆ ಮರದ ಹೀಚು ಕಾಯಿಗಳೆಲ್ಲ ನಮಗೆ ರಜೆ ಬಂತೂಂದ್ರೆ ಹೆದ್ರಿ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದಿದ್ದು ಎಲ್ಲ ಕೇಳಿದಮೇಲೆ " ಅಮ್ಮಾ , ನಿಜಕ್ಕೂ ನೀವೆಲ್ಲ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮಜಾ ಮಾಡ್ತಿದ್ರಾ? ಹೋಮ್ ವರ್ಕ್ ,ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟ್ , ಅಸೈನ್ ಮೆಂಟ್ ಎಲ್ಲ ಏನೂ ಇರ್ತಿರಲಿಲ್ವ? " ಅಂತ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡ್ತಾಳೆ. ನಿಜ, ಈಗೆಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ , ಅದೂ ಪೇಟೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಮ್ಮಂಥಾ ಬಾಲ್ಯ ಕನಸೇ ಸರಿ ! ನನ್ನ ಮಗಳು ಅಂಥಾ ಕ್ಷಣಗಳಿಂದ ವಂಚಿತಳಾದ ಬಗ್ಗೆ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತದೆ . ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ತುಂಬಿ ಕೊಡುವೆನೋ ಅನ್ನುವಂತೆ ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಗೋ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಪ್ರಾಮಿಸ್ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಮರ ಹತ್ತು, ಹೊಳೆಲಿ ಈಜು , ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಆಡು ಎಂದೆಲ್ಲ ಅವಳನ್ನು "ಚಿಯರ್ ಅಪ್ " ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ನನಗೂ ಗೊತ್ತು, ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಅದೆಲ್ಲ ಬೇಜಾರು ಬಂದು , ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗೇಮ್ / ವಿಡಿಯೋ ಗೇಮ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಹುಡುಕತೊಡಗುತ್ತಾಳೆ ಅಂತ. ಆದರೂ ಅದೇನೋ ಉತ್ಸಾಹ, ಮಗಳ ಮೂಲಕ ನನ್ನದೇ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಜೀವಂತಗೊಳಿಸುವ ಬಯಕೆ.
ಏನೋ ಹೇಳಲು ಶುರು ಮಾಡಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಅಲೀತಾ ಇದೀನಿ.
ಹೀಗೇ , ಅನಿಸಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಹುಚ್ಚು ಹೊಳೆಯಾಗಿ ಹರಿಯ ಬಿಡ್ತೀನಿ . ನೀವೂ ಅದರ ಅಲೆಗಳನ್ನ ಮುಟ್ತೀರಾ ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಳ್ಲಾ?

ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ತೀನಿ .ಬರ್ಲಾ?