July 10, 2023

ಮೊಬೈಲ್-ಫೋಟೋ

 ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಹಬ್ಬ-ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಫಂಕ್ಷನ್ನು ಅಂತ ರೆಡಿಯಾಗತಾ ಇದ್ರೆ ನಂಗೆ ಫುಲ್ ಟೆನ್ಶನ್. 

ನಿಜಕ್ಕೂ ಹೌದು ಸ್ವಾಮೀ !


ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆ , ಆಭರಣ ತಗೊಂಡ್ರೆ ಏನು ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ.  ಆದರೆ  ಅದೆಲ್ಲ ಹಾಕಿ ಮೇಕಪ್ ಗೀಕಪ್  ಮಾಡಿ ರೆಡಿ ಆಗ್ತಾಳಲ್ಲ ಅದೇ ಕಷ್ಟ ! ಅವಳು ರೆಡಿಯಾದ್ರೆ ನಿಂಗೇನು ಕಷ್ಟ ಅಂತ  ಮೂಗು ಎಳಿಬೇಡಿ. ಹೇಳ್ತೀನಿ ಇರಿ. 


ಹೊಸಾ ಬಟ್ಟೆ / ಸೀರೆ  ತೊಟ್ಟು , ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು  ರೆಡಿ ಆಗ್ತಾಳ ? (ಸುಂದರವಾಗೇ  ಕಾಣ್ತಾಳೆ ಅಂತ ನಾನು ಹೇಳಿ ಬಿಡ್ತೀನಿ ) . ಏನಾದ್ರೂ ಫಂಕ್ಷನ್ ಗೆ ಹೋಗೋ ಪ್ಲಾನ್ ಇದ್ರೆ  ಹೊರಡಬೇಕಾಗಿರೋ   ಟೈಮ್ ಮುಗದು  ಒಂದರ್ಧ ಗಂಟೆ ಆಗಿರತ್ತೆ ಆಗಲೇ .  "ಆಯ್ತಾ ? ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು"  ಅಂತ ಕೇಳೋ ಅಭ್ಯಾಸ ನಂಗಿಲ್ಲ !( ಅದೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಬಹಳ ಸಮಯ ಆಯ್ತು. ಅದು ಬೇರೆ ವಿಷ್ಯ ) . ನನ್ನ ಕರದ್ಲು ಅಂದ್ರೆ ರೆಡಿ ಆದರು ಅಮ್ಮಾವ್ರು,  ಇನ್ನು  ನಾನು  ಖುರ್ಚಿಯಿಂದ ಏಳಬೇಕು ಅಂತ ಅರ್ಥ . 

ಆಯ್ತಾ ?ಅಂತೂ ಹೊರಟ್ರಾ ? ಅಂತ ಕೇಳಬೇಡಿ .  ಇರಿ  ಇರಿ .. 

   

ಅವಳು ಕರೆದಳು ಅಂದ್ರೆ , ಈಗ ನಾನು ಮೊಬೈಲ್ ರೆಡಿಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕು ಅಂತ ಅರ್ಥ. 

ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಂದ ರೆಡಿಯಾಗಿದಾಳಲ್ಲ  ಅವಳ ಫೋಟೋ ತೆಗೀಬೇಕು. ಮೇಕಪ್, ಡ್ರೆಸ್ ಎಲ್ಲ ಫ್ರೆಶ್ ಇರತ್ತೆ ನೋಡಿ ಅದಕ್ಕೇ.

ಅಲ್ಲ,ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯೋಕೆ ನಂಗೆ ಏನೂ  ಬೇಜಾರಿಲ್ಲ .ಆದರೆ ಅದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರಬೇಕು ಅಂತ ಅವಳು   ಎಕ್ಸ್ ಪೆಕ್ಟ್   ಮಾಡ್ತಾಳಲ್ಲ  ಅದೇ ಕಷ್ಟ ! 


ಅದು ಹೆಂಗೆ ತೆಗೆದರೂ ನಾನು ತೆಗೆದಿರೋ  ಫೋಟೋ  ಅವಳಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗಲ್ಲ. ಏನೋ ಒಂದು ಕೊರತೆ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತೆ .

 “ಕೈಯಿ ದಪ್ಪ  ಕಾಣ್ತಿದೆ , ಈ ಆಂಗಲ್ ಇಂದ ತೆಗಿಬೇಕಿತ್ತು. ಮೂಗು ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು  ಉದ್ದ ಕಾಣ್ತಿದೆ?   ಕೂದಲು ಹರಡಿದೆ, ಹೇಳಬಾರದಾ? ಸರಿ ಅದರೂ ಮಾಡ್ಕೋತಿದ್ದೆ .  ಹೊಟ್ಟೆ ದೊಡ್ಡ ಕಾಣಿಸ್ತಿದೆ ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡೋವಾಗ ಹೇಳಿದ್ರೆ ಸರಿಯಾಗಿ ನಿಂತ್ಕೊತಿದ್ದೆ ” … ಹೀಗೆ ಒಟ್ನಲ್ಲಿ ನಾನು ತೆಗೆದಿರೋ ಫೋಟೋಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ಕೊರತೆ ಕಂಡು  ಅವಳಿಗೆ  ಸಿಟ್ ಬರುತ್ತೆ. ನಾನು ಏನ್ ಸ್ವಾಮಿ ಮಾಡ್ಲಿ?  ನನಗೇನೋ  ನಾನು ತೆಗೆದಿರೋ  ಎಲ್ಲಾ ಫೋಟೋಗಳೂ ಚೆನ್ನಾಗೆ ಕಾಣ್ತವೆ. ಅವಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಒಂದು ಫೋಟೋ ನೂ  ಇಷ್ಟ ಆಗಲ್ಲ .


ಅಲ್ಲಿಂದ ಶುರು ನೋಡಿ ..

ಅಲ್ಲಾ,  ನೀವ್ ಹೇಳಿ , ನೀನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಫೋಟೋ ತೆಗಿಯಲ್ಲ , ನಿಂಗೆ ಫೋಟೋ ತೆಗ್ಯೋಕೆ ಬರಲ್ಲ ಅಂತೆಲ್ಲ  ಹೇಳ್ತಾಳೆ . ಆದರೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನನ್ನೇ ಯಾಕೆ ಕರೀಬೇಕು ? ಫೋಟೋ ತೆಗೀತಿಯಾ ಪ್ಲೀಸ್ ..ಅಂತ. ಅದು ಸರಿನಾ?

ನನಗೂ ಬೇಜಾರಾಗಿ ಒಂದ್ಸಲ( ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ)  ಹೇಳಿದೆ “ ನೋಡು ನಾನು ತೆಗೆದಿದ್ದು ಹೇಗೂ ಸರಿಯಾಗಲ್ಲ . ನೀನು ಮತ್ತೆ ಸೆಲ್ಫಿ ತೆಕ್ಕೋ ಬೇಕು, ಸುಮ್ನೆ ಡಬಲ್ ಕೆಲಸ . ಇದಕ್ಕಿಂತ ನನ್ನ ಕರಿಲೇ ಬೇಡ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯೋಕೆ “ ಅಂದೆ . 


ತಗೊಳಪ್ಪ, ಇನ್ನೊಂದು ರಾಮಾಯಣ ಶುರು ಆಯ್ತು!

“ ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಆಯ್ತು  ನೀನು  ಫೋಟೋ ತೆಗಿತಾ . ನೀನು ತೆಗೆದಿರೋ ಫೋಟೋದಲ್ಲಿ   ಏನು ಸರಿಬಂದಿಲ್ಲ  ಅಂತನೂ ಎಷ್ಟು ಸಲ ಹೇಳಿದೆ . ಯಾವ ಆಂಗಲ್ ನಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಮೆರ ಹಿಡ್ಕೋಬೇಕು ಅಂತನೂ ತೋರ್ಸಿಕೊಟ್ಟೆ.   ಇಷ್ಟಾದರೂ ನೀನು ಇನ್ನು ಕಲ್ತಿಲ್ಲಾ ! “   ಅಂತ ಸಿಟ್ಟು ಅವಳದ್ದು  .

ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ “ನನ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಎಲ್ಲಾ ನೋಡು, ಎಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆ ಫೋಟೋ ಹಾಕ್ತಾ ಇರ್ತಾರೆ ಎಫ್ ಬಿ ಮತ್ತೆ ಇನ್ಸ್ಟಾ ದಲ್ಲಿ. ಅವರ ಗಂಡಂದಿರು ತೆಗೆಯೋ ಕ್ಯಾಂಡಿಡ್ ಫೋಟೋ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ ! ನೀನಾಗಿ ಯಾವಾಗದ್ರು ನನ್ನ ಫೋಟೋ ತೆಗಿದಿದಿಯಾ?  ನಿಂಗೆ ನಾನೇ ದಮ್ಮಯ್ಯ ಹಾಕ ಬೇಕು ಫೋಟೋ ತೆಕ್ಕೊಡು ಅಂತ.   ಎಷ್ಟು ಸಲ ಹೇಳಿ ಕೊಟ್ಟರೂ  ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಫೋಟೋ ಸರಿಯಾಗಿ ತೆಗ್ಯೋಕೆ ಕಲಿತಿಲ್ಲ.  ಏನ್ ಮಾಡೋದು ಎಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಹಣೆಬರಹ “ ಅಂತ ಮುಖ ದಪ್ಪ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಧಿಮಿ ಧಿಮಿ ಅಂತ ಕಾಲು ಅಪ್ಪಳಿಸುತ್ತ  ಒಳಗೆ ಹೋದ್ಲು ಅಂದ್ರೆ,  ಅಲ್ಲಿಗೆ ಇನ್ನು 2 ದಿವಸ ಮನೇಲಿ ಮಾತುಕತೆ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ನಾನು ತಿಳ್ಕೊತೀನಿ. 


ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಅಂತೂ ಹೊಸಾ ಧಮಕಿ ಸಿಕ್ಕಿದೆ . “ನೀನು ಹೀಗೇ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಫೋಟೋ ತೆಗಿತಾ ಇದ್ರೆ , ಬರೀ ಫೋಟೋ ತೆಗ್ಯೋಕೆ ಅಂತ ಒಬ್ಬನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ ಮಾಡ್ಕೊಬೇಕಾಗತ್ತೆ ನೋಡು !”  ಅಂತ. 


ಮದುವೆ ಆದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ನನ್ನತ್ರ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಫೋನ್ ಗಳೂ  ಹೆಚ್ಚಿರಲಿಲ್ಲ. ಇರೋವನ್ನ ತೊಗೊಳೋ ಕೆಪ್ಯಾಸಿಟಿ ನಮಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ  ಸ್ವಲ್ಪ ಹಾಯಾಗಿದ್ದೆ. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ , ಬಹುಶಃ ಹನೀಮೂನ್ ಮುಗ್ಯೋಕು ಮುಂಚೆ ಡೈವೋರ್ಸ್ ಮಾಡಿ ಬಿಡ್ತಿದ್ಲೋ ಏನೋ ! 

ಆಮೇಲೆ ಊರಿಗೆ ಬಂದೋಳು ನೀರಿಗೆ ಬರ್ಬೇಕಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ತರ ನಮ್ಮನೆಗೂ ಒಂದು  ಕ್ಯಾಮೆರ ಫೋನ್ ಬಂತು ಬಿಡಿ.   

 ಆಗ  ಇದ್ದಿದ್ದು VGA ಕ್ಯಾಮೆರಾ. ಫೋಟೋ ಕ್ವಾಲಿಟಿ ಕೇಳಬಾರದು !  ಆದ್ರೂ ಭಾರೀ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ( ಎಲ್ಲರೂ ಹಾಗೆ ತಾನೆ?) ಫೋಟೋ ತೆಗೆದಿದ್ದೇ ತೆಗೆದಿದ್ದು .  ಅದನ್ನ ನೋಡಿ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅಂತ ಒತ್ತಾಯದಿಂದ, ನಮ್ಮದೇ ಸಮಾಧಾನಕ್ಕೆ ಹೇಳ್ಕೋತಾ ಇದ್ವಿ . ಬೇರೆ ಕಾಮೆಂಟ್ ಹೊಡಿಯೋಕೆ , ಫೋಟೋ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸ ಬೇಕಲ್ವೆ?


ಈಗ ನೋಡಿ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು  ಪರದಾಟ ! ಅದ್ಯಾರಿಗೆ , ಯಾಕೆ ಈ ಮೊಬೈಲ್ ಲ್ಲಿ  ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯೋ ಹಾಗೆ ಅದೂ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಲೆವೆಲ್ ಗೆ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯೋ ಹಾಗೆ ಮಾಡೋ ಆಲೋಚನೆ ಬಂತೋ . ನಮ್ಮಂತೋರೆಲ್ಲ ಒದ್ದಾಡೋ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ತಂದುಬಿಟ್ಟ .


ಈಗೀಗ ಮೊಬೈಲ್ ಅನ್ನೋದು ಫೋನ್ ಕಿಂತ ಕ್ಯಾಮೆರಾ  ಕೆಲಸ ಜಾಸ್ತಿ ಮಾಡ್ತಿದೆ ! ಪ್ರತಿ ದಿನ ಫೋನ್ ಲ್ಲಿ  ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಲೆನ್ಸಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ, ಪಿಕ್ಸಲ್ ರೇಟ್ ಹೆಚ್ಚಾಗ್ತಾನೆ ಇದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಬೆಲೆ ನೂ. ಬೇರೆ ಏನು ವರ್ಕ್ ಆಗತ್ತೋ ಇಲ್ವೋ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಅಂತೂ ಸೂಪರ್ ಆಗಿರ್ಬೇಕು ಅಂತ ಹೇಳೋರೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗಿದಾರೆ. ನಮ್ಮನೆಲೂ ಅದೇ ಕೆಟಗರಿ ಬಿಡಿ!

 

ಇನ್ನೇನು ಈ ಸಲ ಬಹುಶಃ ಒಂದು ಕಿಡ್ನಿ ಮತ್ತೆ ಒಂದು ಕಣ್ಣು  ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿ ಫೋನ್ ತೊಗೊಳೋ ಚಾನ್ಸ್ ಇದೆ. ಫೋಟೋ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರಬೇಕು ನೋಡಿ ?

ಸರಿ, ನಂಗೆ ಕರೆಯ ಬಂತು. ಹೋಗ್ಬೇಕು ಈಗ. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಕಿಡ್ನಿ ನಂದೇ ಮಾಯಾ ಆಗೋ ಚಾನ್ಸ್ ಇದೆ.  ಬರ್ಲಾ?


ಪಾಶ

 ಓ ಮಂಜಕ್ಕ ಆರಾಮನೆ? 


ಪಾರ್ವತಕ್ಕನ ಮನೆ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಾರಿನ ಪುಡಿಗೆ ಹುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಮಂಜಕ್ಕ ದನಿ ಬಂದತ್ತ ನೋಡಿದಳು.


“ಅರೆ , ಶಾಂತಾ! ಆರಾಮಾ? ಈಗ 4 ಗಂಟೆ ಬಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದ್ಯಾ? ಒಬ್ಳೇ ಬಂದ್ಯಾ?  ರಾಗಣ್ಣ ನೂ  ಬಂದ್ನಾ? ಕಾಫಿ ಮಾಡ್ಲಾ?”


“ಹ್ಞೂ ,ಇಬ್ರೂ ಬಂದ್ಯ . ಒಂದರ್ಧ ಅರ್ಧ  ಕಪ್ ಕಾಫಿ ಮಾಡು. ಅತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲಿ ?”

 ಕೈಚೀಲ ಕೆಳಗಿಟ್ಟು ಕಾಲು ತೊಳೆದು ಬಂದು ಕುಳಿತ ಶಾಂತಾ ಗೆ ಕಾಫಿ ಲೋಟ ತಂದು ಕೊಟ್ಟಳು ಮಂಜಕ್ಕ.


ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ ಕುಡಿಯುತ್ತಾ, "ಅರ್ಧ ಲೋಟ ಆದರು ಕಾಫಿ ಕುಡಿದೆ ಹೋದ್ರೆ ಒಂಥರಾ ಜಡ್ಡು ನೋಡೇ. ಅಲ್ದೇ, ನೀನು ಮನೆ ಮದ್ವೆ ತಯಾರಿ  ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನು ಈ ಬದಿಗೆ ಇದ್ಯಲೇ ಮಂಜಕ್ಕ ?"


 ಹುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಮಂಜಕ್ಕ  ತಲೆ ಎತ್ತದೆ ಕೇಳಿದಳು. 

"ಯಾವ ಮದ್ವೇನೆ ಶಾಂತಾ?"


"ಅಯ್ಯೋ, ಎಂತ ಹೀಂಗೆ ಕೇಳ್ತೆ? ಮೊನ್ನೆ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಸಂತೆ ಪೇಟೆಲಿ ನಿನ್ ತಂಗಿ ಮಾಲತಿ ಗಂಡ ತಿಮ್ಮಪ್ಪಣ್ಣ ಸಿಕ್ಕಿದ್ನಡ ಇವರಿಗೆ.    ಶುಕ್ರವಾರ 12 ನೆ ತಾರೀಖು ಮಗನ ಮದ್ವೆ , ಗೋಪಾಲ ಕೃಷ್ಣ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ.ಅದೇ ತಯಾರಿ  ಗಡಿಬಿಡಿಲಿ ಇದ್ದಿ ಮಾರಾಯ ಅಂತ ಹೇಳಿದ  ಅಂದ್ರು ಇವ್ರು. ನಿಂಗೆ ಕರೆಯ ಬರಲ್ಯಾ? "


ಮಂಜಕ್ಕ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಸ್ಥಬ್ದಳಾದಳು.


ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಪಾರ್ವತಕ್ಕ  ಶಾಂತಾಗೆ  ಕಣ್ಣ ಸನ್ನೆಯಲ್ಲೇ ಸುಮ್ಮನಿರುವಂತೆ ಹೇಳುತ್ತಾ

 "ಮಂಜಕ್ಕಾ, ಸಂಬಾರ ಪರಿಮಳ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದು. ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಸಿ ಬಿಡು. ಹಾಂಗೆ ಹೊರಗೆ ರಾಗಣ್ಣ ಮತ್ತೆ ಹೆಗಡೇರಿಗೆ ಕಾಫಿ ಕೊಟ್ಟಿಕ್ ಬಾ "ಎಂದಳು.


ಅವಳು ಆಚೆ ಹೋಗುತ್ತಲೇ  "ಶಾಂತಾ,  ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ನೋಡಿ ಮಾತಾಡದು ಯಾವಾಗ್ ಕಲೀತೆ ಮಾರಾಯ್ತಿ? ಅವಳ ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಿಲ್ಯ ನಿಂಗೆ? ಸುಮ್ನೆ ಪಾಪ ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಸ್ದೆ ನೋಡು."


" ಅಯ್ಯೋ  ಅತ್ಗೆ, ಕೇಳಿದ್ ಮೇಲೆ ನಂಗೂ ಅನಸ್ತು . ತಪ್ಪಾಗೊತು ಹೇಳಿ. " ಶಾಂತಾ ಅಲವತ್ತುಕೊಂಡಳು .


ಖಾಲಿ ಟ್ರೇ ಹಿಡಿದು ಒಳಗೆ ಬಂದ ಮಂಜಕ್ಕ ಏನೂ ಆಗಿಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ  ಮುಂದಿನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿದಳು. 


ಐದೂವರೆಯ  ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸುಮಾರಾಗಿ ಎಲ್ಲ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿದ ಮಂಜಕ್ಕ  " ಪಾರ್ವತಕ್ಕಾ, ಇನ್ನೆಂತ ಮಾಡದು ಇದ್ರೆ ಹೇಳು. ಮುಗಸಿಕ್ಕೆ ಮನಿಗೆ ಹೋಗ್ತಿ.  ನಾಳೆ -ನಾಡಿದ್ದು  ಸಾಧ್ಯಾ ಆದ್ರೆ ಬರ್ತಿ. ಇಲ್ದೆ ಇದ್ರೆ ಮದ್ವೆಗೆ ಎರಡು ದಿನ ಇರಕಿದ್ರಿಂದ ಈ ಬದಿಗೆ ಇರ್ತಿ. "  ಎಂದು ತನ್ನ ಚೀಲ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೊರಟಳು. 


