"ಮಾವಾ, ಅಯ್ಯೋ ಮಳೆ ಶುರು ಆಗ್ತಿದೆ ಒಳಗಡೆ ಬನ್ನಿ . ಟೀ ಮಾಡಿದೀನಿ ಆರೋಗತ್ತೆ ಬನ್ನಿ . "
ಸವಿತಾ ಹೊರಗೆ ಗಾರ್ಡನ್ ಲ್ಲಿದ್ದ ಮಾವನನ್ನು ಕರೆದಳು .
ಸೊಸೆಯ ದನಿ ಕೇಳಿ ಗಡಬಡಿಸಿದ ಶಂಕರಣ್ಣ ಒಳಗೆ ಬಂದರು .
ಕೈ ಕಾಲು ತೊಳೆದು ಡೈನಿಂಗ್ ಟೇಬಲ್ ಹತ್ತಿರ ಬರೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸೊಸೆ ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಟೀ ಕಪ್ ತಂದು ಎದುರಿಗಿಟ್ಟಳು .
"ಮಳೆ ಬರೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅಲ್ಲೇನ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ರಿ ಮಾವ? ಗಾಳಿ ಬೇರೆ ಇದೆ . ಶೀತ ಶುರು ಆದ್ರೆ ಕಷ್ಟ ಅಲ್ವ ?"
"ಅದೂ.. ಅವತ್ತು ನೆಟ್ಟಿದ್ದ ಗುಲಾಬಿ ಗಿಡಕ್ಕೆ ಮೊಗ್ಗೆನಾದ್ರೂ ಬಂತಾ ಅಂತ .. "
"ಅಯ್ಯೋ, ಈಗಿನ್ನೂ ಚಿಗುರ್ತಾ ಇದೆ ಅದು . ಇಷ್ಟ್ ಬೇಗ ಮೊಗ್ಗೆಲ್ಲಿಂದ ಬರ್ಬೇಕು . ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ನೀವು ಆಚೆ ಹೋಗ್ಬೇಡಿ ಹೆಚ್ಚು. ವೆದರ್ ಬೇರೆ ಸರಿ ಇಲ್ಲ . " ತನ್ನ ಟೀ ಕಪ್ ನಿಂದ ಚಹಾ ಗುಟುಕರಿಸುತ್ತ ಹೇಳಿದಳು ಸವಿತಾ .
"ನೀ ಹೇಳೋದು ಸರೀನೇ . ಆದ್ರೆ , ಮನೇಲೆ ಕೂತು ಕೂತು ಕಾಲು ಜೋಮು ಹಿಡಿಯತ್ತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಗಾರ್ಡನ್ ಲ್ಲಿ ಓಡಾಡಿದ್ರೆ , ಆಚೆ ವಾಕಿಂಗ್ ಹೋದ್ರೆ ಸಮಾಧಾನ . ಅದೂ ಮನೇಲೆ ಕೂತು ಅಭ್ಯಾಸ ಬೇರೆ ಇಲ್ವಲ್ಲಮ್ಮ ? "
"ಹಾಗಿದ್ರೆ, ಜಾಸ್ತಿ ಹೊತ್ತು ಹೋಗ್ಬೇಡಿ. ಗಾಳಿ ತುಂಬಾ ಇದೆ . ಬೇಕಾದ್ರೆ , ಸಿಟ್ ಔಟ್ ನಲ್ಲೋ , ಮೇಲ್ಗಡೆ ಬಾಲ್ಕನಿಲೋ ಕೂತ್ಕೊಳ್ಳಿ. "
"ಸರಿ ಬಿಡು ." ಟೀ ಕುಡಿದು ಎದ್ದ
ಶಂಕರಣ್ಣ
ನಿಧಾನವಾಗಿ ತಮ್ಮ ರೂಮಿಗೆ ಹೋದರು .