" ಮಂಜಕ್ಕಾ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹುಳಿ -ಪಲ್ಯ ತಗಂಡು ಹೋಗು . ಸಂಜಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಅಡುಗೆ ಎಂತ ಮಾಡ್ಕ್ಯತ್ತೆ  "  ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದ  ಪಾರ್ವತಕ್ಕನ ದನಿ ಕಿವಿಗೆ ಬೀಳಲಿಲ್ಲವೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಬಿರಬಿರನೆ ಮನೆಯತ್ತ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದಳು.


ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಕೈಕಾಲು ತೊಳೆದು  ದೇವರಿಗೆ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟು  ಅಲ್ಲೇ ಕುಸಿದು ಕುಳಿತ ಮಂಜಕ್ಕ ಜೋರಾಗಿ ಅಳತೊಡಗಿದಳು . 


“ರಾಘವೇಂದ್ರಾ , ಇದೆಂತ ಶಿಕ್ಷೆ ಕೊಡ್ತೆ ನಂಗೆ?  ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಪರೀಕ್ಷೆ ? ನೀನೇ ಗತಿ ಹೇಳಿ ನಂಬಿದ್ರೆ ಇಷ್ಟು ಮೋಸ ಮಾಡ್ತ್ಯ ನೀನು ? ಎಂತಕ್ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ಲಿ ನಿಂದು? ಎಂತಕ್  ಎಲ್ಲ ನಿನ್ ಮುಂದೆ ಹೇಳ್ಕ್ಯಳವು ? ನಿಂಗೆ ಈ ಬಡವೆ ಮೇಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಆದ್ರೂ ಕರುಣೆ ಇದ್ದಾ?”  ಎಂದು ರಾಘವೇಂದ್ರ ಸ್ವಾಮಿಯ  ಫೋಟೋದೆದುರು   ಬಡಬಡಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತ ಮಂಜಕ್ಕನ ಕಣ್ಣಿಂದ ನೀರು ಧಾರೆಯಾಗಿ ಹರಿದು ಕೆನ್ನೆ ಕುತ್ತಿಗೆ ತೋಯಿಸುತ್ತಿತ್ತು. 


ಒಂದು ಅಡುಗೆ ಮನೆ ಹಾಗೂ ಒಂದು ಜಗುಲಿಯ ಪುಟ್ಟ ಮನೆ ಮಂಜಕ್ಕನದು. ಹಿಂದೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವ ಬಚ್ಚಲು,  ಅದಕ್ಕೆ ತಾಗಿ ಒಂದು ಓರಿ . ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ ಸಂಡಾಸು. 


ಆ ಊರಿಗೆ ಬಂದಾಗಿಂದ ಮಂಜಕ್ಕ ತನ್ನ ಗಂಡನ ಜೊತೆ ಊರ ತುದಿಗಿದ್ದ ಶೇಷಣ್ಣನ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗುಡಿಸಲು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದಳು. ಗಂಡ ನಾರಾಯಣ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ದುಡಿಯುವವ. ಯಾವ  ಕೆಲಸಕ್ಕೂ ಸೈ .ಹುಟ್ಟಿದಾಗಿಂದ ಬಡತನ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಕಾಣದ  ಮಂಜಕ್ಕ ಕೂಡ ಕಮ್ಮಿಯೇನಿಲ್ಲದಂತೆ ಕೇರಿಯ  ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ   ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಾ, ಹಬ್ಬ ಹುಣ್ಣಿಮೆಗಳಲ್ಲಿ ,  ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ   ಅಡುಗೆ ಕೆಲಸ ಅದೂ ಇದೂ ಸಹಾಯ ಎನ್ನುತ್ತಾ  ಬದುಕಿನ ಬಂಡಿ ಎಳೆಯಲು ಕೈಜೋಡಿಸಿದ್ದಳು . ನಾರಾಯಣ  ಹಾವು ಕಚ್ಚಿ  ಸತ್ತಾಗ , ಮತ್ತೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದ ಮಂಜಕ್ಕನಿಗೆ , ಶೇಷಣ್ಣ,  ಹೆಂಡತಿ ಪಾರ್ವತಿಯ ಕೋರಿಕೆಯ ಮೇರೆಗೆ  ಮಂಜಕ್ಕನ ಗುಡಿಸಿಲಿದ್ದ ಜಾಗವನ್ನು ಅವಳ ಹೆಸರಿಗೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟು ಸರಕಾರಿ  ಮನೆ ಕಟ್ಟಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಲು,  ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ  ವಿಧವಾ ವೇತನ  ಕೂಡ  ಬರಲು  ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಹೀಗೆ  ಪಾರ್ವತಕ್ಕನ ಮೇಲಿನ  ಮಂಜಕ್ಕನ ಗೌರವ  ಮತ್ತಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿತ್ತು 


ಗಂಡ ಸತ್ತಾಗ  ಮಂಜಕ್ಕನ ಮಗನಿಗೆ ೫-೬ ವರ್ಷವಷ್ಟೇ.  ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಭವಿಷ್ಯ   ಕತ್ತಲಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು .  ತಾನು ಮಾಡುವ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಕೆಲಸದಿಂದ ಎಷ್ಟು ಸಿಗುತ್ತದೆ?  ಬರುತ್ತಿರುವ ವಿಧವಾ ವೇತನ ಸೇರಿಸಿದರೂ  ಇಬ್ಬರ ಜೀವನ ಸಾಗಬಲ್ಲದೇ  ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ  ಭೂತಾಕಾರವಾಗಿ ನಿಂತಿತ್ತು .  ತಾನೇನೋ  ಅರೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಉಂಡೋ ಅದೂ ಇಲ್ಲದಾಗ ಉಪವಾಸವಾದರೂ ಇದ್ದೇನು , ಮಗನ ಗತಿಯೇನು  ಎಂಬ ಯೋಚನೆ  ಹೈರಾಣ ಮಾಡುತಿತ್ತು.  ಬೆಳೆಯುವ ಹುಡುಗನ ಹಸಿವು ಇಂಗಿಸಬಲ್ಲೇನೆ ? ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ, ಬಟ್ಟೆ , ಪುಸ್ತಕ  ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಯಾರೆದುರು  ಕೈ ಜೋಡಿಸಲಿ ಎಂದು ಕುಸಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಮಂಜಕ್ಕನಿಗೆ ಆಗ ಬೆಳಕಾಗಿ ಬಂದವಳು ಅವಳ ತಂಗಿ ಮಾಲತಿ . 

" ಅಕ್ಕಾ, ನೀ ತಪ್ಪು ತಿಳಿದೇ ಇದ್ರೆ ಒಂದು ಮಾತು.  ಅಪ್ಪಿ ಇನ್ನೂ ಸಣ್ಣ. ಅವನ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ , ಹೊಟ್ಟೆ- ಬಟ್ಟೆ  ಎಲ್ಲದೂ ನಿನ್ನತ್ರ ಸಾಧ್ಯ ಇಲ್ಲೇ. ನಂಗೆ  ದೇವ್ರು ದೊಡ್ಡ ಮನೆ, ದುಡ್ಡು ಬಂಗಾರ ಎಲ್ಲಾ ಕೊಟ್ಟ. ಆದ್ರೆ ಮಕ್ಕಳನ್ನೊಂದು ಕೊಡಲ್ಲೇ . ಹೀಂಗಾಗಿ  ನಾ ಹೇಳದು ಏನು ಅಂದ್ರೆ , ಅವನ್ನ ನಾ ಕರ್ಕ ಹೋಗ್ತಿ. ಅವನ್ನ ನನ್ನ ಮಗನ ಹಾಂಗೆ ಸಾಕ್ತಿ. ಅವಂಗೆ ಯಾವದೇ ಕಮ್ಮಿ ಇಲ್ದೆ ಹೋದಂಗೆ ಬೆಳಸ್ತಿ . ರಜೆ ಇದ್ದಾಗೆಲ್ಲ ಪ್ರಕಾಶ ಇಲ್ಲಿ ಬಂದು  ಉಳಿಲಿ.  ಏನು ನಿನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ " ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ಮಂಜಕ್ಕನಿಗೆ ಏನು ಹೇಳಬೇಕೋ ತಿಳಿಯದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. 


ಇದ್ದೊಬ್ಬ ಮಗನನ್ನೂ ಕಳಿಸಿದರೆ ತಾನು ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಜೀವನ ಕಳೆಯಬೇಕೆಂಬ  ನೋವು. ತನ್ನ ಜೊತೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ ಅವನನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದು ಹೇಗೆಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ . ಅದನ್ನು ಆಕೆ  ಹೇಳಿಯೂ ತೋರಿಸಿದಳು . 

" ಮಾಲತಿ, ನೀ ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಜಾನೆ ಆದ್ರೂ ,  ಪ್ರಕಾಶನ್ನೂ ಕಳಿಸಿ ಬಿಟ್ರೆ ನಾನು ಒಬ್ಬಳೇ ಇರದು ಹೆಂಗೆ ? ಅವ ಒಬ್ಬನೇ  ಈಗ ನಂದು ಹೇಳಿ ಇರದು ..  ನಂಗೆ ಏನು ಮಾಡದು ತಿಳಿತಾ ಇಲ್ಲೇ.  " 


ಕೊನೆಗೂ ಮಗನ ಭವಿಷ್ಯದ ಕನಸು ಗೆದ್ದಿತು. ಮಾಲತಿ ಪ್ರಕಾಶನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಳು . 

ಮೊದ ಮೊದಲು , ಪ್ರತಿ ರಜೆಗೂ ಅಮ್ಮನನ್ನು ನೋಡಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರಕಾಶ  ದೊಡ್ದಾದಂತೆ ,  ಬರುವುದು ಕಮ್ಮಿ ಆಗತೊಡಗಿತು. ದೊಡ್ಡ ಕ್ಲಾಸು , ಓದುವುದು ಜಾಸ್ತಿ ಇರುತ್ತೆ ಎಂದು ಅಕ್ಕನನ್ನು ನಂಬಿಸಿದ ಮಾಲತಿ , ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ  ರಾಜಕುಮಾರನಂತೆ ಏನೂ  ಕೊರತೆಯಿಲ್ಲದೆ ಮುದ್ದಿನಿಂದ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ   ಅವನಿಗೆ, ಅಮ್ಮನ ಚಿಕ್ಕ ಮನೆಯಲ್ಲಿ  ಎದ್ದು ಕಾಣುವ ಬಡತನ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ , ಅಮ್ಮ ಬೇರೆಯವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದು ಮುಜುಗರ ಎನಿಸುತ್ತಿತ್ತು   ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮರೆ ಮಾಚಿದಳು .

ಕಾಲೇಜು ಸೇರಿದ ಮೇಲಂತೂ ಅವನ ದರ್ಶನ ಅಪರೂಪವೇ ಆಗಿ  ಕೊನೆಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದು ಕೂಡ ಮಾಲತಿ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಮಂಜಕ್ಕನಿಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದು. 

ಮಗ  ನೌಕರಿ ಶುರು ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ತನ್ನನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಾನೆ , ಅಥವಾ ತನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಮಂಜಕ್ಕ  ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿರಾಶಳಾದಳು . ಒಮ್ಮೆ ಮಾಲತಿಯ ಜೊತೆ ಬಂದ ಮಗ  ಕಾಟಾಚಾರಕ್ಕೆ ಎಂಬಂತೆ  ಎರಡು ಮಾತನಾಡಿ ಜಗುಲಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಖುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದು ಅವಳ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಾರದಿರಲಿಲ್ಲ.  ಉಳಿಯಲು ಸುತಾರಾಂ ಒಪ್ಪದೇ ಅಂದೆ ಮರಳಿ ಹೋದವನು ಮತ್ತೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೋಗುವ ಮೊದಲು ಬೇಡವೆಂದರೂ ತನ್ನ  ಕೈಲಿ 500 ರುಪಾಯಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದು ಕೂಡ ಮಾಲತಿಯ ಸನ್ನೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನೂ ಮಂಜಕ್ಕ ಗಮನಿಸಿದ್ದಳು .


ಇದೀಗ ಅವನ ಮದುವೆ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ ಮಂಜಕ್ಕ ನಿಗೆ ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಎದೆಯಲ್ಲೇ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ ನೋವೆಲ್ಲ  ಒಮ್ಮೆಲೇ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿಯತೊಡಗಿತು . ಅಲ್ಲಾ , ಅವನಂತೂ ತಾನು ಅವನ ಸ್ವಂತ ಅಮ್ಮ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮರೆತೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ . ಮಾಲತಿಯಾದರೂ  ಒಂದು ಮಾತು ತಿಳಿಸ ಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ ? ಎಷ್ಟಾದರೂ ತಾನು  ಅವನನ್ನು ಹೆತ್ತಿಲ್ಲವೇ? ಮಂಜಕ್ಕನಿಗೆ   ತನ್ನ ಬಡತನದ ಬಗ್ಗೆ, ಅಸಹಾಯಕತೆಯ ಬಗ್ಗೆ  ಅತೀವ ದುಃಖವಾಯಿತು. 

ರಾತ್ರಿ ಊಟ ಸೇರದೆ ಹಾಗೆ ಮಲಗಿದವಳಿಗೆ ನಿದ್ರೆಯೂ ಹತ್ತದೆ ಒದ್ದಾಡಿದಳು.  ಮರುದಿನ ಕೂಡ ಕಣ್ಣೀರು ಹರಿಸುತ್ತ, ರಾಘವೇಂದ್ರ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಫೋಟೋ ಜೊತೆ ಜಗಳ ಮಾಡುತ್ತಾ , ದಿನ ಕಳೆದಳು. 

ಗುರುವಾರ ಸಂಜೆ , ಏನೋ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಇದ್ದೆರಡು  ಹೊಸಾ ಸೀರೆ , ಪರ್ಸ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನಿಟ್ಟಿದ್ದ ಪುಟ್ಟ ಹಳೆಯ ಕಪಾಟಿನಿಂದ  ಹಳೆಯ ಗಂಟನ್ನು ತೆಗೆದಳು . ಹಾಗೆಯೇ, ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ  ಇದ್ದ ಒಟ್ಟು ದುಡ್ಡನ್ನು  ಎಣಿಸಿ ಪರ್ಸಿಗೆ  ಹಾಕಿಕೊಂಡಳು . 

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ , ಇದ್ದುದರಲ್ಲೇ ಹೊಸತಾದ ಸೀರೆಯುಟ್ಟು ಬ್ಯಾಗನ್ನು  ಹೆಗಲಿಗೇರಿಸಿ  ಎಂಟು ಗಂಟೆಯ  ಬಸ್ ಹತ್ತಿದಳು . 


ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಇಳಿದು ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಾಗ ಮದುವೆ ಮನೆಯ ಸಡಗರ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಪರಿಚಯದ ಕೆಲವರು ಮಾತನಾಡಿಸಿದರು.  ಒಳಗೆ ಬಂದ ಮಂಜಕ್ಕನನ್ನು ನೋಡಿ ಮಾಲತಿಯ ಮುಖ ಬಿಳುಚಿತು . ವರಪೂಜೆಗೆ ತಯಾರಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಪ್ರಕಾಶ ಕಂಡೂ ಕಾಣದಂತೆ ಗೆಳೆಯರೊಡನೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದ. . 


“ಅಕ್ಕ,  ಬಾ, 8  ಗಂಟೆ ಬಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದ್ಯಾ ?..” 


" ಹ್ಞೂ .  ಅಲ್ದೇ  ಮಾಲತಿ, ಒಂದು ಮಾತೂ ಹೇಳಲೆ ಕಷ್ಟ ಆತ  ನಿಂಗೆ? ನೀನೇ ಬೆಳೆಸಿ ದೊಡ್ಡ ಮಾಡಿದ್ದು ನಿಜ. ಸ್ವಂತ ಮಗನಂಗೆ ಸಾಕಿದ್ದೂ ಹೌದು . ಅದ್ರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಿಲ್ಲೇ ನಂದು . ಆದ್ರೆ  ಹಡೆದವಳು ನಾನೇ ಅಲ್ದಾ? ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹಾಂಗಿತ್ತು. ಪ್ರಕಾಶ ನಿನ್ನ ಮಗ ಆಗಿ ಬೆಳೆದ. ಬೆಳಿತಾ ಬೆಳಿತಾ ಸ್ವಂತ ಅಮ್ಮ ಅಂದ್ರೆ ಬೇಡ ಆತು ಅವಂಗೆ.  ನೀನು ತಿದ್ದಲಾಗಿತ್ತು ಆದರೆ  ತಿದ್ದಲ್ಲೇ .  ಇರಲಿ . ಈಗಲಾದ್ರೂ ನ್ಯಾಯವಾಗಿ ನೀನು ನಂಗೆ ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳಕಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ದಾ?  ಹೋಗ್ಲಿ ,ಮದ್ವೆಗೆ ಬಾ ಅಕ್ಕ  ಹೇಳೂ ಕರಿಯಲ್ಲೇ. ಇದು ಸರಿನಾ?  ನಾನು ಎಷ್ಟೇ ತಡಕತ್ತಿ ಅಂದ್ರೂ ಹೊಟ್ಟೆಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಮಗ ಹೇಳ ಪಾಶ ಬಿಡಲ್ಲೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಕರಿದೆ ಇದ್ರೂ ಬಂದಿ.  ಮಗನ ಮದ್ವೆ ನೋಡಕ್ಕೂ ಹೇಳ ಆಸೆ ನೋಡು ... " ಮಂಜಕ್ಕನ ಗಂಟಲುಬ್ಬಿ ಬಂತು. 


ಮಾಲತಿ ಏನೂ ಹೇಳಲೂ ತೋಚದೆ " ಅಕ್ಕಾ , ಅದೂ  ಹಾಂಗಲ್ಲ. ಇವರತ್ರೆ ಹೇಳಿದ್ದಿ . ನಿಂಗೆ ಕರೆಯಲೇ.  ಗಡಿಬಿಡಿಲಿ ಮರೆತು ಹೋದರು ಕಾಣ್ತು. “ ತಡವರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು . ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಯಾರೋ ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ ಪಾರಾದೆ ಎಂದು ಉಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ ,  

“ಅಕ್ಕಾ ಯಾರೋ ಕರಿತಾ ಇದ್ದ ನನ್ನ, ನೀನು ತಿಂಡಿ ತಿಂದಕ ಬಾ ಮಾತಾಡನ. ಸುಜಾತಾ , ಅಕ್ಕನ್ನ ತಿಂಡಿಗೆ ಕರ್ಕ ಹೋಗು “

ಎನ್ನುತ್ತಾ  ಮಾಲತಿ ನಡೆದಳು .


ಊಟದ ಹಾಲ್ ಗೆ ಹೋಗಿ  ತಿಂಡಿಯ ಪ್ಲೇಟ್ ಎದುರು ಕೂತರೂ  ಹೊಟ್ಟೆಯ ಸಂಕಟಕ್ಕೆ ಏನೂ ಸೇರದಂತಾಗಿ ಕಷ್ಟದಿಂದ ಒಂದು ಇಡ್ಲಿ ತಿಂದು, ಅರ್ಧ ಕಪ್ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದು ಎದ್ದು ಬಿಟ್ಟಳು .


ಮತ್ತೆ ಒಳಗೆ ಬಂದಾಗ  ಮದುವೆಯ ವಿಧಿಗಳು ಶುರುವಾಗಿದ್ದವು. ಮುಂದಿನ ಸಾಲುಗಳೆಲ್ಲ ಆಗಲೇ ತುಂಬಿದ್ದರಿಂದ ಮೂರನೇ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ  ಒಂದು ಕಡೆ ಕೂತಳು ಮಂಜಕ್ಕ . 

ಮಾಲತಿ ಪ್ರಕಾಶ ನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಎಲ್ಲ ಹಿರಿಯರಿಗೂ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹಾಗೆ ಮಂಜಕ್ಕನ ಸಾಲಿಗೂ ಬಂದ ಪ್ರಕಾಶ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿದ ಶಾಸ್ತ್ರ ಮಾಡಿ  ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ,"ಆರಾಮಿದ್ಯ"  ಎಂದು ಕೇಳಿ ಅವಳು ಉತ್ತರಿಸುವ ಮೊದಲೇ ಮುಂದೆ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟ. ಅವಮಾನದಿಂದ ಕರುಳಿಗೆ ಬೆಂಕಿಯಿಟ್ಟಂತೆ ಆದರೂ  ಉಕ್ಕಿಬರುತ್ತಿದ್ದ ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಕಷ್ಟದಿಂದ ನಿಯಂತ್ರಿಸಿಕೊಂಡು  ಕಲ್ಲಾಗಿ ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟಳು . ಬಂದವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಮಾಲತಿಯ ಗಂಡನ ಮನೆ ಕಡೆಯ ಸಂಬಂಧಿಕರೆ ಆಗಿದ್ದರಿಂದ ಮಂಜಕ್ಕನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪರಿಚಯವಿರುವವರು  ಬಹಳ ಕಮ್ಮಿ ಜನರಿದ್ದರು .


ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆಯೇ  ಮಗನ ಮದುವೆ  ವೈಭವದಿಂದ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು  ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೂ  ಮಂಜಕ್ಕನ ಮನಸ್ಸು ಅಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ.  ತಾನು ಬಂದು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟೆನೆ  ಎಂದು ಒಮ್ಮೆ ಅನಿಸಿದರೂ , ಇದು ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯವಲ್ಲವೇ? ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಬಿಡಬಲ್ಲೆ ಎಂದೂ ಒಮ್ಮೆ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು .


ಅಂತೂ , ಶಾಸ್ತ್ರಗಳು ಮುಗಿದು ಮದುಮಕ್ಕಳು ಮಂಟಪದಲ್ಲಿಯೇ ಕೂತಿರುವಾಗ ಕೆಲವರು ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡ ಮಂಜಕ್ಕ ತಾನೂ ಎದ್ದಳು . 

 ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಡುವವರ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತ  ತನ್ನನ್ನು  ನೋಡಿ ಪ್ರಕಾಶನ ಮುಖ  ಇಳಿದಿದ್ದೂ, ಅವನ ಕಣ್ಣು ಮಾಲತಿಯನ್ನು ಅರಸಿದ್ದೂ  ಮಂಜಕ್ಕನಿಗೆ ಕಂಡಿತು .  ಅಂತೂ ಮದುಮಕ್ಕಳ ಎದುರು  ಹೋಗಿ ನಿಂತ ಮಂಜಕ್ಕ ,  ಪ್ರಕಾಶ  ಬಾಯಿ ತೆರೆಯುವ ಮುನ್ನ ಅವನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ತನ್ನ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು. 

“ ನಾನು ಪ್ರಕಾಶಂಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯಿಂದ ದೊಡ್ದಮ್ಮನೆ  ಆಗವು .  ಇಬ್ರೂ ನೂರು ವರ್ಷ ಸುಖವಾಗಿರಿ “ ಎಂದು ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡಿದಳು . ಆಮೇಲೆ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗಿನಿಂದ  ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಪರ್ಸ್ ತೆಗೆದು ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ  ಉಂಗುರವನ್ನು ಅವನ ಬೆರಳಿಗೆ ತೊಡಿಸಿದಳು. ಅದೇ ಪರ್ಸ್ ನಿಂದ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣದ ಪೇಪರ್ ನ ಮಡಿಕೆಯೋಳಗಿಂದ ಒಂದು ಜೊತೆ ಪುಟ್ಟ  ಕಿವಿಯೋಲೆ ತೆಗೆದು ಅವನ ಹೆಂಡತಿಯ ಕೈಲಿಟ್ಟಳು.

ಮುಜುಗರದಿಂದ ಪ್ರಕಾಶ “ ಇದೆಲ್ಲ ಎಂತಕೆ …. “  ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ,  

" ಇದು ನ್ಯಾಯವಾಗಿ ನಿಂಗೆ ಸೇರಕಾಗಿದ್ದು.  ನಂಗಾದ್ರೂ ಬೇರೆ ಯಾರಿದ್ದ ಇದನ್ನ ಕೊಡಲೆ ?   "  ಎಂದವಳೇ ಅಲ್ಲಿಂದ  ಹೊರಟಳು . 

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಮಾಲತಿ “ ಅಕ್ಕಾ ಊಟಕ್ಕೆ ತಯಾರಿದ್ದು  “  ಎಂದಿದ್ದು ಕೇಳಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ ಮಾಲತಿ ನೋಡುತ್ತಾ ಇರುವಂತೆ   ಬಿರ ಬಿರನೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಾಗಿಲ ಕಡೆ ನಡೆದಳು.


ಮೂರುಗಂಟೆ ಬಸ್ ಹಿಡಿದು ಮನೆ ತಲುಪಿದವಳಿಗೆ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಂದ ತಡೆ ಹಿಡಿದ ದುಃಖದ ಕಟ್ಟೆ ಒಡೆದಂತೆ  ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅಳ ತೊಡಗಿದಳು . ಅಂದಿಡೀ  ಊಟ ಮಾಡದೇ  ಉಪವಾಸವೇ ಮಲಗಿದ ಮಂಜಕ್ಕನಿಗೆ  ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ  ನಿದ್ದೆಯಿಲ್ಲದೆ ಹೊರಳಾಡಿ  ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ನಿದ್ರೆ ಹತ್ತಿತು  . ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ  ಮಧ್ಯಾನ್ಹವಾಗಿತ್ತು . ಮನೆ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಚುರುಗುಡುತ್ತಿದ್ದ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಅನ್ನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮಜ್ಜಿಗೆ ಕಲಸಿ ಉಂಡಳು.   ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ  ಶೇಷಣ್ಣನ ಮನೆಯತ್ತ ನಡೆದಳು. 

 

ಮನೆಯವರಿಗೆ , ನೆಂಟರಿಗೆ ಕಾಫಿ  ಕೊಟ್ಟು  ಅದೇ ತಾನೇ  ಶಾಂತಾ ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಹೆಂಗಸರೊಂದಿಗೆ  ಕಾಫಿ ಲೋಟ ಹಿಡಿದು  ಕುಳಿತಿದ್ದ  ಪಾರ್ವತಕ್ಕನಿಗೆ ಮಂಜಕ್ಕನನ್ನು ನೋಡಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು .ಅವಳ ಮುಖ ನೋಡಿ  ಯಾಕೋ ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿ ಇಲ್ಲ ಎಂದೆನಿಸಿದರೂ ತೋರಿಸಿ ಕೊಳ್ಳದೇ 

“ ಮಂಜಕ್ಕ,   ಬಂದ್ಯ ? ಬಾ,  ಕೂತ್ಗ .   ಕಾಫಿ ಕುಡಿಲಕ್ಕಡ “  ಎಂದು ಕಾಫಿ ಲೋಟ ಮುಂದಿತ್ತಳು .

ಮಾತನಾಡದೆ ಮಂಜಕ್ಕ ಅವರ ಜೊತೆಗೆ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದಳು  .ಕಾಫಿ ಕುಡಿದು ಆದ ಮೇಲೆ  ನೆಂಟರಿಗೆ ಹಂಚುವ ಸೀರೆಗಳನ್ನು  ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪಾರ್ವತಕ್ಕ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಡ್ಡಿಯಂಚಿನ ಕಡುನೀಲಿ  ರೇಶಿಮೆ ಸೀರೆಯನ್ನು  ಮಂಜಕ್ಕನ ಕೈಲಿಟ್ಟಳು . 

“ಮಂಜಕ್ಕ , ಇದು ನಿಂಗೆ ಹೇಳಿ ಆರ್ಸಿದ್ದಿ. ಇಷ್ಟ ಆತಾ?”


ಥಟ್ಟನೆ  ಪಾರ್ವತಕ್ಕನ ಮುಖ ನೋಡಿದ  ಮಂಜಕ್ಕ

 “ ನಂಗೆಂತಕೆ  ಸೀರೆ ಪಾರ್ವತಕ್ಕಾ ? ಅದೂ  ದುಬಾರಿ ಸೀರೆ ! ನಾ ಎಲ್ಲಿಗ ಹೋಗ್ತಿ  ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರೆ ಎಲ್ಲ ಉಟಗಂಡು ? " 


" ಮಂಜಕ್ಕಾ, ನೀನು ಮನೆ ಜನವೇಯ ನಂಗಕ್ಕೆ. ಮನೆ ಮದ್ವೇಲಿ  ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರೆ ಉಡದೇ  ಇದ್ರೆ ಹೆಂಗೆ ಮಾರಾಯ್ತಿ ? " ಪಾರ್ವತಕ್ಕ  ನಕ್ಕಳು . 

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅವಳ ಮುಖ ನೋಡಿ ಸೀರೆಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ನೇವರಿಸಿದ  ಮಂಜಕ್ಕ  , " ಹೋಪಕಿದ್ರೆ ತಗ ಹೋಗ್ತಿ "  ಎಂದು ಅಡುಗೆಮನೆಯತ್ತ ನಡೆದವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ್ದು ಸಂತಸವಾ , ವಿಷಾದವಾ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ ಪಾರ್ವತಕ್ಕಂಗೆ .


 ಸಂಜೆ ಕೆಲಸಗಳೆಲ್ಲ  ಮುಗಿದು  ಹೊರಡುವ ಮುನ್ನ ಮಂಜಕ್ಕ ಪಾರ್ವತಕ್ಕನನ್ನು ಕರೆದಳು . 

“ ಪಾರ್ವತಕ್ಕ, ಒಂದ್ಸಲ  ಅಪ್ಪಿ ಕರಿತ್ಯಾ ? “ 


ಯಾಕೆಂದು ಕೇಳದೇ  ಪಾರ್ವತಕ್ಕ  ಮಗನನ್ನು ಕರೆದಳು . 

ಅವನು ಬಂದಾಗ ಮಂಜಕ್ಕ ತನ್ನ  ಕೈಚೀಲದಿಂದ  ಪೊಟ್ಟಣವೊಂದನ್ನು ತೆಗೆದು  ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಪುಟ್ಟ ಚಿನ್ನದ ಚೈನ್ ಅನ್ನು ಅವನ ಕೈಗಿಟ್ಟಳು . ಅವನು ಏನೂ ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಅಮ್ಮನತ್ತ ನೋಡಿದ.

ಅವಕ್ಕಾದ ಪಾರ್ವತಕ್ಕ “ ಮಂಜಕ್ಕ , ಇದೆಂತದೆ … ? “ 


“ ಪಾರ್ವತಕ್ಕ, ಮದುವೆ ಆಗಿ ಬಂದಾಗಿಂದ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಿ.  ನಿಂಗನೂ ಯಾವತ್ತೂ ನನ್ನ  ಹೊರಗಿನವಳ ತರ ನೋಡಲ್ಲೇ . ಸಂದೀಪನೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣೆದುರೇ ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದವ. ನಂಗೆ ಅವ  ಮಗನಾಂಗೆಯಾ . ಅದಕ್ಕೆ ಅವನ ಮದ್ವೆಗೆ ನಂದು ಸಣ್ಣ ಉಡುಗೊರೆ . ಮದ್ವೆ ದಿನ ಎಲ್ಲ ಕೊಡಲೇ ನಾಚ್ಕೆ ನಂಗೆ. ಹಾಂಗಾಗಿ ಈಗಲೇ ಕೊಟ್ ಬಿಡ್ತಿ “ 


“ಆದ್ರೂ ಮಂಜಕ್ಕಾ , ಇದೆಲ್ಲ  ಕೊಡವು ಹೇಳಿಲ್ಲೆ. ನೀನು ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡು ಸಾಕು. ಅದೇ ದೊಡ್ಡ ಉಡುಗೊರೆ . ಇದೆಲ್ಲ ನಿನ್ ಮಗಂಗೆ ಸೇರಕಾಗಿದ್ದು .  “


“ ಪಾರ್ವತಕ್ಕಾ, ನನ್ ಮಗಂಗೆ ಸೇರಕಾಗಿದ್ದಿದ್ದು ನಿನ್ನೆ ಅವಂಗೆ ಕೊಟ್ಟಿಕ್ ಬಂದಿ . ಅವನ ಅಪ್ಪನ ಉಂಗುರ , ನಂಗೆ ಮದ್ವೇಲಿ ಹಾಕಿದ್ದ ಒಂದು ಜೊತೆ ಕಿವಿ ಓಲೆನ ಪ್ರಕಾಶಂಗೆ, ಅವನ ಹೆಂಡತಿಗೆ  ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಿ.  ಇದು ನಾನು ನನ್ನ ಇಷ್ಟು ವರ್ಷದ ದುಡಿಮೆಲಿ ಮಾಡ್ಸಿದ್ದು.  ಮಗನ ಮದುವೆ ಆದಾಗ  ಕೊಡಲಾತು ಹೇಳಿ. ಆದ್ರೆ ಅಮ್ಮ -ಮಗ  ಹೇಳ ಪಾಶ ನನಗೊಬ್ಬಳಿಗೆ ಇದ್ದಿದ್ದು ಹೇಳಿ ಅರ್ಥಾ ಅದಮೇಲೆ ಅವಂಗೆ ಕೊಡ ಅಗತ್ಯ ಕಂಡಿದ್ದಿಲ್ಲೇ. ಆಗ್ಲೇ ಹೇಳಿದ್ನಲೇ ? ಸಂದೀಪನೂ ನಂಗೆ  ಮಗನಾಂಗೆಯಾ ಹೇಳಿ ?  ಅದಕ್ಕೆ  ಈ ಮಗನ ಮದುವೆಗೆ ಇದು ನನ್ನ  ಉಡುಗೊರೆ. ಜಾಸ್ತಿ ದಪ್ಪ ಚೈನ್ ಅಲ್ಲ .ಆದರೂ ನನ್ ಕೈಲಿ ಆಗಿದ್ದು  ಇಷ್ಟು . “ 


ಕಣ್ಣೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡ ಪಾರ್ವತಕ್ಕ ಮಂಜಕ್ಕನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಳು . ಬಗ್ಗಿ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿದ ಸಂದೀಪನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರಿತ್ತು .  

 ,


April 22, 2023

ನಾವಿಲ್ಲ !


ಚಿಗುರು ಮೂಡುವ ಮೊದಲೇ
ಕೊಡಲಿಯಲಿ ಕಡಿಯುವೆವು
ನಮ್ಮ ಬಣ್ಣಗಳಲ್ಲಿ ಹಸುರಿಲ್ಲ !

ಭೂಮಿಯನು ಅಗೆದಗೆದು
ಬರಿದಾಗಿಸಿದೆವು ಜಲವ
ಬಾಯಾರಿದರೆ ಗುಟುಕು ನೀರಿಲ್ಲ !

ಬೋಳಾಗಿಸಿದೆವು ಮರವ
ಬರಡಾಗಿಸಿದೆವು ನೆಲವ
ಹಂಬಲಿಸಿದರು ಚೂರು ನೆರಳಿಲ್ಲ

ಈ ಭೂಮಿ ನಮದಲ್ಲ
ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಆಸ್ತಿ
ಈ ಸತ್ಯವನು ನಾವು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ !

ಕನಸು ಕಾಣುವ ಮೊದಲು
ವಾಸ್ತವವ ನೋಡಿದರೆ
ನಮ್ಮ ನಾಳೆಗಳಲ್ಲಿ ನಾವಿಲ್ಲ !

( ಫೋಟೋ ಕೃಪೆ : ಅಂತರ್ಜಾಲ )

April 21, 2023

ನೂರುವರ್ಷ

 

ಮಬ್ಬು ಬೆಳಕಿನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದ  ಸೀತಜ್ಜಿ ಗೆ  ಕಿರಿಕಿರಿ ಆಗ್ತಾ ಇತ್ತು . ದಿನಾ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟವಾದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡುವುದು  ಅವಳ ಅಭ್ಯಾಸ. ಅದೆಷ್ಟೋ ದಶಕಗಳಿಂದ ರೂಢಿಯಾಗಿದ್ದು .  ಆದರೆ ಇವತ್ತೇಕೋ ನಿದ್ದೆ ಬರುವ ಲಕ್ಷಣ ಇರಲಿಲ್ಲ . ಆಚೀಚೆ ಹತ್ತು ಸಲ ಮಗ್ಗುಲು ಬದಲಿಸಿದಳು  , ಸೆಖೆ ಎನಿಸಿ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಹೊದಿಕೆಯನ್ನು  ತೆಗೆದಳು .  ಮತ್ತೊಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಚಳಿ ಎನಿಸಿ  ಮತ್ತೆ  ಹೊದ್ದುಕೊಂಡಳು … ಊಹುಂ .. ನಿದ್ರೆ ಮಾತ್ರ  ದೂರವೇ !


ಎದ್ದು ಹೊರಗೆ ಹೋಗೋಣ ಎಂದರೆ  ಹೋಗಿ ಮಾಡೋದಾದರೂ ಏನು ? ಯಾರಿದ್ದಾರೆ ಮಾತಾಡಲು ?  ಈ ದೊಡ್ಡ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ದಿನದ ಹೆಚ್ಚು ಭಾಗ ಒಬ್ಬಳೇ ಇರೋದು ! ಕೆಲಸ ಇದ್ದರೆ  ಬಂದು ಹೋಗುವ ಆಳುಗಳು , ಮನೆವಾರ್ತೆ ಮುಗಿಸಿ ಒಮ್ಮೆ ಬಂದು ಮಾತನಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಸರೋಜಾ ,  ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಬಂದು ಮನೆಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಕೊಟ್ಟು ಮತ್ತೆ  ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬಂದು ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಕವಳ  ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಒಂದು ಗಳಿಗೆ  ಹರಟೆ ಹೊಡೆದು ಹೋಗುವ ನಾಗಿ , ಇಷ್ಟು ಜನರನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ.


ರಾತ್ರಿ ಊಟವಾದ ಮೇಲೆ ಸರೋಜಾಳ  ಮಗಳು ಶ್ರುತಿ ಬರುತ್ತಾಳೆ ಮಲಗಲು . ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗುವ ಹುಡುಗಿ. ಅಜ್ಜಿ ಎಂದರೆ ಇಷ್ಟವೇ. ಕಾಲೇಜಿನ ಸುದ್ದಿ, ಊರಿನಲಿ ಏನೇನು ನಡೀತಿದೆ, ಇಂಥದ್ದೆಲ್ಲ ಅಜ್ಜಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾ,  ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಮಲಗುತ್ತಾಳೆ.  ಅವಳಿಗೆ ಪರೀಕ್ಷೆ ಇದ್ದರೆ  ಓದುತ್ತಾ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ . ಆಗ ಮಾತ್ರ ಮಾತೂ ಕಡಿಮೆ .

ನೆಂಟರು ಇಷ್ಟರು ಇದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದೇ ಮರೆತು ಹೋದಂತಾಗಿದೆ . ಮದುವೆ ಮುಂಜಿ ಇದ್ದರೆ ತೀರ ಹತ್ತಿರದವರು ಪದ್ಧತಿ ಬಿಡಲಾಗದು ಎಂದು ಕರೆಯಲು ಬರುತ್ತಾರೆ.  ಹೇಗೂ ತಾನು ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ರೂಢಿ ತಪ್ಪ ಬಾರದೆಂದು ಕರೆದು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.  ಹಾಗೆ ಬಂದವರಿಗೆ  ಒಂದು ಊಟವಿರಲಿ  ಚಾ- ಕಷಾಯ ಮಾಡಿಕೊಡುವುದೂ ತನಗೆ ಕಷ್ಟವೇ. 


ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಅವಳ  ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಹೀಗೆ ತನ್ನ  ಕೆಲಸ ತಾನು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವಷ್ಟು  ಗಟ್ಟಿ ಇದ್ದಿದ್ದೇ ದೊಡ್ಡದು. ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದರೆ ನೋಡುವರ್ಯಾರು? ದೇವರೇ, ಇಷ್ಟಾದರೂ ಗಟ್ಟಿ ಇರುವಾಗಲೇ ಕರೆದೊಯ್ಯಪ್ಪಾ   ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಆ ದೇವರು ಯಾಕೋ ಕಿವುಡಾಗಿದ್ದಾನೆ . ಕುರುಡನೂ ಆಗಿದ್ದಾನೆ ಎನ್ನೋದು ಅಜ್ಜಿಯ ವ್ಯಥೆ.