ಒಂದೂವರೆ ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಅತ್ತೆ ತೀರಿಕೊಂಡಮೇಲೆ ಒಬ್ಬರೇ ಊರಲ್ಲಿ ಬೇಡ ಎಂದು ತಾನೇ ಒತ್ತಾಯಿಸಿ ಮಾವನನ್ನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದಳು .
ಅವರಿನ್ನೂ ಪತ್ನಿಯ ನೆನಪಿಂದ ಆಚೆ ಬಂದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು .
ಯಾಕೋ
ಇತ್ತೀಚೆ ಎರಡು ಮೂರು ತಿಂಗಳಿಂದ ಅವರ ನಡವಳಿಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾದಂತೆ ಅವಳ ಮನಸಿಗೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಗಾರ್ಡನ್ ಲ್ಲಿ ಕಾಲ ಕಳೆಯು ತ್ತಿದ್ದರು . ಓದುವಾಗಲೂ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಜೋಕಾಲಿ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಓದುತ್ತಿದ್ದರು . ಆಚೆ ನೋಡುತ್ತಾ ಮೈ ಮರೆತು ಕುಳಿತು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು . ಯಾರಾದರೂ ಕರೆದರೆ , ಗಾಬರಿಯಾಗಿ ಎದ್ದು ಬರುತ್ತಿದ್ದರು .
ಸವಿತಾ ಇದನ್ನು ಕಿರಣನಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದಳು. ಅವನು " ಅಪ್ಪಂಗೆ ಊರಿನ ನೆನಪಾಗ್ತಿರಬೇಕು ಕಣೆ . ಎಷ್ಟಂದ್ರೂ ಜೀವನ ಎಲ್ಲ ಅಲ್ಲೇ ಕಳೆದಿದ್ದಲ್ವ? ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ರಜೆ ಶುರು ಆದ್ಮೇಲೆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಇದ್ದು ಬರೋಣ. ಅಪ್ಪಂಗೂ ಸಮಾಧಾನ ಆಗ್ಬಹುದು "
ಹೌದೆನಿಸಿದರೂ ಯಾಕೋ ಅವಳ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಪೂರ್ತಿ ಸಮಾಧಾನ ಆಗಲಿಲ್ಲ .
ಸುಮಾರು ಒಂದು ವಾರದ ನಂತರ ಒಂದು ಸಂಜೆ ಮೊಬೈಲ್ ನೋಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು .
"ಅಮ್ಮಾ, ಅಜ್ಜ ಎಲ್ಲಿ ? " ಎನ್ನುತ್ತಾ ಬಂದ ನಿಯತಿ ಅಮ್ಮನ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತಳು .
"ಆಚೆ ಗಾರ್ಡನ್ ಲ್ಲಿರಬೇಕು . ಯಾಕೆ? "
ಒಮ್ಮೆ ಹೊರಗೆ ಇಣುಕಿ ಕಂಫರ್ಮ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ನಿಯತಿ ಮೆಲ್ಲಗೆ
"ಅಮ್ಮಾ, ನಿಂಗೆ ಏನೋ ಹೇಳ್ಬೇಕು "
ಸವಿತಾಳ ಎದೆ ಧಸಕ್ಕೆಂದಿತು . 15 ರ ಮಗಳು ಏನು ಹೇಳುತ್ತಾಳೋ ಎಂದು ಎದೆ ಢವಗುಟ್ಟಿತು .
" ಅಮ್ಮಾ, ಇತ್ತೀಚೆ ಅಜ್ಜ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇರೆ ತರಾ ಆಡ್ತಿದಾರೆ ಅನ್ಸಲ್ವಾ ? "
ಸಮಾಧಾನದ ಉಸಿರು ಬಿಟ್ಟ ಸವಿತಾಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಕುತೂಹಲವೂ ಆಯಿತು . ತನಗನಿಸಿದ್ದೆ ಮಗಳಿಗೂ ಅನಿಸ್ತಾ ಇದೆ ಅಂದ್ರೆ ..