 ವಯಸ್ಸಾದರೂ ಕಮ್ಮಿ ಆಯ್ತೆ?  ಬರುವ ಜ್ಯೇಷ್ಠ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ತೊಂಭತ್ತನೆ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡುವುದೇ . ಆದರೆ ಆಚರಿಸಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸಲು ಯಾರಿದ್ದಾರೆ ?  ಹಲವು ನಿರಾಸೆಗಳು, ಹುಟ್ಟಿಯೂ ದಕ್ಕದ 3-4 ಮಕ್ಕಳ ನಂತರ ಬದುಕಿದ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳೂ ಕಣ್ಣೆದುರೇ  ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟರು .  ವಂಶೋದ್ಧಾರಕ  ಎಂದು ಮುದ್ದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಮಗ , ಕೆಲಸಕ್ಕೆಂದು ಬೇರೆ ಊರಿಗೆ ಹೋದ. ಇನ್ನು  ಅವನಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ, ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಆಡಿಸುತ್ತಾ ಹಾಯಾಗಿರಬಹುದು   ಎಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಇರುವಾಗ ಆಕ್ಸಿಡೆಂಟ್ ಲ್ಲಿ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಬಂತು . ಆಗ ಗೋಳಾಡಿದ್ದೆಷ್ಟು! 

ಅದೇ ದುಃಖದಲ್ಲಿ  ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದ ಗಂಡ  ಎರಡು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ತೀರಿಕೊಂಡರು . ಮಕ್ಕಳಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅಳಿಯ ಎರಡನೇ ಮದುವೆ ಆದ್ಮೇಲೆ ತವರಿಗೆ ಬಂದು ಉಳಿದ ಮಗಳು ಅದೇನೋ ಕಾಯಿಲೆ ಬಂದು  ಯಾವ ಔಷಧಿ ಉಪಚಾರಗಳೂ ತಾಗದೆ ತೀರಿಕೊಂಡು ೧೫ ವರ್ಷಗಳೇ ಆಯಿತು . ಇನ್ಯಾರಿದ್ದಾರೆ ಕಷ್ಟ ಸುಖ ಕೇಳಲು ? ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಸಡಿಲವಾಗ ತೊಡಗಿದ ತೌರಿನ ಋಣ ಈಗಂತೂ ಮುಗಿದೇ ಹೋಗಿ ಎಷ್ಟು  ವರ್ಷವಾಯಿತೆಂದೇ ನೆನಪಿಲ್ಲ . ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ  ತನ್ನವರು ಎನ್ನಲು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ . 


ಯಾಕೋ , ಕೇರಿ ಮನೆಯಾಗಿ  ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಅಂಟಿ  ಕೊಂಡಂತೆ ಮನೆಗಳಿರುವ ಕಾರಣ  ತೀರಾ ಒಂಟಿ ಎನಿಸದೆ ಜೀವನ ಕಳೀತಾ ಇದೆ. ಒಬ್ಬರಲ್ಲಾ ಒಬ್ಬರು  ವಿಚಾರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. 

ಆಚೆ ಮನೆಯ ರಾಮು , ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗಿಂದ ಅಜ್ಜಿ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡವನು. ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ಜಮೀನಿನ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ವಹಿಸಿಯಾಗಿದೆ. ತನ್ನ ಊಟತಿಂಡಿ, ಬಟ್ಟೆ ಮತ್ತು  ಅವಶ್ಯಕತೆಗಳಿಗೆ  ಆಗುವಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟು ಉಳಿದಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಅವನಿಗೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಳಿಯಾಗಿದೆ. ತನಗಾದರೂ ಇನ್ಯಾರಿದ್ದಾರೆ  ಆಸ್ತಿ ಬರೆದುಕೊಡಲು ? ಆದರೂ ಅವನು ಅಡಿಕೆ ಮಾರಿದ ದುಡ್ಡನ್ನು ಬ್ಯಾಂಕಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹೆಸರಿನ ಖಾತೆ ಮಾಡಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ನಿನ್ನ ದುಡ್ಡು ನಿನಗೆ ಇರಲಿ ಎಂಬ  ಗುಣ ಅವನದು .

ರಾಮುವಿನ ಹೆಂಡತಿ ಸರೋಜಾ ಕೂಡ ಒಳ್ಳೆ ಹುಡುಗಿ. ಅಜ್ಜಿ ನಿನಗೆ ನಾನೇ ಊಟ ತಂದು ಕೊಡ್ತೀನಿ  ನೀ ಯಾಕೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕಷ್ಟ ಪಡೋದು ಅಂತ ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಹೇಳಿದ್ದಾಳೆ. ಆದರೆ ತಾನೇ ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದು. ಆ ಅಡುಗೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಂಡಾದರೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು  ಹೇಗೋ ಕಳೆಯುತ್ತಲ್ಲಾ ಅಂತ. ತೀರ ಯಾವಾಗಾದರೂ ಹುಷಾರಿಲ್ಲದೆ  ಸುಸ್ತು ಎನಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ  ಅವಳು ತನಗೆ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಲು ಬಿಡದೇ ಅವಳೇ  ಊಟ ತಂದು  ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಗದರುತ್ತಾ ಊಟ ಮಾಡಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ 


ಮಗಳು ಸತ್ತ ಕೆಲ ಸಮಯದ ನಂತರ ,ಒಳಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿರುವಾಗ ತನಗೇನಾದರೂ ಆದರೆ ಜನರಿಗೆ ತಿಳಿಯುವುದೂ ಕಷ್ಟವಾದೀತು ಎಂಬ ಯೋಚನೆ ಬಂದು  ಒಳ ಜಗುಲಿಯ ಒಂದು ಭಾಗಕ್ಕೆ  ಹಲಗೆಯ ಗೋಡೆ ಮಾಡಿಸಿ, ಬಾಗಿಲಿಲ್ಲದ ಕೋಣೆಯಂತೆ  ಮಾರ್ಪಾಟು ಮಾಡಿ ಕೊಂಡಾಯ್ತು.  ಆಗಲೇ ರಾಮು ಅದಕ್ಕೊಂದು ಅಂಟಿಕೊಂಡಂತೆ ಬಚ್ಚಲು ಸಂಡಾಸು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋದು ಒಳ್ಳೇದು ಅಂತ ಒತ್ತಾಯಿಸಿದ್ದು. 

ಮೊದಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಜುಗರ ಎನಿಸಿದರೂ ಮುಂದಿನ ವಿಚಾರ ಮಾಡಿದಾಗ ಅದು ಸರಿ ಎನಿಸಿತ್ತು. ಇಲ್ಲದಿದ್ರೆ ಈಗೆಲ್ಲಾ ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಆಗಿರೋದು!  ರಾತ್ರಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಎರಡು ಮೂರು ಸಲ ಏಳಬೇಕು . ಸದ್ಯ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಬಚ್ಚಲುಮನೆ ಇರೋದಕ್ಕೆ ಸಲೀಸು. ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಅಂತ ಹೀಗೆ ಬದುಕಿರಬೇಕೋ !

ಸೀತಜ್ಜಿಯ ತಲೆಯಲ್ಲಿ  ಆಲೋಚನೆಗಳು ಓಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದವು.


ಅಲ್ಲಾ , ನೂರುವರ್ಷ ಬಾಳು ಅಂತ ಯಾರಾದ್ರೂ ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡಿದ್ದು ನಿಜವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಾ ಅಂತ ?  ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದ ಆಶೀರ್ವಾದಗಳೆಲ್ಲ ನಿಜವಾಗೋ ಹಾಗಿದ್ರೆ, ದೀರ್ಘ ಸುಮಂಗಲಿ ಭವ ಅಂದಿದ್ದಾಗಲೀ, ಅಷ್ಟ ಪುತ್ರವತೀ ಭವ ಎಂದಿದ್ದಾಗಲಿ ಯಾಕೆ ನಿಜವಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಅಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ, ನೂರುವರ್ಷ ಸುಖವಾಗಿ ಬಾಳು ಅಂದಿದ್ದರಲ್ಲಿ ಅರ್ಧ ಭಾಗವಷ್ಟೇ ನಿಜವಾಗುತ್ತದ? ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾಳೆ 


ಯಾರೆಲ್ಲ ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡಿದ್ದರು ಎಂದು ನೆನಪಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ . ಹಾಗೆ ತನಗೆ ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡಿದ  ಯಾರ ನಾಲಿಗೆ ಮೇಲೆ ಮಚ್ಚೆ ಇದ್ದಿರಬಹುದು ? ಅವರಿಗಾದರೂ ಕಲ್ಪನೆ ಬೇಡವೇ? ಒಂಟಿಯಾಗಿ ನೂರುವರ್ಷ ಬದುಕೋದು ಎಂಥಾ ಹಿಂಸೆ ಅಂತ? 

ತಮ್ಮ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಗಂಡ ಮಕ್ಕಳು ಎಲ್ಲರೂ  ಮಣ್ಣಾದಾಗ  ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಎಂಥಾ ಬೆಂಕಿ ಸುಡುತ್ತದೆ ಅಂತ? ಕೈಲಾಗದಿದ್ದರೂ ಹೇಗೋ ತಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡು , ಒಂದು ಗಂಜಿಯನ್ನಾದರೂ ಬೇಯಿಸಿಕೊಂಡು ದೊಡ್ಡ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂಟಿ ಭೂತದಂತೆ ತಿರುಗುವುದು ಎಷ್ಟು ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಅಂತ? ಸತ್ತ ಮೇಲೆ  ತನಗಾಗಿ ಅಳುವವರು , ಚಿತೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಇಡುವವರು ಇಲ್ಲದೆ ಅನಾಥ ಹೆಣವಾಗಿಬಿಡುವ  ಸಾಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಅವರು ಯೋಚಿಸಿಲ್ಲವೇ? ಬಹುಶಃ  ಅವರಿಗೇ ತಮ್ಮ ಆಶೀರ್ವಾದದ ಮೇಲೆ ನಂಬಿಕೆ ಇರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ  ಎಂದು ಅವಳಿಗೆ ನಗು ಬಂತು.


ಗಂಡ ತೀರಿಕೊಂಡಾಗ ಬಂದಿದ್ದ ಮಂಕಾಳತ್ತೆ ಯಾರಿಗೋ  “ಸೀತೆ ಹೇಳಿ ಹೆಸರಿರೋರಿಗೆ ಕಷ್ಟ ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲವಂತೆ  , ಆ ಸೀತಾಮಾತೆಯೆ ಏನೆಲ್ಲ ಕಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸಿದಳು” ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದು  ಅಜ್ಜಿಗೆ ನೆನಪಾಯ್ತು. 

ಹಾಗಾದರೆ, ಇದು ತನ್ನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇ? ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ಯಾಕೆ ತನಗೆ ಸೀತೆ ಎಂದೇ ಹೆಸರಿಟ್ಟರು? ತಮ್ಮ ಮಗಳಿಗೆ ಹಾಗೇನೂ ಆಗದು ಎಂಬ ಹುಚ್ಚು ಭರವಸೆ ಇತ್ತೇ? ಅವರಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಡಬಹುದಿತ್ತು ಎಂದುಕೊಂಡವಳಿಗೆ ಅಲ್ಲೇ  ತನ್ನ ತಲೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಓಡುತ್ತಿರುವ ರೀತಿಗೆ ಸಣ್ಣಗೆ ನಗು ಬಂತು.


ಮಗಳು ಸತ್ತು, ತಾನು ತೀರಾ ಒಂಟಿಯಾದ  ಶುರುವಿಗಂತೂ ತಾನಾದರೂ ಇನ್ನೇಕೆ ಬದುಕಬೇಕು ಎನಿಸಿ ಜೀವ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಯೋಚನೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಲ ಬಂದಿತ್ತು.  ನೇಣು ಹಾಕಿ ಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಥವಾ  ಅಂಗಳದಾಚೆ ತೋಟದ ಬದಿಯಲ್ಲಿಯ ಹಳ್ಳ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ಹರಿವಾಗ ಅದರಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಬಿಡಬೇಕು ಎಂದೆಲ್ಲ  ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಲ ಅನಿಸಿದ್ದಿತ್ತು. ಆದರೆ ,  ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಹಾಪಾಪ, ಹಾಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡವರು ಅಂತರ್ ಪಿಶಾಚಿಯಾಗಿ ಅಲೆಯುತ್ತಾರೆ  ಎಂಬ ಭಯವಿತ್ತಲ್ಲ ? ಅದರಿಂದಾಗಿ ಹಿಂಜರಿದಿದ್ದಾಯ್ತು.  ಹಾಗೆ  ನೋಡಿದರೆ ಈಗಲಾದರೂ ಇನ್ನೇನು ? ಒಂಥರಾ  ಒಂಟಿ ಪಿಶಾಚಿಯಂತೆ ಅಲೆಯುತ್ತಿಲ್ಲವೇ ಎನಿಸಿ ನಿಟ್ಟುಸಿರು  ಹೊರಬರುತ್ತದೆ. 


ಆ ದೇವರಿಗಾದರೂ ಯಾಕೆ ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಕರುಣೆಯಿಲ್ಲ ? ಕಳೆದ ವರ್ಷ ತುದಿ ಮನೆ ಪರಮುನ ಮಗಳು ಜ್ವರ ಬಂದಿದ್ದೆ ನೆಪವಾಗಿ  ತೀರಿ ಕೊಂಡೆ ಬಿಟ್ಟಳಲ್ಲ ? ಇನ್ನೂ ಶಾಲೆಗೆ  ಹೋಗುವ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿ . ಆ ದೇವರಿಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಸಾವನ್ನೇ ಕಾಯ್ತಾ ಕೂತಿರೋ ತಾನು ಕಾಣಲಿಲ್ವೆ? 

ಯಾವ ಪಾಪಕ್ಕೆ ಇಂಥಾ ಶಿಕ್ಷೆ  ಕೊಡ್ತಿದಾನೆ?  ತಪ್ಪದ್ದೆ ಶ್ರದ್ಧಾ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಹಬ್ಬ ಹುಣ್ಣಿಮೆ , ವ್ರತ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ . ಆದರೂ ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ?

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ತಾನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವುದನು ನೋಡಲು ತನ್ನವರು ಎಂದು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಳು.


ಛೆ, ಹಾಳಾದ್ದು , ಇವತ್ತು ಯಾಕೆ ನಿದ್ದೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ ಎನಿಸಿ ಒಳಗೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಿಟ್ಟೂ ಬರ ತೊಡಗಿತು. ಮತ್ತೆ ಮಗ್ಗುಲು ಬದಲಾಯಿಸಿ ಮಲಗಿದಳು.

ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೇ ಮತ್ತೊಂದು ಹುಳ ತಲೆ ಕೊರೆಯ ತೊಡಗಿತು! 

ತಾನೇನಾದರೂ  ಈಗ ಸತ್ತೇ ಹೋದರೆ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ತಿಳಿಯುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?

ಸಂಜೆ ನಾಗಿ ಬಂದು,  ತಾನು ಇನ್ನೂ ಎದ್ದಿಲ್ಲದ್ದು ನೋಡಿ , ಸರೋಜಾಳನ್ನು ಕರೆ ತಂದರೆ….ಆಗ ತಿಳಿಯಬಹುದೇನೋ  . ಇವರೆಲ್ಲ ತನ್ನ ಜೀವನದ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿದ್ದವರು. ತಾನು ಸತ್ತಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅಳಬಹುದೇ ಎಂಬ ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲ ಮೂಡಿತು. ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ದುಖವಾಗಬಹುದು,  ಜೊತೆಗೇ ಸಾವಿಗಾಗಿ ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಕಾದು ಕುಳಿತಿರುವ ತಾನು ಸತ್ತರೆ ಅವರಿಗೂ ಒಮ್ಮೆ  ಸಮಾಧಾನವೇ ಆಗಬಹುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದಾಗ  ಬೇಡವೆಂದರೂ ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ತನಗಾಗಿ ದುಃಖಿಸುವವರು  ಯಾರು ಇಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು  ಪಿಚ್ಚೆನಿಸಿತು.

 

ಆಮೇಲೆ ಮುಂದಿನ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಯಾರು ಮಾಡಬಹುದು ಎಂಬ ಕುತೂಹಲ ಮೂಡಿತು. ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಜರ್ಬಿನಿಂದಲೇ ಬಾಳಿ, ಇಷ್ಟು ದೀರ್ಘ ಕಾಲ ಗೌರವದಿಂದಲೇ ಬದುಕಿದ್ದು ,ಸತ್ತ ಮೇಲೆ ಅನಾಥ ಹೆಣವಾಗಿ ಬಿಡುವೆನೆ ಎಂದೆನಿಸಿ ದುಃಖವಾಯಿತು.

ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಇಂದು ಸಂಜೆ ರಾಮು ಮತ್ತೆ ಸರೋಜಾ ರನ್ನು ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಈ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಬೇಕು. ಕೊಳ್ಳಿ ಇಡುವ ಕೆಲಸವೊಂದು ನೀನೇ ಮಾಡು ಎಂದು ರಾಮುವನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು . ಎಷ್ಟೆಂದರೂ ದಾಯಾದಿಯೇ ಆಗುತ್ತಾನೆ. ಇಲ್ಲ ಎನ್ನಲಾರ .

ನಂತರದ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕು. ಅದೆಷ್ಟೋ ಜನ ಅನಾಥರಾಗಿ ಸಾಯುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಅಂಥಾ ಅನಾಥ ಹೆಣಗಳನ್ನು ಯಾರೋ ಸುಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಮುಂದಿನ ಕಾರ್ಯ ಯಾರೂ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಅವರ ಆತ್ಮ ಮುಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದೆ ಅಲೆಯುತ್ತದೆಯೇ? ಆ ರೀತಿ ಏನಾದರೂ ಆದರೆ, ಇಂಥಾ ಆತ್ಮಗಳದ್ದೆ ದೊಡ್ಡ ಜಾತ್ರೆಯಾದೀತು!


ಅದೇಕೋ ತನ್ನ ಆಲೋಚನೆಗೆ ಅವಳಿಗೇ ನಗು ಬಂತು!


ಮತ್ತೆ ಮಗ್ಗುಲಾಗಿ ಗೋಡೆಯ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ಮಲಗಿದಳು.  

ನಾಳೆ ನಾಡಿದ್ದು ಯಾವಾಗಲಾದರೂ  ಈ ಹಾಸಿಗೆ ಬಟ್ಟೆನಾ ಒಂದ್ಸಲ ತೊಳೀಬೇಕು ಕಮಟಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿವೆ. ಸರೋಜಾ ಗೆ ಹೇಳಿದ್ರೆ ಅವರ ಮನೆ ಮಷಿನ್ ಲ್ಲಿ  ತೊಳೆದು ಕೊಡ್ತಾಳೆ. ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ತನ್ನ ನೈಟಿಯನ್ನು ತೊಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ತನಗೆ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಕಷ್ಟ ಎನಿಸಿದ್ದಿದೆ. ಆದರೆ ಅದು ಅನಿವಾರ್ಯ ! ಈ ನೈಟಿಯನ್ನಾದರೂ ಹಾಕಿಸಲು ಸರೋಜಾ ಅದೆಷ್ಟು ವಾದ ಮಾಡಿ ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ದು ! 

ಈಗ ಇದೇ ಹಾಯಿ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ನಿಂತು ಸೀರೆ ಉಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು ಬಹುಶಃ ತನಗೆ ಈಗ ಕಷ್ಟವೇ ಆಗ್ತಾ ಇತ್ತೇನೋ . 

ದೇವರೇ, ಸದ್ಯ ತನ್ನವರನ್ನೆಲ್ಲ ಕರೆಸಿಕೊಂಡರೂ ಮನೆಯವರಂತೆಯೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಜನರನ್ನಾದರೂ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೀಯಲ್ಲ ಎಂದು ಮನದಲ್ಲೇ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿದ್ಲು.  

ಈ ಎಲ್ಲ ಯೋಚನೆಗಳ ನಡುವೆ ಅಂತೂ ಅವಳಿಗೆ ಯಾವಾಗ ನಿದ್ರೆ  ಬಂತೋ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದು ನಾಗಿಯ ಜೋರಾದ ದನಿಯಿಂದ  . ದಿನದಂತೆ ಬಂದು  ಕಟ್ಟೆಯಮೇಲೆ ಕುಳಿತ ನಾಗಿ, ಸೀತಜ್ಜಿ ಕಾಣದ್ದು  ನೋಡಿ  ಜಗುಲಿಗೆ ಹೋಗಿ  ಕರೆದಳು . ಎರಡು ಮೂರು ಸಲ ಕರೆದರೂ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದ್ದು ನೋಡಿ  ಗಾಬರಿಯಾಗಿ  ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿದಳು. ಆಗಲೇ ಅಜ್ಜಿಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದು. 