" ಏನೋ ಯೋಚ್ನೆ ಮಾಡ್ತಿರ್ತಾರೆ, ಮುಂಚೆಗಿಂತ ನೀಟಾಗಿ ಡ್ರೆಸ್ ಮಾಡ್ಕೋತಾರೆ "
" ಯೋಚ್ನೆ ಮಾಡ್ತಿರೋದು ಗಮನಿಸ್ದೆ . ಆದ್ರೆ ಡ್ರೆಸ್ ಮಾಡ್ಕೊಳೋದು ಗಮನಿಸಲಿಲ್ವಲ್ಲೇ ನಾನು ? . ಆದ್ರೆ , ಅದ್ರಲ್ಲೇನು ? ಪಾಪ, ಏನೋ ಸ್ವಲ್ಪ ಫ್ರೆಶ್ ಆಗಿರೋಣ ಅನಿಸತ್ತೋ ಏನೋ "
" ಅಲ್ಲಮ್ಮ, ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ಟಡಿ ಮಾಡಿದೆ ಅಜ್ಜನ್ನ ! ಎದುರುಗಡೆ ಮನೆಗೆ ಹೊಸಾ ಫ್ಯಾಮಿಲಿ ಬಂದಾಗಿಂದ ಅಜ್ಜ ಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾಗಿದ್ದಾರೆ "
" ಅದಕ್ಕೂ ಇದಕ್ಕೂ ಏನೇ ಸಂಬಂಧ? "
" ಇಲ್ಲಮ್ಮ, ನಿಜಕ್ಕೂ . ಮೊನ್ನೆ
ಸಂಜೆ
ಅಜ್ಜ ಆಚೆ ಹೋಗಿದ್ರಲ್ಲ ತುಂಬಾ ದಿನ ಆಯಿತು ವಾಕಿಂಗ್ ಹೋಗ್ತೀನಿ ಅಂತ ? ವಾಪಸ್ ಬರೋವಾಗ ಎದುರು ಮನೆ ಕಡೆ ನೋಡ್ತಾ ನಿಧಾನ ಬಂದ್ರು. ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಅವ್ರಮನೇಲಿ ಒಬ್ರು ಚಂದದ ಅಜ್ಜಿ ಇದಾರೆ, ಅವರು ಹೊರಗೆ ಬಂದು ಅಜ್ಜನ್ನ ನೋಡಿ ಹಲೋ ಅಂತ ಕರದ್ರು . ತಕ್ಷಣ ಅಜ್ಜ ಕೇಳಿಸದೇ ಇರೋತರ ಬೇಗ ಬೇಗ ಮನೆಗೆ ಬಂದ್ಬಿಟ್ರು. ನಾನು ಗಾರ್ಡನ್ ಲ್ಲಿದ್ದವಳು ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ "
" ಯಾರೋ ಕರದ್ರು ಅಂತ ಗಾಬರಿ ಆಗಿರ್ಬೇಕು ಕಣೆ "
" ಅಯ್ಯೋ , ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ಅಬ್ಸರ್ವೇಶನ್ ಪ್ರಕಾರ , ಅಜ್ಜ , ಎದುರುಗಡೆ ಮನೆ ಅಜ್ಜಿ ನ ನೋಡ್ತಾ ಇರ್ತಾರೆ . ಅದಕ್ಕೆ , ಹೊರಗಡೇನೆ ಜಾಸ್ತಿ ಕಾಲ ಕಳೆಯೋದು . ಆದರೆ ಮಾತಾಡಲ್ಲ "
" ಸುಮ್ನಿರೇ , ಏನೇನೋ ಮಾತಾಡಬೇಡ ." ಸವಿತಾ ಗದರಿದಳು .
" ಅಮ್ಮಾ, ನಿಜ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ. ಬೇಕಾದ್ರೆ ನೀನೆ ಗಮನಿಸು " ನಿಯತಿ ಎದ್ದು ರೂಮಿ ಗೆ ಹೋದಳು .
ಸವಿತಾಗೆ ಯೋಚನೆ ಶುರುವಾಯ್ತು.