ಎದ್ದು ಬಂದ ಅಜ್ಜಿ ಯನ್ನು ನೋಡಿ , ನಾಗಿಯೂ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಳು. 


“ ಎಂತ ಅಮಾ, ಆ ನಮನಿ ನಿದ್ರೆ? ನಾ ಒಂದ್ ಸಲ ನಿಮಗೆ ಎಂತೋ ಆಯ್ತು ಅಂದ್ಕಂಡೆ “


“ಆಗಿದ್ರೆ ಒಂದು ಸಮಾಧಾನ ಇರ್ತಿತ್ತಲೇ ನಾಗಿ ? ಎಂತ ಮಾಡದು ? ಆ ದೇವರಿಗೆ ನಾ ಕಾಣದೆ ಇಲ್ಲಲ್ಲೇ”  ಎಂದು ಅಲವತ್ತುಕೊಂಡಳು ಸೀತಜ್ಜಿ. 


ದಿನದ ಹಾಗೇ  ಅದೂ ಇದೂ ಸುದ್ದಿ ಹೇಳಿ ನಾಗಿ  ಮನೆಗೆ ಹೊರಟಳು. ಅವಳು ಕಟ್ಟೆಯಿಂದ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಅದೇನೋ ನೆನಪಾದಂತಾಗಿ  ಸೀತಜ್ಜಿ ಅವಳನ್ನು ಕರೆದಳು. ತಿರುಗಿ ಬಂದವಳಿಗೆ “ ನಾಗಿ , ಹೋಗ್ತಾ ಆ ಶ್ರೀಧರ ಭಟ್ರ ಮನೆ ವಿನಾಯಕ ಮನೇಲಿದ್ರೆ ಒಂದ್ ಸತಿ ಬರಲಿಕ್ಕೆ  ಹೇಳು . ಅರ್ಜೆಂಟ್ ಎಲ್ಲ ಇಲ್ಲ.  ಆದ್ರೂ  ಇವತ್ತೇ ಬಂದ್ ಹೋಗಬೇಕಂತೆ ಹೇಳು .” ಎಂದಳು 


ನಾಗಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾದರೂ  “ಅಡ್ಡಿಲ್ಲ, ಹೇಳಿ ಹೋಗ್ತೇನೆ “ ಎಂದು ಹೊರಟಳು .


“ಹಾಂಗೆ ನಿನ್ ಮಗ ಶಿವಪ್ಪಂಗು ಒಂದ್ಸಲ ಬಂದು ಹೋಗಲಿಕ್ಕೆ ಹೇಳು.”


 ನಾಗಿಗೆ  ಈಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಗಲಿಬಿಲಿಯಾಯಿತು. ಆದರೂ ತೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ  “ಆಯ್ತು ಅಮಾ” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಗೇಟ್ ದಾಟಿದಳು..

 

ಒಳ ಹೋಗಿ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿ ,ದೇವರಿಗೆ ಕೈ ಮುಗಿದು  ಜಗುಲಿಯ ಮೇಲೆ  ಕುಳಿತು ರಾಮಾಯಣ ಓದ ತೊಡಗಿದರೂ ಸೀತಜ್ಜಿಯ ತಲೆಯಲ್ಲಿ  ಹತ್ತೆಂಟು ಯೋಚನೆಗಳು.

ದಿನದಂತೆ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಓದಲಾಗದೇ ಅದನ್ನು ಹಾಗೇ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟು ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಳು .


ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ವಿನಾಯಕ ಗಡಿಬಿಡಿಯಿಂದ ಮನೆ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತುತ್ತಿರುವುದು ಕಂಡಿತು.  ಜಗುಲಿಯಲ್ಲಿ  ಪುಸ್ತಕ ತೊಡೆಯ ಮೇಲಿಟ್ಟು ಕುಳಿತ ಅಜ್ಜಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಅವನೂ ಸಮಾಧಾನದ ಉಸಿರು ಬಿಟ್ಟ. 


"ಎಂತ ಆ ಯ್ತೆ ಅಜ್ಜಿ ? ಹೇಳಿ ಕಳಿಸಿದ್ದೆ ?ನಾಗಿ ಹೇಳಿದ ಕೂಡ್ಲೇ  ನಾನು ಒಂದ್ಸಲ ಗಾಬರಿ ಆಗೋದೆ ನೋಡು . "


ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ನಕ್ಕ ಸೀತಜ್ಜಿ , “ಅಯ್ಯ, ನಾನಿನ್ನೂ ಬದುಕಿದ್ದೆ ಮಾರಾಯ. ಇವತ್ತು ತಲೇಲಿ ಏನೇನೋ ಯೋಚನೆ ಬರ್ತಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೇ ಕೆಲವು ವಿಷಯಾನಾ ಒಂದ್ ಹಂತಕ್ಕೆ ತಂದಿಡದು ಒಳ್ಳೇದು ಅನಸ್ತು. ಅದಕ್ಕೇ ನಿಂಗೆ ಹೇಳಿ ಕಳಿಸ್ದೆ .  ಆ ರಾಮು  ನ ಒಂದ್ಸಲ  ಕರದ್ ಬಿಡು ನೀನೇ. ಸರೋಜಾನ್ನೂ ಬರಾಕ್ ಹೇಳು .


ವಿನಾಯಕಂಗೆ ಗೊಂದಲವಾಯಿತು.. ಅದರೂ ಮೊಬೈಲ್ ತೆಗೆದು ರಾಮುಗೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ  ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಹೇಳಿದ. 

ಐದು ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ರಾಮು ಸರೋಜಾ ಇಬ್ಬರು ಗಡಬಡಿಸುತ್ತಾ ಬಂದರು .  


ಎಂತ ಆಯಿತು  ಅಜ್ಜಿಗೆ  ವಿನಾಯಕಣ್ಣ?ಎಂದು  ಕೇಳುತ್ತಾ ಒಳ ಹೊಕ್ಕವರು  ಅಜ್ಜಿ ಆರಾಮಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದು ನೋಡಿ ನಿರಾಳವಾದರು.


ನಾನು ಗಟ್ಟಿನೆ ಇದೀನಪ್ಪಾ. ಒಂದು ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯ ಮಾತಾಡ್ಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೆ ಕರೆದಿದ್ದು .


ಮೂರು ಜನ ಮುಖ ಮುಖ ನೋಡಿಕೊಂಡರು. 


ಪುಸ್ತಕ ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಕಾಲು ನೀಡಿಕೊಂಡ ಸೀತಜ್ಜಿ ಶುರು ಮಾಡಿದಳು. 


ರಾಮು,  ಇವತ್ತು ಮಧ್ಯಾನ ಯಾಕೋ ತಲೇಲಿ ಏನೇನೋ ಯೋಚನೆಗಳು . ನಿದ್ರೆನೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಬರ್ಲಿಲ್ಲ . ಆವಾಗಲೇ ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಹತ್ರ ಈ ವಿಷಯನ ಮಾತಾಡ ಬೇಕು ಅಂತ. 

ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಸುಮ್ಮನಾದ ಅಜ್ಜಿ  , “ ನಾ ಸತ್ತ ಮೇಲೆ  ಚಿತೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಕೊಡೊ ಕೆಲಸ ನೀ ಮಾಡ್ತೀಯ ರಾಮು ? “ ಬೇಡಿಕೆಯ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದಳು.


“ಅಜ್ಜೀ , ಇದೇನೇ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ?”   ಸರೋಜಾ ಗಾಬರಿಯಾದಳು.

“ಅಜ್ಜೀ, ನೀನು ನೂರುವರ್ಷ ಮುಗ್ಸಿಯೇ ಹೋಗೋದು. ಯಾಕೆ ಸುಮ್ನೆ ಏನೇನೋ ಮಾತು ? “  ರಾಮು ತಮಾಷೆ ಮಾಡಿದ. 


ಹಾಗಲ್ಲ ರಾಮು , ನಾನು ನೂರುವರ್ಷ ಬದುಕಿ  ಮಾಡೋಕೆ ಏನಿದೆ  ಹೇಳು ? ಈಗಲೇ ಬೇಕಾಗಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ವರ್ಷ  ಆಯ್ತು ಈ ಭೊಮಿ ಮೇಲೆ  ! ಸಾಯೋ ವಯಸ್ಸಂತು ಆಗಿ ಯಾವ್ದೋ ಕಾಲ ಆಗೋಯ್ತು . ನಂಗೆ ನೂರುವರ್ಷ ಬದುಕೋ ಇಚ್ಛೆ  ಇಲ್ವೆ ಇಲ್ಲ. ಯಾಕಾಗಿ , ಯಾರಿಗಾಗಿ ಬದುಕಬೇಕು ಹೇಳು ?  ಯಾವ್ ಕ್ಷಣ ದೇವ್ರು ಕರೀತಾನೆ ಅಂತ ಕಾದು ಕೂತಿರೋಳು.ಅದಕ್ಕೆ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ.  ನೋಡು ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಹೆಣಕ್ಕೆ ಕೊಳ್ಳಿ ಇಡಾ ಕೆಲಸ ನೀನೇ ಮಾಡು. ಬೇರೆ ಏನೂ  ವಿಧಿಗಳನ್ನ ಮಾಡೋದು ಅಗತ್ಯ ಇಲ್ಲ.  ನಾನೇನೂ ಭೂತ ಆಗಿ ಕಾಟ ಕೊಡೋದಿಲ್ಲ ! ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಡ .


"ಅಜ್ಜಿ , ಎಂತ ಮಾರಾಯ್ತಿ ನೀನು ? ಹೀಗೆಲ್ಲ  ಕೇಳಿ ಮನಸಿಗೆ ಹಿಂಸೆ ಕೊಡ್ತೀಯಲ್ಲ ?" ರಾಮು ಭಾರವಾದ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ . 


“ಅಯ್ಯ , ಹಾಗಲ್ಲ ಮಾರಾಯ , ಹಾಗೆ ನೋಡಿದ್ರೆ , ನೀನು ನನಗೆ ದಾಯಾದಿಯೇ . ಆದ್ರೂ ನಾನು ಸತ್ತ ಮೇಲೆ ಮುಂದಿನದೆಲ್ಲ ಯಾರು ಮಾಡೋದು,ಹೇಗೆ,  ಏನು ಅನ್ನೋ ಪ್ರಶ್ನೆ ಎಲ್ಲ ಬರಬಾರದು ನೋಡು. ಅದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆನೇ ಕೇಳಿದ್ದು.”  ದೊಡ್ಡಕೆ ನಕ್ಕಳು .


ಉಳಿದ ಮೂವರೂ ಏನು ಹೇಳಬೇಕೋ ತಿಳಿಯದೇ ಕುಳಿತಿದ್ದರು . 


ಅದೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಶಿವಪ್ಪ ಗಡಿಬಿಡಿಯಿಂದ ಬಂದ. ಜಗುಲಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತ ಇವರನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿದವ ಗಾಬರಿಯಾದ.


ಸೀತಜ್ಜಿ ನಗುತ್ತಾ,  “ಎಂತ ಹೆದರ್ಬೇಡವೋ. ನಾ ಒಂದು ಮುಖ್ಯ ನಿರ್ಣಯ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ ಅಷ್ಟೇ. ನೀನು ಬಾ ಕೂತ್ಕೋ”  ಎಂದು ಕರೆದಳು. 

ಸಂಕೋಚದಿಂದ ಜಗುಲಿಯ ತುದಿಯಲ್ಲಿ  ಕುಳಿತ ಶಿವಪ್ಪ .


“ವಿನಾಯಕ , ಈಗ ನಿನ್ನ ಯಾಕೆ ಕರಸಿದ್ದು ಅಂದ್ರೆ ,  ನೋಡು ನಮ್ಮನೆ ಜಮೀನಲ್ಲಿ ಅರ್ಧದಷ್ಟು ಆಗ ನನ್ ಮಗಳು ಯಮುನಾನ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಔಷಧಿ ಗೆ ಅಂತ ಮಾರಿದ್ದಾಯ್ತು. ಆದ್ರೂ ಪ್ರಯೋಜನ ಏನು ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ “. ಸೀತಜ್ಜಿಯ ಮುಖದಲ್ಲಿ ವಿಷಾದ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು . 


“ಇಷ್ಟು ವರ್ಷದಿಂದ ತೋಟದ್ದೆಲ್ಲ ಈ ರಾಮು ನೋಡ್ಕೋತಾನೆ. ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆ ಬಟ್ಟೆ ಔಷಧಿ ಅಗತ್ಯದ ವಸ್ತುಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಅವನೇ ತಂದು ಕೊಡ್ತಾನೆ.  ಇನ್ನು ಒಂದೆಕರೆ ಗದ್ದೆನ ಈ  ಶಿವಪ್ಪನೇ ಮಾಡ್ಸಿ ,ಕರಾರಿನ ಪ್ರಕಾರ  ಅವನ ಪಾಲಿನದು ಎಷ್ಟೋ ಅಷ್ಟೇ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಉಳಿದಿದ್ದೆಲ್ಲ  ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ತಂದು ಹಾಕಿ ಹೋಗ್ತಾನೆ . ಇವರಿಬ್ಬರಿಂದಾಗಿ ನಾನು ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಜಮೀನಿನ ಚಿಂತೆ ಇಲ್ಲದೆ ಆರಾಮಾಗಿದ್ದೀನಿ.  ಈಗ ನಾಳೆ ನಾನು ಸತ್ತೊದ್ರೆ , ಇದೆಲ್ಲ ಅವರವರಿಗೆ  ಅಂತ ಆಗ್ಬೇಕು . ಹಾಗೆ ಈ ಮನೆನೂ . ಇದು ಅಜ್ಜಿಯ ಉಡುಗೊರೆ ಅಂತ ಶ್ರುತಿಗೆ ಕೊಡೋದು ಅಂತ ಮಾಡಿದ್ದೀನಿ.  ಸತ್ತೋದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾದ ಮೇಲೆ ನನ್ನನ್ನು ಇಲ್ಲೀ ವರೆಗೆ ಒಂದು ಸಲಾನೂ ನೋಡದೆ ಇರೋ ಯಾರೋ ಒಬ್ರು  ಯಾವುದೊ ಸಂಬಂಧದ ಎಳೆ ಹಿಡಕೊಂಡು ಆಸ್ತಿಗಾಗಿ ಬರಬಹುದು , ಆದ್ರೆ ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಇದ್ರೂನು ಒಂಟಿ ಅಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಭಾವನೆ  ಇರೋದು ಇವರಿಂದ. ಇವರೇ  ನನ್ನ ಕುಟುಂಬ . ಹೀಗಾಗಿ ನನ್ನ ನಂತರ ಇದೆಲ್ಲ  ನ್ಯಾಯವಾಗಿ ಇವರಿಗೆ ಸೇರಲಿ ಅಂತ ನನ್ನಾಸೆ. ನೀನು ವಕೀಲ.  ಅದಕ್ಕೆ ನಿನ್ನೆದುರಿಗೆ ಹೇಳಿಬಿಟ್ರೆ ಸರಿ ಆಗಬಹುದು ಅಂತ ಅನಿಸ್ತು .. … ಸೀತಜ್ಜಿ  ನಿಲ್ಲಿಸಿದಳು . 


ರಾಮು ಸರೋಜಾ ಏನು ಹೇಳಲೂ ತೋಚದೆ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಸರೋಜಾ ಸುರಿಯುವ ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಒರೆಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. 


ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮತ್ತೇನೋ ನೆನಪಾದಂತೆ  , ಹಾಂ , ಜಮೀನಿನ ಉತ್ಪನ್ನ ಎಲ್ಲ ಮಾರಿ ಬಂದ ದುಡ್ಡು ಬ್ಯಾಂಕಲ್ಲಿ ರಾಮು ನನ್ನ  ಖಾತೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಕ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ.. ಎಷ್ಟಿದ್ಯೋ ಸರಿಯಾಗಿ  ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ .  ಅದನ್ನ ಊರಿನ ಶಾಲೆಗೇ ದಾನ ಮಾಡ್ತೀನಿ  ಎಂದಳು ಸೀತಜ್ಜಿ 


ದಂಗಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ವಿನಾಯಕ ಗಂಟಲು ಸರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡ. 


“ಸೀತಜ್ಜಿ , ನಿಜ ಅಂದ್ರೆ ನಂಗೆ ಏನು ಹೇಳೋಕು ತಿಳಿತಾ ಇಲ್ಲ . ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಅರ್ಥ ಆಗತ್ತೆ . ಸಂಕಟ  ತಿಳಿಯತ್ತೆ. ಈ ನಿನ್ನ ಇಚ್ಛೆ ತುಂಬಾ ದೊಡ್ಡ ಮನಸ್ಸಿಂದು .ಆದರೆ ನೀನು ಹೇಳ್ತಿರೋದು ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ವಿಷಯ ಅಲ್ಲ.  ಇದೆಲ್ಲ ನಾವೂ ಬರೀ  ಮಾತಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ರೆ ಅದರಿಂದ ಏನು ಆಗಲ್ಲ. ನಿಂಗೆ ರಾಮು ನಿನ್ನ ಕುಟುಂಬ ದವನೇ ಅನ್ನೋ ಭಾವನೆ ಇದ್ರೂನು ಕಾನೂನು ಪ್ರಕಾರ ಅವನು ನಿನ್ನ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ ಅಲ್ಲ. 

ಹೀಗಾಗಿ , ನಾವೂ ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ , ನೀನು ಈಗ ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲ  ಕಡೆ ಪಕ್ಷ  ಒಂದು ಕಾಗದದ ಮೇಲೆ ಬರೆದು  ನಿನ್ನ ಸಹಿ  ಹಾಕ ಬೇಕು ,ಇಲ್ಲವೇ ಹೆಬ್ಬೆಟ್ಟು ಒತ್ತಬೇಕು  . ಅದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿದಾರರು ಬೇಕು . ಅದನ್ನ ಆಮೇಲೆ ರಿಜಿಸ್ಟರ್ ಮಾಡ್ಬೇಕು . ಆಗ ಮಾತ್ರ ಕಾನೂನು ಪ್ರಕಾರ ಮಾಡೋಕ್ ಬರದು “


ಸೀತಜ್ಜಿ  ಒಂದು ಗಳಿಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಳು . ಆಮೇಲೆ  “ರಾಮು, ಹೋಗು ಕಾಗದ ಪೆನ್ನು ತಗಂಬಾ . ಹಾಗೆ ಶಾಯಿನೂ ತಗಂಬಾ “  ಎಂದು ಕಳಿಸಿದಳು. 


ಅವನು ಬಂದ ಮೇಲೆ  ವಿನಾಯಕನಿಗೆ  ನೀನೇ ಬರೆ  ಎಂದು ಈ ವರೆಗೆ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಪುನಃ  ಹೇಳಿ ಬರೆಸಿದಳು . ಎಲ್ಲ ಬರೆದಾದ ಮೇಲೆ  ವಿನಾಯಕ ಅದನ್ನೊಮ್ಮೆ ಓದಿ ಹೇಳಿದ.  ಆ ನಂತರ ಅಜ್ಜಿ  ಅದರ ಮೇಲೆ ಹೆಬ್ಬೆಟ್ಟು ಒತ್ತಿದಳು .


“ವಿನಾಯಕ,  ನೀನೇ ಸಾಕ್ಷಿದಾರ  ಅಂತ  ಸಹಿ ಮಾಡಿಬಿಡು . ಸಾಧ್ಯ ಆದ್ರೆ ನಾಳೆನೇ ರಿಜಿಸ್ಟರ್ ಮಾಡ್ಸು .”


“ಆಗ್ಲಿ ಅಜ್ಜಿ . ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ರಿಜಿಸ್ಟರ್ ಮಾಡ್ಸಿ ಕೊಡ್ತೀನಿ . “

 

“ ವಿನಾಯಕ , ವಕೀಲ್ರೆಲ್ಲ ಜಾಸ್ತಿ ಫೀಸ್  ತಗೋತಾರೆ ಅಂತ ಆಗಿನ್ ಕಾಲದಲ್ಲೇ ನಮ್ಮ ಯಜಮಾನ್ರು ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ರು.ನಿನ್ನ ಫೀಸ್ ಕೊಡೋಕೆ ನನ್ನತ್ರ ಈಗ ದುಡ್ಡಿಲ್ಲ .   ಅದನ್ನ ಆ ಬ್ಯಾಂಕಿಂದ ಬರೋ ದುಡ್ಡಲ್ಲಿ ಮುರಕೊಂಡು ಬಿಡು” ಎಂದು ನಕ್ಕಳು 


 ಅಜ್ಜೀ … ಎಂದ ವಿನಾಯಕನ ದನಿ ಒದ್ದೆ ಆಗಿತ್ತು. 


ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಮೌನವೇ ಆವರಿಸಿತ್ತು.ಸರೋಜಾಳ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಬಿಕ್ಕುವ ಸದ್ದು ಬಿಟ್ಟರೆ.ರಾಮುವಿಗೆ ಮನಸ್ಸು ಭಾರವಾಗಿದ್ದು ಕೃತಜ್ಞತೆಗೋ, ನೋವಿಗೋ ತಿಳಿಯಲಾರದಂತಾಗಿತ್ತು.  ಶಿವಪ್ಪ ಇನ್ನೂ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ತಾ  ಇದ್ದ . 


ಹೂಂ, ಸರಿ. ವಿನಾಯಕ ಇದೊಂದು ಕೆಲಸ ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಮಾಡ್ಕೊಡು.

ರಾಮು ಸರೋಜಾ, ನಡಿರಿ ಮನೆಗೆ. ನಂಗೂ ಹಸಿವಾಗ್ತಿದೆ.ನಾನೂ ಇನ್ನು  ಊಟಾ ಮಾಡ್ತೀನಿ. ಎಂದು ಅಜ್ಜಿ ಏಳ ತೊಡಗಿದಳು.


ಅತ್ತ ಕೆಳ ಜಗುಲಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಶಿವಪ್ಪ ಏನೂ ಹೇಳಲೂ ತಿಳಿಯದೆ ಎದ್ದು ಬಂದು ಸೀತಜ್ಜಿಯ ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದ. 

ಅಮ್ಮಾ, ನಾ ಎಂತ ಹೇಳುಕು ಆಗುದಿಲ್ಲ. ನೀವು ದೇವ್ರಂತವ್ರು ಎನ್ನುತ್ತಾ ಕೈಮುಗಿದು ನಿಂತ.


ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕ ಅಜ್ಜಿ,  ಆ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರಿಸ್ಬೇಡ ಮಾರಾಯ. ಆ ದೇವ್ರಿಗ್ ನನ್ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೂ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದ್ರೆ ಕಷ್ಟ.  ಮನಿಗ್ ಹೋಗು ಇನ್ನು.


ಎನ್ನುತ್ತಾ ಎದ್ದು ದೇವರ ಕೋಣೆಯ ಕಡೆ ನಡೆದ ಸೀತಾಜ್ಜಿಯ ಮನದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ನೆಲೆಸಿತ್ತು. ಊಟ ಮುಗಿಸಿ  ಮಲಗಿದ ಅಜ್ಜಿಗೆ ಹಾಯಾಗಿ ನಿದ್ರೆ ಆವರಿಸಿತು. 

February 28, 2022

ಸಾಕ್ಷಿ

 ಅಲ್ಲಿ ಆಗಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿದವನ ಎದೆ ಧಸಕ್ ಎಂದಿತು ! ಏನು ಮಾಡುವುದೋ ತೋಚದಂತಾಯಿತು .

ಒಂದು ಸಣ್ಣ ದೌರ್ಬಲ್ಯದಿಂದ ಆದ ಅನಾಹುತಕ್ಕೆ  ಹಳ ಹಳಿಸಿದ .   ಗಡಿಯಾರ ನೋಡಿದ .  ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷದೊಳಗೆ ಅವಳು ಬರುತ್ತಾಳೆ . ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ , ಇಲ್ಲಿ ನಡೆದುದರ  ಕುರುಹೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಡಬೇಕು ! ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಾದರೆ   ಏನಾಗಬಹುದೆಂದು ಯೋಚಿಸಿಯೇ  ಅವನು ಬೆವರುತ್ತಿದ್ದ .

ಊಹ್ಞೂ  ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ನಿಲ್ಲಲು ಸಮಯವಿಲ್ಲ ! ತಕ್ಷಣ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಂಡು ಕಾರ್ಯ ಪ್ರವೃತ್ತನಾದ !  ಎದುರಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಬದಿಗೆ ಒತ್ತಿದ . ಮೊದಲು ಬರೀ ನೀರು ಹಾಕಿ  ಒರೆಸಿದ , ಹೋಗಲಿಲ್ಲ , ನಂತರ ಸೋಪ್ ಹಾಕಿ ಬ್ರಶ್ ನಿಂದ ತಿಕ್ಕಿದ , ಎಲ್ಲೂ ಕಲೆ  ಕಾಣದಂತೆ , ಈ ಘಟನೆಯೇ  ನಡೆದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಿರಲಿಲ್ಲ ! ಮೂರು -ಮೂರು ಸಲ  ಸೋಪ್ ಹಚ್ಚಿ , ಬ್ರಶ್ ನಿಂದ ತಿಕ್ಕಿ , ಆಮೇಲೆ ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಉಜ್ಜಿ ಉಜ್ಜಿ ಒರೆಸಿದ ಮೇಲೆ  ಅಂತೂ  ಒಂದು ಹಂತಕ್ಕೆ ಬಂತು . ಇನ್ನು ಐದೇ ನಿಮಿಷ ! ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ  ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪರಿಶೀಲಿಸಿದ . ಅವಳಿಗೆ ಖಂಡಿತ   ತಿಳಿಯಲಾರದು ಎಂಬ ವಿಶ್ವಾಸ ಬಂತು. ತನ್ನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟಿಕೊಂಡ! 

ಬೆಲ್ ಹೊಡೆದು ಕೊಂಡಿತು . ಢವಗುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ  ಎದೆಯೊಂದಿಗೆ  ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದ.  ಬಂದವಳನ್ನು ನಗುಮುಖದಿಂದ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ. ದೇವರೇ , ಆಗಿದ್ದು ಅವಳಿಗೆ  ತಿಳಿಯದಿರಲಿ ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತ ಅಲ್ಲೇ ಓರೆಗಣ್ಣಲ್ಲಿ ತಾನು ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಿದತ್ತ ನೋಡಿ ಸಮಾಧಾನಗೊಂಡ. 

ಅವಳು ಎಂದಿನಂತೆ ಬ್ಯಾಗ್ ನ್ನು ರೂಮ್ ನಲ್ಲಿ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲಿಟ್ಟು , ಕೈ ಕಾಲು ತೊಳೆದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದಳು .

ಅವನೂ ರಿಲ್ಯಾಕ್ಸ್  ಆಗಿ  ಸೋಫಾ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು  ಚಾನಲ್ ಬದಲಾಯಿಸತೊಡಗಿದ!


ಆಗಲೇ ಅವಳು ಜೋರಾಗಿ ಕರೆದಳು !  ಇವನೂ ಓಡಿದ . 

ಅವಳು  ಇವನತ್ತ ಸೀರಿಯಸ್ ಆಗಿ ನೋಡುತ್ತಾ ಕೇಳಿದಳು . "ನೀನು ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ನಂಗೇನು ಗೊತ್ತಾಗಲ್ಲ ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ಯಾ?  ಎಷ್ಟ್ ಸತಿ ಹೇಳಿದೀನಿ ನಿಂಗೆ  ನಾನು ಬಂದಮೇಲೆ ಎಲ್ಲ ಮಾಡ್ತೀನಿ , ನೀನು ಹಾಲು ಸ್ಟವ್ ಮೇಲಿಟ್ಟು ಕ್ರಿಕೆಟ್  ನೋಡ್ತಾ ಕೂತ್ಕೋಬೇಡ ಅಂತ !!! ".......

ಅವಳು  ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದಳು . ಇವನ ಕಿವಿಗೆ ಬೀಳಲಿಲ್ಲ !

ಇಷ್ಟು ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡಿದ್ರೂ ಅದು ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ಹೇಗೆ  ಅಂತ  ಅವನು ಯೋಚಿಸ್ತಾ ಇದ್ದ . 

ಅತ್ತ ಇವನೇ ಬದಿಗೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದ , ಹಾಲು ಉಕ್ಕಿ ಕರೆಗಟ್ಟಿದ್ದ ಹಾಲಿನ ಪಾತ್ರೆ ಇವನನ್ನು ಅಣಕಿಸುತ್ತಿತ್ತು ! 

ಒಲೆ, ಅಡುಗೆ ಕಟ್ಟೆ  ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಉಜ್ಜಿ ಚೊಕ್ಕಟಗೊಳಿಸಿದವನು ಹಾಲಿನ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು  ಮರೆತೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ!! 


December 20, 2021

ಸಂಶಯ

 ಸಂಬಂಧಿಕರೊಬ್ಬರ ಮನೆಯ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಿಂದ ಬಂದು ಸೀರೆ ಬದಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವಳ ಲಕ್ಷ್ಯಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರತಿಬಿಂಬದತ್ತ ಹೋಯಿತು . ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದಳು !

ಕಳೆಯಿರದ  ಆಳಕ್ಕಿಳಿದ ಕಣ್ಣಿನ ಸುತ್ತ ಕಪ್ಪು ವರ್ತುಲ. ಕಣ್ಣಂಚಿನಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಮೂಡಿದ ಹತ್ತಾರು ಗೆರೆಗಳು, 
ಹೊಳಪಿರದ ಕೆನ್ನೆ , ಕೊಂಚ ಜಗ್ಗಿದ ಗಲ್ಲ, ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಕಂಡೂ ಕಾಣದ ಒಂದೆರಡು ನೆರಿಗೆಗಳು, ಮೊದಲು ದಟ್ಟವಾಗಿದ್ದ , ಈಗ  ಉದುರಿ ತೆಳುವಾದ ,ಹಚ್ಚಿದ ಬಣ್ಣ ಮಾಸುತ್ತಿರುವ ಕೂದಲು 
ಚರ್ಮ ಸಡಿಲಾದ ಕತ್ತು , ಬಿಗಿಯಿರದ ಎದೆ , ಹಲವು ಸುತ್ತು ದಪ್ಪವಾದ ಸೊಂಟ  .... ನೋಡುತ್ತಾ ನೋಡುತ್ತಾ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ತಳಮಳವಾಯಿತು.  ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿರುವುದು ,ಪಕ್ಕದ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲಿದ್ದ  ದಶಕಗಳ ಹಿಂದಿನ ಫೋಟೋದಲ್ಲಿದ್ದ  ತನ್ನ ನೆರಳು ಎಂದು ಅವಳಿಗೆ ಭಾಸವಾಯಿತು . ಜೊತೆಗೆ , ಸಂಕಟ ಹೆಚ್ಚಿತು. 

ಟೇಬಲ್ ಮೇಲಿನ ಫೋಟೋವನ್ನು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡು ನೋಡಿದಳು . ಮದುವೆಯ 10ನೇ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದ ಫೋಟೋ . ಅದರಲ್ಲಿ ತಾನೆಷ್ಟು ಬೇರೆಯೇ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ ಎಂದುಕೊಂಡಳು . ಮುಖದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷದ ಕಳೆಯಿತ್ತು .  ಆ ಫೋಟೋ ನೋಡಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಜನ  ಎಷ್ಟು ಮುದ್ದಾಗಿ ಕಾಂತೀಯ ಒಂದು ದೃಷ್ಟಿ ತೆಗೆಸಿಕೊ ಎಂದೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದ್ದು ನೆನಪಾಯಿತು.  ಹಾಗೆ ಕಣ್ಣು ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿದ್ದ ಮತ್ತೊಂದು ಫೋಟೋದತ್ತ ಹೋಯಿತು.  ಮಕ್ಕಳಿಬ್ಬರ ಜೊತೆ ತೆಗೆಸಿದ್ದು !  ಅದನ್ನು ನೋಡಿದವರೆಲ್ಲ  " ಇದನ್ನ ನೋಡಿದ್ರೆ, ನೀನು ಅಮ್ಮ ಅಲ್ಲ ,ಅವರಿಬ್ಬರ ಅಕ್ಕನ ತರಾ ಕಾಣ್ತೀಯಾ  "  ಎಂದು ಹೇಳುವಾಗ ಎಷ್ಟು ಹೆಮ್ಮೆ ಆಗಿತ್ತು ! ಅದೆಲ್ಲ ನೆನಪಾದಾಗ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ವಿಷಾದ ದಟ್ಟವಾಗುತ್ತಿತ್ತು . 
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಫೋಟೋಗಳನ್ನೂ ಕನ್ನಡಿಯನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವಳಿಗೆ  ತಾನು ನಿಜಕ್ಕೂ  ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇನಾ  ಎನಿಸಿ  ಅಳುವೇ ಬಂದಂತಾಯಿತು.. 
ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿ  ಧಡಬಡಿಸಿಕೊಂಡು ಸೀರೆ ಬದಲಿಸಿ ಹೊರಗೆ  ಹೆಜ್ಜೆ  ಹಾಕಿದಳು .
  
ಆ ದಿನವಿಡೀ ಮನಸಿಗೆ ಕಸಿವಿಸಿ , ಸಂಶಯ . ನೆಮ್ಮದಿಯೇ ಇಲ್ಲ . ಗಂಡನಿಗೂ  ಹೀಗೆ ಅನಿಸಿರಬಹುದೇ? ನಿನ್ನ ನೋಡಿದ ತಕ್ಷಣ ನಾನು ಕ್ಲೀನ್ ಬೋಲ್ಡ್ ಆಗಿದ್ದೆ ಕಣೆ  ಎಂದು ಗಂಡ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದಿದ್ದು ನೆನಪಾಯ್ತು. ಈಗ? ತನ್ನ ಮೇಲಿನ ಆಸಕ್ತಿ ಕಮ್ಮಿ ಆಗಿರಬಹುದೇ? ಹಾಗೇನಾದರೂ ಆಗಿ  ಬೇರೆ ಯಾರಾದರೂ ಚಂದ ಕಂಡು.... ... 
ತಕ್ಷಣ , ಇಂಥಾ ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡಿದ್ದರ ಬಗ್ಗೆ  ತನಗೆ ತಾನೇ ಬೈದುಕೊಂಡಳು. ಆದರೂ ಸಮಾಧಾನವಿಲ್ಲ.
 
 ಬೆಳಿಗ್ಗೆ  ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನುತ್ತಾ  ಹಿಂದಿನ ದಿನದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಗಂಡ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ  "  ಎಷ್ಟು ವರ್ಷ ಆದ್ಮೇಲೆ ಸತೀಶ ಸಿಕ್ಕಿದ ನಿನ್ನೆ ! ಅವನ  ಹೆಂಡತಿ ರಶ್ಮಿ ಚೂರೂ ಬದಲಾಗಿಲ್ಲ ನೋಡು! ಹತ್ತು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಹೇಗಿದ್ಲೋ ಹಾಗೆ ಇದಾಳೆ" ಎಂದಾಗ  ಕಸಿವಿಸಿ ಹೆಚ್ಚೇ ಆಯಿತು.

ಅಂದು ರಾತ್ರಿ ಮಲಗುವ ಮುನ್ನ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚೇ ಹೊತ್ತು  ಕನ್ನಡಿ ನೋಡಿದಳು .
ನಂತರದ  3-4 ದಿನಗಳು ಹೀಗೆ  ಕಳೆದವು. 
 ಗಂಡನ ಪ್ರತಿ ಮಾತು  ನಡವಳಿಕೆಯಲ್ಲೂ ತನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನಿರಾಸಕ್ತಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದೆನಿಸ ತೊಡಗಿತು. 
ಕೇಳಿಬಿಡಲೇ? ಅಂದುಕೊಂಡಳು. ಅದರ ಹಿಂದೆಯೇ , ಛೆ, ಯಾವ ರೀತಿ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ  ಎಂದು ನಾಚಿಕೆಯೂ ಆಗಿ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದಳು . 

ಕೊನೆಗೆ ಅಂತೂ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಗಂಡನೆದುರು ವಿಷಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದಳು. 
" ರೀ, ಒಂದು ವಿಷಯ ಕೇಳಬೇಕಿತ್ತು "  

" ಅದಕ್ಕೇನು ಪೀಠಿಕೆ? ಕೇಳು " ಮೊಬೈಲಿಂದ ಕಣ್ಣು ಸರಿಸದೆ ಕೇಳಿದ.

" ನಾನು ಇತ್ತೀಚೆ ತುಂಬಾ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತಿದೀನ ?" 

ಅವನು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಮೊಬೈಲ್  ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಅವಳ ಮುಖ ನೋಡಿದ. 
"ಏನು ಹಾಗಂದ್ರೆ? "

"ಅಂದ್ರೇ,..... ತುಂಬಾ ವಯಸ್ಸಾದ ಹಾಗೆ ಕಾಣತಾ ಇದೀನ? "

" ಯಾಕೆ? ಏನಾಯ್ತು  ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ? " ಅವನು ಅನುಮಾನದಿಂದ ಕೇಳಿದ 

 "ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಯಾಕೋ  ಕನ್ನಡಿ ನೋಡೋವಾಗ ಹಾಗೆ ಅನಿಸ್ತು ."

" ಎಷ್ಟು ಸಲ ಹೇಳಿದೀನಿ ಕನ್ನಡಕ ಹಾಕೊಂಡಿರು ಅಂತ . ಕೇಳಲ್ಲ ನೀನು."  ತಮಾಷೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ನಕ್ಕು ಬಿಟ್ಟ .

" ರೀ, ನಾನು ಸೀರಿಯಸ್ ಆಗಿ ಕೇಳ್ತಾ ಇದೀನಿ " ಅವಳ  ಅಳುದನಿ .  

" ಹ್ಮ್ಮ್ . ನಂಗೇನು ಹಾಗೆ ಅನಿಸಲ್ವೇ ? ನೀನು ಸದಾ ಸುಂದರಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ . " ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕೆನ್ನೆ ತಟ್ಟಿದ .
  ಆದರೆ ನಿಂಗ್ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ಅನಿಸ್ತಾ ಇದೆ ?

" ಏನೋ , ಹಳೆ ಫೋಟೋ ಕ್ಕೂ ಕನ್ನಡಿಲಿ ಕಾಣೋ ರೂಪಕ್ಕೂ ತುಂಬಾ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಇದೆ ಅನಿಸ್ತು ."....   

ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಕೆಲ   ಸೆಕೆಂಡ್ ಅವಳ ಮುಖ ದಿಟ್ಟಿಸಿದವನು ನಕ್ಕು ಬಿಟ್ಟ.

" ಹಹಹ..ಒಳ್ಳೆ ಕಥೆ ಕಣೆ ನಿಂದು !  ವಯಸ್ಸಾದ ಹಾಗೆ ಬದಲಾಗಲ್ವೇನೇ?
 ಈಗ ನೋಡು ಈ ಫೋಟೋದಲ್ಲಿ ನಾನು ಹೇಗಿದ್ದೆ ! ತಲೆ ತುಂಬಾ ಕಪ್ಪು ಕೂದಲು ಒಳ್ಳೆ ಹದವಾದ ಮೈಕಟ್ಟು .. ಈಗ ನೋಡು , ತಲೆ ಬೋಳು , ಇರೋ ಕೂದಲೂ ಬಿಳಿಯಾಗಿದೆ , ಹೊಟ್ಟೆ  ಬಂದಿದೆ .. "

ಅವನನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿದವಳಿಗೆ .. ಹೌದಲ್ಲ, ತಾನು ಫೋಟೋದಲ್ಲಿ  ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿಯೇ ಇಲ್ಲ  ಅನಿಸಿತು .

"ಅದು ಸರಿ , ಆದರೂ ತಲೇಲಿ ಒಂಥರಾ ಯೋಚನೆಗಳು ... " ದ್ವನಿ ಮೆತ್ತಗಾಯಿತು 

"ಏನು ಯೋಚನೆ ಅಮ್ಮಾವ್ರಿಗೆ  ?"

" ಅದೂ .. ಮತ್ತೆ .. ನೀವು ತಪ್ಪು ತಿಳೀಬಾರದು ."  ಅನುಮಾನಿಸಿದಳು .