ಮಗಳು ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಜ ಇರಬಹುದಾ? ಮಾವ ಆ ಹೆಂಗಸನ್ನು ಯಾಕೆ ನೋಡ್ತಾ ಇರ್ತಾರೆ? ಪರಿಚಯದವರಿರಬಹುದಾ? ಇದ್ದರೆ ಮನೇಲಿ ಹೇಳ್ತಿದ್ರಲ್ವಾ? ಕಿರಣಂಗಾದ್ರೂ ಗೊತ್ತಿರ್ತಾ ಇರ್ತು.
ಹಾಗಿದ್ರೆ ಮಾವ ಏನಾದ್ರೂ ಆಕೆ ಬಗ್ಗೆ ... "
ಛೆ, ಹಾಗೆಲ್ಲ ಯೋಚ್ನೆ ಯಾಕೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ಅಂತೆಲ್ಲ ಕೊರೆಯೋಕೆ ಶುರು ಆಯ್ತು.
ಗಂಡಂಗೆ ಹೇಳೋದಾ ಅಂದುಕೊಂಡಳು ಮತ್ತೆ .. ಬೇಡ ಯಾಕೆ ಸುಮ್ನೆ ಅಂತ ಅನಿಸ್ತು.
ಮಾವನ್ನ ಕೇಳಿ ಬಿಡೋದಾ ? ಬೇಡ , ಸುಮ್ನೆ ಅವರಿಗೆ ಮುಜುಗರ ತರೋದ್ಯಾಕೆ ? ಏನೋ ಕೇಳೋಕೆ ಹೋಗಿ ಅವ್ರಿಗೆ ಯಾಕೆ ಬೇಜಾರು ಮಾಡ್ಸೋದು . ಸವಿತಾಗೆ ತಲೆ ಚಿಟ್ಟು ಹಿಡಿಯೋ ತರಾ ಆಯ್ತು .
ಮರುದಿನದಿಂದ ಮಾವನನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಗಮನಿಸತೊಡಗಿದಳು . ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕಡೆ ಮಗಳು ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಜವೇನೋ ಎಂಬ ಅನುಮಾನ ಶುರು ಆಯ್ತು .
ಎರಡು ದಿನ ಬಿಟ್ಟು ಅವಳಿಗೇನೂ ಹೊಳೀತು. ಅದನ್ನೇ ಮಗಳಲ್ಲೂ ಹೇಳಿದ್ಲು .
ಅವತ್ತು ಸಂಜೆ ಅಡುಗೆ ಮನೇಲಿ ಬ್ಯುಸಿ ಆಗಿದ್ದ ಸೊಸೆನ ನೋಡಿ ,
ಶಂಕರಣ್ಣ
ತಮಾಷೆ ಮಾಡಿದ್ರು !
ಏನು ಸವಿತಾ , ಏನೋ ಸ್ಪೆಷಲ್ ಮಾಡೋ ತರಾ ಇದೆ ? ಯಾರಾದ್ರೂ ಬರ್ತಿದಾರೆ?
" ಹೌದು ಮಾವ . ಅದೇ ಎದುರು ಮನೆಗೆ ಹೊಸಬರು ಬಂದಿದಾರಲ್ವ? ಅವರನ್ನ ಕಾಫಿಗೆ ಕರ್ದಿದೀನಿ . ಪರಿಚಯನೂ ಆಗತ್ತೆ ಅಂತ. "
ಮಾವ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಗಾಬರಿ ಆಗಿದ್ದು , ಮುಖ ಸಣ್ಣಗಾಗಿದ್ದನ್ನು ಕುಡಿಗಣ್ಣಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಿದಳು .
" ಒಹ್, ಹೌದ ? ಸರಿ . ನಾನು ಪಕ್ಕದ ಬೀದಿ ಪಾರ್ಕಿಗೆ ವಾಕಿಂಗ್ ಹೋಗ್ ಬರ್ತೀನಿ "
" ಮಾವ, ಕಿರಣ್ ಬೇರೆ ಬರೋದು ಎಷ್ಟೊತ್ತಿಗೋ , ನೀವು ಮನೇಲೆ ಇದ್ರೆ , ನಂಗೂ ಅವ್ರೆಲ್ಲ ಬಂದಾಗ ಮಾತಾಡೋಕೆ ಅನುಕೂಲ . ಪ್ಲೀಸ್ ಮನೇಲಿರ್ತೀರಾ ?
"ನಾನು ಏನು ಮಾತಾಡೋದು? ಹಳ್ಳಿಯವ್ನು .... "
ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಕಾಲಿಂಗ್ ಬೆಲ್ ಶಬ್ದ ಆಯ್ತು. ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದ ನಿಯತಿ " ಬನ್ನಿ ಬನ್ನಿ ಎಂದು ಸ್ವಾಗತ ಮಾಡಿದ್ದೂ ಕೇಳ್ತು .
" ಓಹ್ , ಬಂದ್ಬಿಟ್ರು ಅನ್ಸತ್ತೆ .ಬನ್ನಿ ಮಾವ "
ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಕಾಲೆಳೆಯುತ್ತಾ ಸೊಸೆಯನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದರು
ಶಂಕರಣ್ಣ .
ಜಗುಲಿಯಲ್ಲಿ ಸೋಫಾ ಮೇಲೆ ಇಬ್ಬರು ಹೆಂಗಸರು ಒಬ್ಬ ೧೨-೧೩ ರ ಹುಡುಗನೂ ಕುಳಿತಿದ್ದರು .
ಇವರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಲೇ , ವಯಸ್ಸಾದ ಹೆಂಗಸು ಮುಖ ತುಂಬಾ ನಗು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಎದ್ದು ನಿಂತಳು .
ಶಂಕರಣ್ಣ
ನ ಕಾಲು ನಡುಗುತ್ತಿತ್ತು.
" ಸುಂಕನಳ್ಳಿ
ಶಂಕರ
ಅಲ್ವ? "
ಸವಿತಾ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಅವರಿಬ್ಬರ ಮುಖ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು . ಮಾವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಗಾಬರಿ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿದುದು ವಿಚಿತ್ರವೆನಿಸಿತು .
" ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ ಇವ್ರು ? "
" ಗೊತ್ತಿಲ್ದೆ? ಆ ದಿನ ನಾನು ಕರೀತಾ ಇದ್ದೀನಿ ತನಗೆ ಅಲ್ವೇನೋ ಅನ್ನೋ ತರಾ ಓಡೋಡಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ಬಿಟ್ಟ !"
ನಿಯತಿ ಹೇಳಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ ಹಾಗಿದ್ರೆ .
( ಏಕವಚನದಲ್ಲೇ ಮಾತಾಡಿಸ್ತಾರೆ ಅಂದ್ರೆ .. ಅಷ್ಟು ಸಲಿಗೆ ಇತ್ತು ಅಂತಾನಾ? )
ಸವಿತಾ ಮಗಳ ಮುಖ ನೋಡಿದ್ಲು.
" ನಾವಿಬ್ರೂ ಒಂದೇ ಕಾಲೇಜಲ್ಲಿ ಓದಿದ್ದು . ಒಂದು ವರ್ಷ ಸೀನಿಯರ್ ಇವನು ನನಗಿಂತ . ಯಾಕೋ
ಶಂಕರ
? ಗುರುತು ಸಿಗಲಿಲ್ವಾ? ನಾನು ಚಂದ್ರಮತಿ . ಹೊಸಳ್ಳಿ ರಾಮಣ್ಣ ನ ಮಗಳು ! "
" ಹಾ... ನೆನಪಾಯ್ತು. ಹೌದೋ ಅಲ್ವೋ ಅಂದ್ಕೋತಾ ಇದ್ದೆ . ತುಂಬಾ ವರ್ಷ ಆಗೋಯ್ತಲ್ವಾ ? ವಯಸ್ಸು ಬೇರೆ ಆಯ್ತು .. ಹೀಗಾಗಿ ... ತಪ್ಪು ತಿಳ್ಕೋಬೇಡ " ಸಣ್ಣ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದರು
ಶಂಕರಣ್ಣ
!
" ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಬಿಡು . . ಇವಳು ನನ್ನ ಸೊಸೆ . ಮಗ ಮಲ್ಟಿ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಕಂಪೆನಿಲಿ ಇದಾನೆ . ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ್ ಸಿಂಗಾಪುರದಲ್ಲಿದ್ರು. ಈಗ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದಾರೆ. ಇಲ್ಲೇ ಮನೆ ತೊಗೊಂಡ್ರು . ನಂಗೂ ಒಳ್ಳೇದೇ ಆಯ್ತು.
ನೀನು ಹೆಚ್ಚು ಬದಲಾಗಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದ ತಕ್ಷಣ ಗುರ್ತು ಸಿಕ್ತು ನಂಗೆ ಆದ್ರೂ ಒಂ ದ್ಸಲ ಕನ್ಫರ್ಮ್ ಮಾಡ್ಕೊಳೋಣ ಅಂತ ಅವತ್ತು ಕರದೆ . ನೀನು ಗಾಬರಿ ಆಗಿ ಓಡಿ ಬಂದೆ ಮನೆಗೆ " ಆಕೆ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ನಕ್ಕರು .
ಆಮೇಲೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕಾಫಿ ಕುಡೀತಾ ಮಾತುಕತೆಗಳು ನಡೆದವು ಒಂದು ಒಂದೂವರೆ ತಾಸಿನ ಮೇಲೆ ಅವ್ರು ಎದ್ದರು .
"ಸರಿ ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತಾಯ್ತು ಮಾತಾಡ್ತಾ ಹೊತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದೆ ಗೊತಾಗ್ಲಿಲ್ಲ. ಖುಷಿ ಆಯ್ತು ನಂಗಂತೂ "
" ನಮಗೂ ಖುಷಿ ಆಯ್ತು ಆಂಟಿ. ಬರ್ತಿರಿ ನೀವು . ಹೇಗೂ ಹಳೆ ಪರಿಚಯ ಇದೆ ಅಂತಾಯ್ತು " ಸವಿತಾ ನಕ್ಕಳು .
" ಓಹೋ ಖಂಡಿತಾ ! ಈಗ ಹೊರಡ್ತೀವಿ.
ಶಂಕರ
, ಈಗ ಹೇಗೂ ಗೊತ್ತಾಯತಲ್ಲ ನಾನೇ ಅಂತ ? ಬಾ ಮನೆಗೆ . ಮಗನ ಪರಿಚಯನೂ ಆಗತ್ತೆ . ಹಳೆ ಸುದ್ದಿ ಮಾತಾಡ್ತಾ ಕೂತ್ಕೋ ಬಹುದು " ಎಂದು ನಗುತ್ತ ಆಮಂತ್ರಣ ಕೊಟ್ಟ ಚಂದ್ರಮತಿ ಹೊರಟರು.
ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿ ಬಂದ ಸವಿತಾ
" ಏನ್ ಮಾವ ನೀವು ? , ಕಾಲೇಜ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಅಂತೇ , ಮರ್ತೆ ಹೋಗ್ಬಿಟ್ಟಿದೀರಾ ? ನಕ್ಕಳು
" ಗುರ್ತು ಸಿಕ್ಕಿತು ಕಣಮ್ಮ . ಆದ್ರೆ , ಹೇಗೆ ಕೇಳೋದು ? ಆಮೇಲೆ ಅವಳಲ್ಲ ಅಂದ್ಬಿಟ್ರೆ ಒಂಥರಾ ಆಗಲ್ವ? ಅದಕ್ಕೆ .... "
" ಸರಿ ಬಿಡಿ , ನಿಮಗೆ ಇನ್ನು ಮಾತಾಡೋಕೆ ಒಬ್ರು ಸಿಕ್ಕಿದ ಹಾಗಾಯ್ತು . " ಕಪ್ ಮತ್ತು ತಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಒಳಗೆ ಹೋದಳು ಸವಿತಾ .
ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೆ , ಹೊರಗೆ ಗಾರ್ಡನ್ ಲ್ಲಿ ಜೋಕಾಲಿ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಅಜ್ಜನ ಪಕ್ಕ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತ ನಿಯತಿ ,
"ಅಜ್ಜಾ, ಅವರು ನಿಮ್ ಕಾಲೇಜ್ ಜ್ಯುನಿಯರ್ ಅಂತೆ ? ಅಷ್ಟು ಆರಾಮಾಗಿ ನಿಮ್ಮನ್ನ ಮಾತಾಡಿಸ್ತಾ ಇದ್ರೂ ? ನಿಮಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ನೆನಪಿರ್ಲಿಲ್ವ ?
" ಅದೂ.. ಹೌದೋ ಅಲ್ವೋ ಅಂತ ಸಂಶಯ ಬಂತು . ಸುಮ್ನೆ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಆಗೋದು ಬೇಡ ಅಂತ ಸುಮ್ನಾದೆ ಪುಟ್ಟಿ "
"ಆದ್ರೂ ಅಜ್ಜಾ... ಆ ಅಜ್ಜಿ ಈಗ್ಲೂ ಎಷ್ಟು ಚಂದ ಇದಾರೆ. ಕಾಲೇಜ್ ಟೈಮ್ ಲ್ಲಿ ಹೇಗಿರ್ಬಹುದು ? ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ನೀವು ಲೈನ್ ಗೀನ್ ಹೊಡೀಲಿಲ್ವ ಅಜ್ಜ? " ಕಿಚಾಯಿಸಿದಳು ನಿಯತಿ .
"ಏನೇನೋ ಅಂತೀಯಾ ? ತಲೆ ಹರಟೆ ? "
"ಅಲ್ಲ ಅಜ್ಜ.. ಅವ್ರು ಎಷ್ಟು ಫ್ರೀ ಆಗಿ ಮಾತಾಡಿದ್ರು ನಿಮ್ಮತ್ರ ಹೋಗೋ ಬಾರೋ ಅಂತಾನೆ ? ನೀವು ನೋಡಿದ್ರೆ .... "
ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತ
ಶಂಕರಣ್ಣ
ಮುಜುಗರದಿಂದ ಮೊಮ್ಮಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿದರು .
"ನಿಜ ಹೇಳ್ಳಾ ? ನಂಗೆ ಅವಳು ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ ಆಗ್ತಾ ಇದ್ಲು . ಆದ್ರೆ ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳೋಕೆ ಧೈರ್ಯ ಬರ್ಲಿಲ್ಲ.
ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಒಂದು ಪತ್ರ ಬರೆದೆ . ಎಡಗೈಲಿ . ಹ್ಯಾಂಡ್ ರೈಟಿಂಗ್ ಗೊತ್ತಾಗ್ಬಾರ್ದು ಅಂತ . ಹೆಸರು ಹಾಕ್ಲಿಲ್ಲ ನಂದು . ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣಿಸದ ಹಾಗೆ ಅವಳ ಡೆಸ್ಕಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಓಡಿ ಬಂದಿದ್ದೆ. ಆದ್ರೆ , ಅದು ಇನ್ಯಾರ ಕೈಗೊ ಸಿಕ್ಕಿ ತುಂಬಾ ಗಲಾಟೆ ಆಗೋಯ್ತು. ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲ್ ವರೆಗೆ ವಿಷಯ ಹೋಗಿ , ಅವ್ರು ಅವಳನ್ನ ಕರೆಸಿ , ವಾರ್ನ್ ಮಾಡಿ, ಅವಳ ಮನೆಯೋರು ಕಾಲೇಜಿನಿಂದಾನೇ ಬಿಡಿಸಿ ಎಲ್ಲ ಆಗೋಯ್ತು. ಆಗೆಲ್ಲ ತುಂಬಾ ಸ್ಟ್ರಿಕ್ಟ್ ಅಲ್ವಾ? ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆದಮೇಲಂತೂ ನಾನು ಇನ್ನೂ ಹೆದರಿ ಬಿಟ್ಟೆ. ನನ್ನಿಂದ ಹೀಗಾಯ್ತು ಅಂತ ತುಂಬಾ ಬೇಜಾರಾಯ್ತು ನಂಗೆ . ಅದು ಇನ್ನೂ ವರೆಗೂ ಕೊರೀತಾ ಇದೆ. ಆ ಪತ್ರ ಬರೆದಿದ್ದು ನಾನೇ ಅಂತ ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ರೆ , ಅವಳು ಅದನ್ನ ನನ್ನತ್ರ ಕೇಳ್ಬಿಟ್ರೆ ಮುಖ ತೋರ್ಸೋದು ಹೇಗೆ ಅಂತ ...