"25 ವರ್ಷ ಆಯ್ತು ಮದ್ವೆ ಆಗಿ , ಇನ್ನೂ ಹೀಗೆ ಮಾಡ್ತಿಯಲ್ಲೇ? "

" ಅಲ್ಲಾ.. ನಾನು  ನೋಡೋಕೆ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೆ  ಅಂತ ನೀವು ಮೊದಲನೇ ಸಲ ನೋಡಿದಾಗಲೇ ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಅಂದಿದ್ರಿ ಅಲ್ವ? " 

" ಹ್ಮ್ಮ್... ಹೌದು ಅದು ನಿಜ. "

 " ಮತ್ತೇ.. ಈಗ  ಮುಂಚಿನ ತರಾ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ಅನಿಸಿ  ನೀವೇನಾದ್ರೂ ಬೇರೆ ...  "   ಅಲ್ಲಿಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದಳು .

ಎರಡು ಕ್ಷಣ ಅವಳನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿದವನು ಅವಳು ಹೇಳಿದ್ದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಲೇ  ನಕ್ಕು ಬಿಟ್ಟ 
"ನಾನೇನಾದ್ರೂ  ಬೇರೆ ಏನು?  ಗರ್ಲ್ ಫ್ರೆಂಡ್  ಮಾಡ್ಕೊಂಡಿದೀನಿ ಅಂತಾನ?"   ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕವನು , ಅವಳ ಅಳುಮೋರೆ ನೋಡಿ ಬಳಿ ಸೆಳೆದುಕೊಂಡ.  ಅವಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾ ಹೇಳಿದ 
"  ಒಬ್ಬರನ್ನೇ ಸುಧಾರಿಸೋದು ಕಷ್ಟ ನಂಗೆ ..  ಇನ್ನು ಗರ್ಲ್ ಫ್ರೆಂಡ್  ಮ್ಯಾನೇಜ್ ಮಾಡೋಕಾಗಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ.  ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಈ ಮುದುಕನ ಹಿಂದೆ ಯಾರೇ ಬರ್ತಾರೆ? ಇಂಥಾದ್ದೆಲ್ಲಾ ಯೋಚನೆ ಬರತ್ತಲ್ಲ ನಿಂಗೆ?  ಕರ್ಮಾ ! "

ಅವಳು ತನ್ನ ಯೋಚನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ತಾನೇ ನಾಚಿಕೊಂಡಳು .
" ಸಾರಿ ರೀ . ಅದೂ, ಯಾಕೋ ಹಾಗನಿಸ್ತು ನಂಗೆ. ಕೇಳಿಬಿಟ್ಟೆ. ನಿಜಕ್ಕೂ ಸಾರಿ " 

" ಅಲ್ಲ ಕಣೆ , ನಾನು ಹೀಗೆ ಕೇಳಬಹುದಾ? ಈ ಮುದುಕ ಗಂಡ ಬೇಜಾರಾಯ್ತು ಹೊಸಾ ಹುಡುಗನ್ನ ಹುಡುಕೋಣ ಅಂತ ನೀನು ಪ್ಲಾನ್  ಹಾಕಿದೀಯಾ  ಅಂತ ?"
 
" ಸುಮ್ನಿರಿ ಸಾಕು"   ಎಂದು ಅವನ ತೋಳಿಗೆ ಗುದ್ದಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಳು 

October 2, 2021

ಅಭಿಮಾನಿ !

 

ಕೈಲಿದ್ದ ಪತ್ರವನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ !  ಮುಜುಗರವೋ, ಸಂತೋಷವೋ ತಿಳಿಯದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ .

 

" ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಮಾನಿ . ತುಂಬಾ  ಜನ ಹೇಳ್ತಿರಬಹುದು. ಹಾಗೆಯೇ ಇವನೂ ಕೂಡ ಅಂದ್ಕೊ ಬೇಡಿ . 

 4 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ  ನಿಮ್ಮ ಕಥೆ ಓದಿದಾಗಿಂದ ನಿಮ್ಮ ಕಥಾ ಶೈಲಿ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾಗಿ ಹೋಯ್ತು . ಮನುಷ್ಯ ಸಂಬಂಧಗಳು, ಭಾವನೆಗಳು , ತುಮುಲಗಳನ್ನು  ಚಂದವಾಗಿ  ಶಬ್ದಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಚ್ಚಿಡುತ್ತೀರಿ ನೀವು . ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಪ್ರಕಟವಾಗಿರುವ  ನಿಮ್ಮ ಕಥೆಗಳು  ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಓದಿದ್ದೇನೆ . ನಮ್ಮ ಏರಿಯಾದಲ್ಲಿರುವ ಲೈಬ್ರರಿಯ ಹಳೆಯ ಸದಸ್ಯ ನಾನು.  ಅಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ತಪ್ಪದೆ ಓದುತ್ತೇನೆ. ಯಾವುದರಲ್ಲಾದರೂ ನಿಮ್ಮ ಕಥೆ  ಬಂದಿದ್ದರೆ , ಆ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಕೊಂಡು ಕೊಳ್ಳುವೆ . ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಓದಿದ ಎಲ್ಲ ಕಥೆಗಳ  ಪುಟಗಳನ್ನೂ ತೆಗೆದು ಫೈಲ್  ಮಾಡಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ . ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಓದುತ್ತೇನೆ  . 

ನಿಮ್ಮ ಬಗೆಗಿನ ನನ್ನ  ಅಭಿಮಾನ ಅತಿಯಾಗುತ್ತಾ, ಒಳಗೊಳಗೇ  ನಿಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನಾ ಎಂಬ ಸಂಶಯ ನನಗೆ ಇತ್ತೀಚೆ ಬರುತ್ತಿದೆ . 

ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಿಮ್ಮ ಭಾವಚಿತ್ರ ವನ್ನು ಎಲ್ಲೂ ನೋಡಿಲ್ಲ  ಆದರೆ ನೀವು ಹೇಗಿರಬಹುದು  ಎಂದು ಕಲ್ಪನೆ ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿದೆ . ನಿಮ್ಮದು  ಸುಮಾರು 25-32 ರ ಒಳಗಿನ ವಯಸ್ಸು ಎಂದು ನನ್ನ ಅನುಮಾನ .  ನಿಮ್ಮ ಕಥಾ ನಾಯಕಿಯರಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ರೂಪವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ  

‘ಮುಗುಳ್ನಗು’ ವಿನ  ಸ್ಮಿತಾಳಂತೆ   ಕೆನ್ನೆ ಮೇಲೆ ಗುಳಿ ,  " ಜೊತೆಯಾಗಿ"  ಕಥೆಯ  ರಾಧಾಳಂತೆ ಉದ್ದ ಜಡೆ , 'ಕರೆವುದು  ದೂರ ತೀರ ' ದ ಸುನೀತಾಳಂತೆ ಬಟ್ಟಲುಗಣ್ಣು  ..  

ಇವನೆಂತಾ ತಿಕ್ಕಲು ಎಂದು ಕೋಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ .  ಇಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಇಂದು ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು  ನಿಮ್ಮೆದುರು ತೆರೆದಿಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ  ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. 

ನಿಮ್ಮನ್ನು ಒಂದೇ ಒಂದು ಸಲವಾದರೂ ಭೇಟಿಯಾಗ ಬೇಕೆನಿಸುತ್ತಿದೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಇಲ್ಲವೆನ್ನ ಬೇಡಿ.  ನನ್ನ ಕೋರಿಕೆಯನ್ನು ತಪ್ಪು ತಿಳಿಯದೆ ನನಗೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು  ಎದುರಿಗೆ ನೋಡುವ ಅದೃಷ್ಟ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಡಿ . 

ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಮಾನಿ ಆಕಾಶ್ "

ಅವನು ನನ್ನ ವಯಸ್ಸನ್ನೂ ಸುಮಾರು ಸರಿಯಾಗೇ ಅಂದಾಜಿಸಿದ ಬಗ್ಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯ್ತು . 

ಬಹುದಿನಗಳ ಕಾಲ ಅಳೆದೂ ಸುರಿದೂ ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಗಟ್ಟಿ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿ ಈ ಅಭಿಮಾನಿ ಯಾರು ಎಂದು ನೋಡಿಯೇ ಬಿಡೋಣ ಎಂದು  ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದಾಗಿತ್ತು. ಸೂಚಿಸಿ ಮೇಲ್  ಕಳಿಸಿದ ನಂತರ ಐವತ್ತು ಸಲವಾದರೂ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್  ಹೇಳಿದ್ದ ಈ ಅಭಿಮಾನಿ !  ನಿರ್ಧರಿಸಿದಂತೆ  ಇಂದು ಸಂಜೆ  6 ಕ್ಕೆ  ಕಾಫೀ ಹೌಸ್ ನಲ್ಲಿ  ಭೇಟಿಯಾಗುವುದಿತ್ತು. 


ರೆಡಿಯಾಗಿ  ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಟೆ . ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಆತ ಹೇಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಬಹುದು ಎಂಬ ಕುತೂಹಲವೂ ಇತ್ತು . 


6 ಗಂಟೆ  10 ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ಗಾಡಿ ಪಾರ್ಕ್ ಮಾಡಿ  ಒಳ ಹೊಕ್ಕೆ . ಮುಂಚೆ ನಿರ್ಧರಿಸಿದಂತೆ ಬಾಗಿಲ ಎಡಭಾಗದಲ್ಲಿ  ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ  ಟೇಬಲ್ ಎದುರು ಅವನು ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಟಿಪ್ ಟಾಪ್ ಆಗಿ ಡ್ರೆಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು . 

ಅವನದೂ  ಸುಮಾರು 30 ರ  ಆಚೀಚಿನ ವಯಸ್ಸು . ನೋಡಲು  ಚೆನ್ನಾಗೇ ಇದ್ದ . ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಗುಲಾಬಿ ಗುಚ್ಛವಿತ್ತು . ಸ್ವಲ್ಪ ನರ್ವಸ್ ಆದಂತೆ  ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ .


ಮೊಬೈಲ್ ನೋಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದವನ ಎದುರು ನಿಂತೆ . ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತ  "ಹಲೋ ಇಲ್ಲಿ ಕೂತ್ಕೋ ಬಹುದಾ"   ಎಂದೆ . 

ಸ್ವಲ್ಪ ಗಲಿಬಿಲಿಗೊಂಡ ಆತ , ಸಾರಿ, ನಾನು ಒಬ್ರನ್ನ ಕಾಯ್ತಾ ಇದೀನಿ ... ನೀವು ಬೇರೆ ಟೇಬಲ್  ನೋಡ್ಕೋತೀರಾ ಪ್ಲೀಸ್? 


ನಕ್ಕು ಬಿಟ್ಟೆ ! ಮಿ . ಆಕಾಶ್,  ನೀವು ಕಾಯ್ತಾ ಇರೋ ವ್ಯಕ್ತಿ ನಾನೇ .  "


ಆತ ಸ್ವಲ್ಪ ಗಲಿಬಿಲಿಗೊಂಡ . "  ನಾನು .ಅದು.. .. ಕೀರ್ತಿ ... "  ತಡವರಿಸಿದ .


" ಹಾಂ ನಾನೇ  ನೀವು ಅಷ್ಟು ಅಭಿಮಾನ  ಇಟ್ಟಿರೋ  'ಕೀರ್ತಿ ' , ಕೀರ್ತಿ ಕುಮಾರ್ !!  ನಾನು ಕೈ ಚಾಚಿದೆ   ಅವನ  ಮುಖದಲ್ಲಿದ್ದ  ಗೊಂದಲ, ಅಪನಂಬಿಕೆ , ನಿರಾಶೆ  ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿತ್ತು ! 


September 28, 2021

ನಿರ್ಧಾರ !

 ಕೇಳಬಾರದ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ ಅದು .ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಇಷ್ಟು ಕೋಪಿಸಿಕೊಂಡು ತಿಂಗಳಾದರೂ ಮಾತಾಡದೆ ಇರುವಂಥಾದ್ದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ! ಯಾವುದೇ ಹೆತ್ತವರಿಗಿರುವ ಕಾಳಜಿಯಿಂದಲೇ ಅಪ್ಪಯ್ಯ ಕೇಳಿದ ಪ್ರಶ್ನೆ .

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅಪ್ಪಯ್ಯ ಕೇಳಿದ್ದಾದರೂ ಏನು ? ನಿನಗೆ ಸಂಬಳ ಎಷ್ಟು ಬರುತ್ತೆ ? ನಿನ್ನ ಸಂಸಾರವನ್ನೂ , ನಿನ್ನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂದಿರನ್ನೂ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ ತಾನೇ ಎಂದಷ್ಟೇ .
ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲೇ ಜೀವನವೆಲ್ಲ ಕಳೆದ ಅಪ್ಪಯ್ಯ ಅಷ್ಟಾಗಿ ನಯ ನಾಜೂಕಿನ ಮಾತಾಡುವವನಲ್ಲ. ಅವನು ಕೇಳಿದ್ದರಲ್ಲಿ ಸಹಜವಾದ ಕಾಳಜಿ ಇತ್ತೇ ಹೊರತು ವ್ಯಂಗ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ .
ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ತನ್ನ ಮುಖವನ್ನೂ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಗಿ ನೋಡಿದಾಗಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು . ಇದೇಕೋ ಸರಿ ಹೋಗಿಲ್ಲ ಎಂದು. ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪಯ್ಯನ ಮುಖಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದಂತೆ ಏನೋ ಒಂದು ಹೇಳದೆ "ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ " ಎಂದಷ್ಟೇ ಹೇಳಿದ್ದ.
ಆದರೆ , ತಾನು ಗೇಟ್ ವರೆಗೆ ಕಳಿಸಿಕೊಡಲು ಹೋದಾಗ ಮುಖ ದಪ್ಪವಾಗಿದ್ದು ಕಂಡಿತ್ತು .
ಮರು ದಿನ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಮಾತಾಡಿರಲೂ ಇಲ್ಲ . ನಿನ್ನ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಹೇಗೆ ಮಾತಾಡ ಬೇಕು ಅನ್ನೋ ನಯ ನಾಜೂಕಿಲ್ಲ ಎಂದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ . ತಾನು ಆ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಹೇಳಬೇಕು ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಫೋನ್ ಕಟ್ ಆಗಿತ್ತು ಆಮೇಲೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ದಿನಗಳ ವರೆಗೂ ಅವನಾಗಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಲೆ ಇಲ್ಲ ತಾನೇ ಮಾಡಿದರೂ ಚುಟುಕಾದ ಉತ್ತರ ಅಷ್ಟೇ ! ಮನಸಿಗೆ ಏನೋ ಕಸಿವಿಸಿ !
ಅಪ್ಪನ ತಪ್ಪೇನಿತ್ತು ? ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ತನ್ನದು ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ಥ ಮನೆತನ , ಊರಿನ ಗೌರವಾನ್ವಿತ ಕುಟುಂಬ ! ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಕೂಡ , ಮಗಳು ತಾನು ಇವನನ್ನು ಮದುವೆ ಆಗುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಪರಿಚಯಿಸಿದ ಹುಡುಗನ ಜಾತಿ, ಕುಲ ಗೋತ್ರ ಯಾವುದನ್ನೂ ಅಪ್ಪ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ! ಅವನಿಗೆ ಮಗಳ ಮುಖದ ನಗುವಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನದು ಬೇರೆ ಯಾವುದೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ ಮದುವೆ ಆದಮೇಲೆ ಮಗಳು ಸುಖವಾಗಿರಬಲ್ಲಳೆ ? ಯಾವುದೇ ಬಗೆಯ ಕೊರತೆ ಆಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವಷ್ಟೇ ಎಂಬ ಯೋಚನೆ ಅಷ್ಟೇ ಅವನದು ! ಅದು ತಪ್ಪಲ್ಲವಲ್ಲ ?
ಬಳಿಕ ಅದೆಷ್ಟೋ ದಿನ ಅವನು ಮಾತನಾಡ್ಲೆ ಇಲ್ಲ .
ಮನಸ್ಸು ತಡೆಯದೆ ಇವಳೆ ಫೋನ್ಮಾ ಡ್ದಾಗ ಜಾಬ್ ಚೇಂಜ್ ಮಾಡೊ ಗಡಿಬಿಡಿಲಿ ಇದೀನಿ ಆಮೆಲೆ ತಾನೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಇಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟ .
ಅದಾಗಿ ಎರಡು ವಾರಗಳಾದ ಮೇಲೆ ಅವನ ಫೋನ್ . ಖುಶಿಯಲ್ಲಿದ್ದ . ದೊಡ್ಡ ಕಂಪನಿ , ದೊಡ್ಡ ಸಂಬಳ! ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗೊ ಚಾನ್ಸ್ ಅಂತೆಲ್ಲ ಖುಶಿಯಿಂದ ಹೇಳಿಕೊಂಡ . ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳ ಸಂತೋಷದ ಬಲೂನಿಗೆ ಪಿನ್ ಚುಚ್ಚುವಂತೆ ಈಗ ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನಿಮ್ಮಪ್ಪಂಗೆ ಹೇಳಿ ನಂಗೆ ನಿನ್ನ ಸಾಕೊ ಕೆಪ್ಯಾಸಿಟಿ ಇದೆ ನಂಗೆ ಅಂತ ಕನ್ಫ಼ರ್ಮ್ ಮಾಡಬಹುದು ನೋಡು ! ಅಂದಾಗ ಒಮ್ಮೆ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಬೀಸಿ ಹೊಡೆದಂತಾಯ್ತು.
ಹಾಗೆ ಹೇಳೋ ಅಗತ್ಯ ಇತ್ತಾ? ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಬಂದ ಕೋಪವನ್ನು ಹೇಗೋ ತಡೆದುಕೊಂಡಳು.
ಅಮ್ಮ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು . ಮಾತಿನಿಂದ ನಮಗೆ ತುಂಬಾ ಪ್ರಿಯವಾದ ಸಂಬಂಧ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಕಿಂತ , ಕಷ್ಟ ಆದ್ರೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು ಅದನ್ನ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳೋದ್ರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥ ಇದೆ ಕಣೆ ಅಂತ . ಅದನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಳು .
ಒಂದು ದಿನ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಪಾರ್ಟಿ ಕೂಡ ಆಯ್ತು ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದು ನಾರ್ಮಲ್ ಹಂತಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಶುಕ್ರವಾರ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಫೋನ್ ಬಂತು ಅವನದ್ದು . ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಉತ್ಸಾಹ !
" ಹೇಯ್ , ಸಂಜೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಗ ಬರೋಕಾಗತ್ತಾ ಆಫೀಸಿಂದ? ನಾನೇ ಪಿಕ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ. "
" ಏನಪ್ಪಾ ವಿಶೇಷ? ವೀಕೆಂಡ್ ಸ್ಪೆಷಲ್ ಏನಾದ್ರೂ ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡಿದ್ಯಾ? "
"ಅದೆಲ್ಲಾ ಆಮೇಲೆ ಹೇಳ್ತೀನಿ. ಪ್ಲೀಸ್ ಪ್ಲೀಸ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಗ ಹೊರಡು. 4-4.30 ಗೆ ಆಗತ್ತಾ? "
ಅವಳು ಗಡಿಯಾರ ನೋಡಿಕೊಂಡಳು . 12.30 ಆಗಿತ್ತು. ಕೆಲಸ ಸುಮಾರು ಆಗಿತ್ತು. ಬೇಗ ಹೊರಡಲು ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ ಎನಿಸಿತು .
" ಸರಿ , ಬರ್ತೀನಿ. ನೀನು ಗೆಟ್ ಹತ್ರ ಬಂದ ಕೂಡ್ಲೇ ಫೋನ್ ಮಾಡು . ಕೆಳಗಡೆ ಇಳಿದು ಬರ್ತೀನಿ "
" ಓಕೇ ... ಥ್ಯಾಂಕ್ಯೂ ಡಿಯರ್ ! "
" ಬಟ್, ಏನು ವಿಶೇಷ ಅಂತ ಹೇಳಲೇ ಇಲ್ವಲ್ಲಾ ? "
" ಭೇಟಿ ಆದ ಕೂಡ್ಲೇ ಹೇಳ್ತೀನಿ ... ಬಾಯ್ "
ಫೋನ್ ಕಟ್ ಆಯ್ತು .
ಯಾಕಿರಬಹುದು ಎಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರಿಸಿದಳು .
ಅವನು ಹಾರಾಡೋ ರೀತಿ ನೋಡಿದ್ರೆ ಬೇರೆ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹಾರೋ ತರಾ ಇದೆ ಎಂದು ಮನಸಲ್ಲೇ ಅಂದುಕೊಂಡಳು .
4 ಕ್ಕೆ ರೆಸ್ಟ್ ರೂಮ್ ಗೆ ಹೋಗಿ ಸಲ್ಪ ತಲೆ ಬಾಚಿ ಮುಖ ತೊಳೆದು ಫ್ರೆಶ್ ಆಗಿ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಬರೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವನ ಫೋನ್ !
ಪಕ್ಕದವಳಿಗೆ ಹೇಳಿ ಬ್ಯಾಗ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಕೆಳಗಿಳಿದು ಬಂದಳು .
"ಹೇಳು ಈಗ್ಲಾದ್ರೂ . ಏನ್ ವಿಷಯ ? ಎಲ್ಲಿಗ್ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಿದೀಯಾ ಈಗ?"
"ನಮ್ಮನೆಗೆ !! "
"ವಾಟ್ ?" ಅವಳಿಗೆ ಅಚ್ಚರಿ !
"ಹಾ, ಅಮ್ಮ ನಿನ್ನ ಮೀಟ್ ಮಾಡಬೇಕು ಅಂದ್ಲು. ಅದಕ್ಕೆ ..... "
ಒಮ್ಮೆ ಅವಳ ಕಡೆ ನೋಡಿದವನು , "ನೀನು ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಜೀನ್ಸ್ ಹಾಕೊಂಡೆ ಬರ್ತೀಯ ?"
ಅವಳಿಗೆ ವಿಚಿತ್ರ ಎನಿಸಿತು ." ಹೌದು . ಜೀನ್ಸ್ ಅಥವಾ trouser ನಾರ್ಮಲ್ ಆಗಿ ಹಾಕ್ತೀನಿ. ಸಲ್ವಾರ್ ಕಮೀಜ್ ಅಥ್ವಾ ಸೀರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಮ್ಮಿ ನೇ . ಅದೇನ್ ಒಳ್ಳೆ ಹೊಸದಾಗಿ ನೋಡ್ತಿರೋ ತರ ಕೇಳ್ತೀಯಲ್ಲ? "
"ಸರಿ ಕೂತ್ಕೋ" ಎಂದವನು ಬೈಕ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿದ.
ಅವನ ಹಿಂದೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟವಳನ್ನು ಅವನಮ್ಮ ನಗುತ್ತಲೇ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದರು.
ನಮಸ್ಕಾರ ಎಂದು ಕೈ ಜೋಡಿಸಿದವಳನ್ನು ಕೈ ಹಿಡಿದು ಸೋಫಾದಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡರು . ಅವಳ ಅಪ್ಪ,ಅಮ್ಮ, ಮನೆ ಊರು ಎಲ್ಲ ವಿವರ ವಿಚಾರಿಸುವಾಗ ಅವಳಿಗೆ ಯಾಕೋ ಏನೋ ಮುಜುಗರ ಆಗ್ತಾ ಇತ್ತು .
ಕಾಫಿ ತಿಂಡಿ ಎಲ್ಲ ಎಲ್ಲ ಆಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವನ ಅಪ್ಪ ಕೂಡ ಬಂದರು . ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲ ವಿವರಗಳು.. ಅವಳ ಮುಜುಗರ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು .
ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗಿನಿಂದ ಅವನು ಅವಳ ಪಕ್ಕ ಇರಲೇ ಇಲ್ಲ . ಅಮ್ಮನ ಪಕ್ಕ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಕೂತವನು "ನೀವಿಬ್ರು ಮಾತಾಡ್ಕೊಳಿ ನಾನು ಈಗ ಬಂದೆ" ಎಂದು ತನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಹೊರಟು ಹೋದವನು ಪತ್ತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ !
ಅವನಮ್ಮ ಕೇಳಿದರು " ನಿಂಗೆ ಸಂಬಳ ಎಷ್ಟು ಬರತ್ತೆ ? "
ಸಂಕೋಚದಿಂದಲೇ ಹೇಳಿದಾಗ " ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಏನ್ ಮಾಡ್ತಿಯಾ? ಚಿನ್ನ ಗಿನ್ನ ಮಾಡ್ಸಿಕೊಂಡಿದೀಯ ?
"ನಂಗೆ ಅದ್ರಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ ಆಂಟಿ ! ಅಮ್ಮಂಗೆ ಒಂದು ನೆಕ್ಲೇಸ್ ಕೊಡ್ಸಿದೆ ಅಷ್ಟೇ . "
"ಅಮ್ಮಂಗೆ ನಿಮ್ಮ ತಂದೆ ಕೊಡಸಲ್ವಾ ? "
ಇವಳಿಗೆ ಕೋಪ ಏರುತ್ತಿತ್ತು
"ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ ಆಂಟಿ , ಮಗಳು ಅಮ್ಮಂಗೆ ಕೊಡಿಸಬಾರದು ಅಂತೇನಿಲ್ವಲ್ಲ ? "
ಅವನಪ್ಪ ನಡುವೆ ಬಂದರು " ಇರಲಿ ಬಿಡೆ , ಈಗ ಅವಳಮ್ಮನಿಗೆ ಅವಳು ಕೊಡ್ಸಿದ್ದಾಳೆ . ಮದ್ವೆ ಆದ್ಮೇಲೆ ನಿಂಗೆ ಕೊಡಸ್ತಾಳೆ ಅದ್ಯಾಕ್ ಅಷ್ಟು ಟೆನ್ ಶನ್ ಮಾಡ್ಕೊತೀಯ " ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ನಕ್ಕರು .
"ಅದು ಸರಿನೇ ಬಿಡಿ . ಆದ್ರೂ, ನೋಡಮ್ಮ , ಮದ್ವೆ ಆದ್ಮೇಲೆ ನೀನು ತವರು ಮನೇವ್ರಿಗೆ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟದು , ಸೀರೆ ಬಟ್ಟೆ ಎಲ್ಲ ಓಕೆ ಆದರೆ ಚಿನ್ನ ಬಣ್ಣ ಅಂತ ಕೊಡಸೋದು ಅಂಥಾದ್ದೆಲ್ಲ ನಮಗೆ ಅಷ್ಟು ಸರಿ ಹೋಗಲ್ಲ . ಎಷ್ಟಂದ್ರೂ ಮದ್ವೆ ಆದ್ಮೇಲೆ ನೀನು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಸೇರಿದೋಳು . ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮವರಲ್ಲಿ , ವರದಕ್ಷಿಣೆ , ಚಿನ್ನ ಬೆಳ್ಳಿ ಇತ್ಯಾದಿ ಸಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿ ನೇ .
ಮಗ ಮೆಚ್ಚಿದ್ದಾನೆ ಅಂದ್ಮೇಲೆ , ವರದಕ್ಷಿಣೆ ಎಲ್ಲ ನಾವೂ ಕೇಳೋಲ್ಲ . ಆದ್ರೆ, ನೀನು ಸ್ವಲ್ಪ ಒಡವೆ ಎಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹಾಕೋಬೇಕು ಮದ್ವೆಲಿ .ಹೀಗಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಮನೇಲಿ ಹೇಳಿ ನಿಂಗೊಸ್ಕರ ಮಾಡಿಸ್ಕೋ . ನಮ್ಮ ಕಡೆ ಜನ ಆಡ್ಕೋ ಬಾರದು ನೋಡು "
ಇವಳ ತಲೆ ಗಿರ್ರೆನ್ನುತ್ತಿತ್ತು !
ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಬಂದು ಅಮ್ಮನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದವನ ಕಡೆ ನೋಡಿದಳು. ಅವನು ತನಗೆ , ಸಂಬಂಧವೇ ಇರದ ರೀತಿ ಮೊಬೈಲ್ ನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದ.
ಹೇಗೋ ಮತ್ತೆ ಹತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳು ಕಳೆದ ಮೇಲೆ , ಇವಳೇ ಎದ್ದಳು . ನಂಗೆ ಲೇಟ್ ಆಗ್ತಿದೆ ರಾತ್ರಿ ಬಸ್ ಗೆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು ಎಂದಳು .
"ಓಹ್ ಹೌದ , ಸರಿ ಸರಿ , ಹೋಗೋ ಅವಳನ್ನು ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡಿ ಬಾ" . ಅಮ್ಮನ ಆಜ್ಞೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಮಗ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಎದ್ದ .
ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಅವನೇ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ . ಅವನ ಫ್ಯಾಮಿಲಿ ಬಗ್ಗೆ , ಅವರ ಶ್ರೀಮಂತ ಸಂಬಂಧಿಕರು , ಲೈಫ್ ಸ್ಟೈಲ್ , ಕುಟುಂಬದ ಕಟ್ಟಳೆಗಳು ಇತ್ಯಾದಿ . ಅವಳು ಅನ್ಯ ಮನಸ್ಕಳಾಗಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು . ಮನಸಲ್ಲಿ ಮಹಾ ಯುದ್ಧವೇ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು .
ಪಿ ಜಿ ಎದುರು ಇಳಿದವಳು ಹೆಚ್ಚು ಮಾತನಾಡದೆ , ಗುಡ್ ನೈಟ್ ಹೇಳಿ ಒಳಗೆ ಬಂದಳು .
ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಗೊಂದಲ . ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಕೋಪ ಬರುತ್ತಿತ್ತು . ತಾನು ಕಳೆದ ಎರಡೂವರೆ ವರ್ಷದಿಂದ ನೋಡಿದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಇವನೇನಾ ಎನಿಸಿತು . ಮನೆ ತಲುಪಿ 5 ನಿಮಿಷಕ್ಕೆಲ್ಲ ಅವನ ಫೋನ್.
"ಅಲ್ಲ, ಅಮ್ಮ ಏನೋ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ಹೇಳಿದ್ಯಂತೆ ? ಆದರೂ ಅವರೇನೂ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿಲ್ಲ .ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಬಿಡೋ ಅಂದ್ರು. ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿಲ್ಲಿ , ಗುಡ್ ನ್ಯೂಸ್ ಅಂದ್ರೆ ಅಮ್ಮ ಅಪ್ಪಂಗೆ ನೀನು ಇಷ್ಟ ವಾಗಿದೀಯ . ಮುಂದಿನ ವಾರ ನೇ ನಿಮ್ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮಾತಾಡೋಣ ಅಂದಿದಾರೆ . ಹೇಳಿಬಿಡು" ಅಂದವನು ಉತ್ತರಕ್ಕೂ ಕಾಯದೆ ಫೋನ್ ಇಟ್ಟಾಗ , ಮನಸಿಗೆ ಕಿರಿಕಿರಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು .
ಅದೇ ಗೊಂದಲದಲ್ಲೇ , ಊರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದಳು . ಫೋನ್ ಎತ್ತಿಕೊಂಡ ಅಮ್ಮ , " ಆಫೀಸಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ , ನೀನು ಬೇಗ ಹೋಗಿದ್ಯಂತೆ . ಹುಷಾರಾಗಿದೀಯ ತಾನೇ? ನಿನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ಗೆ ಮಾಡೋಣ ಅಂದ್ರೆ , ನಂಗೆ ನಂಬರ್ ಸಿಕ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ಲ . ಅಪ್ಪ ಬೇರೆ ಆಚೆ ಹೋಗಿದ್ರು . ಹೇಗಿದ್ದೀಯ? ಆರಾಮಾಗಿದಿಯ ತಾನೇ ? "
"ಹಾಂ ಅಮ್ಮ , ಹುಷಾರಾಗಿದೀನಿ . ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ಬೇಡ . ಇವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಬಸ್ ಬುಕ್ ಮಾಡಿದೀನಿ . ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮನೆಲಿರ್ತೀನಿ. ಈಗ ಊಟ ಮಾಡಿ ರೆಡಿ ಆಗ್ಬೇಕು . ಲೇಟ್ ಆಗತ್ತೆ ಆಮೇಲೆ ."
"ಸರಿ ಕಣೆ , ಹುಷಾರಾಗಿ ಬಾ . ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಚಂದು ಬರ್ತಾನೆ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ಗೆ . ಇಡ್ತೀನಿ "
ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಬಸ ನಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ನಿದ್ದೆ ಕೊಡದಂತೆ ನೂರೆಂಟು ಯೋಚನೆಗಳು .
ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ತಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರವೂ ಎಂದಿನಂತೆ ಕೀಟಲೆ ಮಾತಾಡದೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದವಳು " ಅಮ್ಮ ಬಸ್ಸಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆ ಬಂದಿಲ್ಲ ,ತಲೆ ನೋಯ್ತಿದೆ . ಸಲ್ಪ ಕಾಫಿ ಕೊಡು, ಕುಡದು ಸಲ್ಪ ಮಲ್ಕೋತೀನಿ ಎಂದು ಕಾಫಿ ಕುಡಿದು ಮಲಗಿ ಬಿಟ್ಟಳು . ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಾದರೂ ಅದೆಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ಒದ್ದಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಅಂತೂ ನಿದ್ರೆ ಒಲಿಯಿತು .
ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎದ್ದು ತಿಂಡಿ ತಿಂದು ಸಪ್ಪಗೆ ಕುಳಿತ ಮಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಮುಖ ಮುಖ ನೋಡಿಕೊಂಡರು .
" ಯಾಕೆ ಪುಟ್ಟ ? ಏನಾಯ್ತು? ಹೀಗ್ಯಾಕಿದೀಯಾ ? ಆಫೀಸಲ್ಲಿ ಏನಾದ್ರು ತೊಂದ್ರೆ ನ ? " ಅಪ್ಪ ಕೇಳಿದಾಗ , ಇಲ್ಲವೆನ್ನುವಂತೆ ತಲೆ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿದಳು .
ಅಮ್ಮ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕೇಳಿದಳು " ನೀವಿಬ್ರೂ ಏನಾದ್ರೂ ಜಗಳ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ರೆನೇ? "
ಥಟ್ ಎಂದು ಅಮ್ಮನ ಮುಖ ನೋಡಿದವಳಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಆತಂಕ ಕಂಡಿತು .
"ಪುಟ್ಟಾ, ಏನೋ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಮಾತು , ಜಗಳ ಸಹಜ ಲೈಫಲ್ಲಿ . ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಸೀರಿಯಸ್ ಆಗಿ ತೊಗೊಂಡು ಸಂಬಂಧ ಹಾಳು ಮಾಡ್ಕೋ ಬಾರ್ದು , ಮನಸಲ್ಲಿ ಕಹಿ ತಂದ್ಕೊ ಬಾರ್ದು "
ಅಮ್ಮನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಮನಸು ತಡೆಯದೆ , ಹಿಂದಿನ ದಿನ ತಾನು ಅವನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದು , ಅಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಮಾತುಕತೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದವಳಿಗೆ ಏಕೋ ಹಗುರವೆನಿಸಿತು .
" ಅಯ್ಯೋ , ಮಗಾ, ಇಷ್ಟೇನಾ? ಅವರು ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಾರೆ ,ಅವರ ಪದ್ಧತಿ , ರೀತಿ-ನೀತಿ ಪ್ರಕಾರ ಮಾತಾಡಿದ್ರು . ನಿನಗೆ ಅವೆಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಇರೋದ್ರಿಂದ ಅದು ಸರಿ ಅನಿಸಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ .
ನೀನು ಬೆಳೆದಿರೋ ರೀತಿ ಬೇರೆ ಅಲ್ವ? ಅದಕ್ಕೆ . ಇಷ್ಟಕ್ಕೆಲ್ಲ ಹೀಗೆ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಆಕಾಶ ಬಿದ್ದವರ ತರಾ ಆಡ್ತಿಯಲ್ಲ ?" ಅಪ್ಪ ನಗುತ್ತ ತಲೆ ಸವರಿದಾಗ , ಅಪ್ಪನ ಭುಜಕ್ಕೆ ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತು ಬಿಟ್ಟಳು .
"ಅವರು ಯಾವಾಗ ಬರ್ತಾರೆ ಅಂತ ಸರಿಯಾದ ಡೇಟ್ ಹೇಳಿದ್ರೆ , ನಾವೂ ಸ್ವಲ್ಪ ತಯಾರಿ ಮಾಡ್ಕೋ ಬಹುದಲ್ವೇನೆ?ಎಷ್ಟಂದ್ರೂ ದೊಡ್ಡ ಊರಿಂದ ಬರೋರು. ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಬೇಕಲ್ವ?" ಅಮ್ಮ ಅಲವತ್ತು ಕೊಂಡಳು
ಇವಳಿಗೆ ಏನೋ ಗೋಜಲು , ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಿರದ ಭಾವ . ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮೊಬೈಲ್ ರಿಂಗಣಿಸಿತು .
ಆ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಅವನು ಖುಷಿಯಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ. " ಕೇಳು , ಮುಂದಿನ ವಾರ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ನಿಮ್ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಣ ಮಾತು ಕತೆ ಮುಗಿಸೋಣ ಅಂತಿದಾರೆ. ನೀನು ಮನೇಲಿ ಹೇಳ್ಬಿಡು . ಅವರು ಎಲ್ಲ ಸರಿಯಾಗಿ ತಯಾರಿ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಕು ಅಂತ ಹೇಳ್ಬಿಡು . ಇಲ್ಲಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ಬಂದು ಅಪ್ಪ- ಅಮ್ಮಂಗೆ ಏನೂ ತೊಂದರೆ ಆಗ್ಬಾರ್ದಲ್ವ ? . ನೀನು ವಾಪಾಸ್ ಬಂದ್ ತಕ್ಷಣ ಫೋನ್ ಮಾಡು ಮಾತಾಡೋಣ " ಒಂದೇ ಉಸಿರಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ.
ಇವಳು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಮೌನವಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟಾಗ , ಅವನು " ಹಲೋ , ಕೇಳಿಸ್ತಿದ್ಯಾ ? ಇದ್ದೀಯ ಲೈನ್ ಲ್ಲಿ ? ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ .
ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಇಬ್ಬರೂ ತನ್ನ ಮುಖವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿರುವುದು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು .
ಗಂಟಲು ಸರಿ ಮಾಡಿ ಕೊಂಡವಳು " ಹಾ, ಕೇಳಿಸ್ಕೊಂಡೆ .
"ಮತ್ತೆ ಏನೂ ರಿಪ್ಲೈ ಮಾಡಿಲ್ಲ ? "
" ಅವರು ಇಲ್ಲಿ ಬರೋ ಅಗತ್ಯ ಇಲ್ಲ ಅನಿಸ್ತಿದೆ ಕಣೋ. ಬೇಡ ಅಂತ ಹೇಳ್ಬಿಡು !"
" ಏ, ಯಾಕೆ ? ಏನರ್ಥ ಹಂಗಂದ್ರೆ ? ಏನಾಯ್ತೆ ನಿಂಗೆ? ಅವರನ್ನ ಒಪ್ಪಿಸೋಕೆ ನಾನೆಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿದೀನಿ ಗೊತ್ತಾ ? ಊರಿಗ್ ಹೋದ ತಕ್ಷಣ ತಲೆ ತಿರಗೋಯ್ತಾ ನಿಂಗೆ? ಏನ್ ಹೇಳಿದ್ರು ನಿಮ್ಮಪ್ಪ ?
ಸಿಟ್ಟು ಒಮ್ಮೆಲೇ ತಲೆಗೇರಿದರೂ ಎದುರಿಗೆ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಇರುವುದರ ಅರಿವಾಗಿ
" ನೋಡು , ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದು ನನ್ನದೇ ಅಭಿಪ್ರಾಯ . ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಏನೂ ಹೇಳಿಲ್ಲ . ವಾಪಸ್ ಬಂದಮೇಲೆ ನಾನೇ ಫೋನ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ . ಬೈ " ಎಂದು ಫೋನ್ ಕಟ್ ಮಾಡಿದಳು .
ಏನೂ ತಿಳಿಯದೆ , ಗೊಂದಲದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನತ್ತ ನೋಡಿ
"ಸರಿಯಾದ ನಿರ್ಧಾರ ತೊಗೊಂಡಿದೀನಿ ಅಪ್ಪಾ, ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ಬೇಡ" ಎಂದು ಮುಗುಳು ನಕ್ಕಳು!