"ಅಯ್ಯೋ ಅಜ್ಜ ! " ನಿಯತಿ ಅಜ್ಜನ ಕತ್ತು ಬಳಸಿದಳು .
"ಅಜ್ಜಾ.. ನಿಮ್ಮ ಕಾಲೇಜ್ ಮುಗಿದು ಹತ್ರ ಹತ್ರ ೫೦ ವರ್ಷ ಆದ್ರೂ ಆಗಿರ್ಬೇಕು. ಅಷ್ಟು ಹಳೇದನ್ನ ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿಟ್ ಗೊಂಡು ಗಾಬರಿ ಆಗ್ತಿದೀರಲ್ಲ? ಆ ಅಜ್ಜಿಗಂತೂ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿಲ್ಲ. ಅಥ್ವಾ ಅವ್ರು ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಯಾವಾಗ್ಲೋ ಮರ್ತು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಅಂತ ನಂಗನಿಸತ್ತೆ . ಈಗ ಅದೆಲ್ಲ ಬದಿಗಿಟ್ಟು , ಹಾಯಾಗಿ ಹಳೆ ಲವ್ ಹತ್ರ ಹರಟೆ ಹೊಡೀರಿ ! ಈಗ್ಲಾದ್ರೂ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ಹೇಳ್ಬಿಡಿ . ನೀವು ಆಕೇನ ಇಷ್ಟ ಪಡ್ತಾ ಇದ್ರಿ ಅಂತ ! " ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕಳು ನಿಯತಿ .
" ತಲೆ ಹರಟೆ " ಮುದ್ದಿನಿಂದ ಮೊಮ್ಮಗಳಿಗೆ ಗದರಿದ
ಶಂಕರಣ್ಣ
ಮೆಲ್ಲಗೆ
" ನೋಡು ಇದೆಲ್ಲ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನ ಹತ್ರ ಹೇಳ್ಬೇಡ ಪ್ಲೀಸ್. ನಂಗೆ ತುಂಬಾ ಸಂಕೋಚ ಆಗತ್ತೇ ಆಮೇಲೆ "
"ಒಳ್ಳೆ ಅಜ್ಜ ! ಹೇಳಲ್ಲ ಬಿಡಿ . ಬೇಕಾಗತ್ತೆ ನಂಗೆ ಯಾವಾಗ್ಲಾದ್ರೂ ನಿಮ್ಮನ್ನ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಮೇಲ್ ಮಾಡೋಕೆ ! "
ಕೆನ್ನೆಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ನಗುತ್ತ ಒಳಗೆ ಹೋದ ಮೊಮ್ಮಗಳನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಕುಳಿತ
ಶಂಕರಣ್ಣ
, ಅವಳು ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಜವಿರಬಹುದೇನೋ ಎನಿಸಿ ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತ ಎದುರು ಮನೆಯತ್ತ ನೋಡಿದರು !