ವಿಸ್ಮಯ ಲೋಕದಿಂದ...

ಹಂ... ಪೂರ್ತಿ ೨೮ ದಿನಗಳೇ ಕಳೆದವು ಅಮೇರಿಕಾಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟು.ಬರೆಯಬೇಕೆಂದರೂ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ತಮ್ಮನ ಮಗಳು ,ಪುಟ್ಟ ಕೂಸು ’ವಿಸ್ಮಯಾ’ ಳ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಬೇರೆ ಏನೂ ತಲೆಯೊಳಗೆ ಇಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ ! ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವ ಮೊದಲು , ಫೋನ್ ಮಾಡಿದಾಗೊಮ್ಮೆ ’ ಅಯ್ಯೋ , ಇವಳು ಎತ್ತಿಕೊಂಡಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮನೆ ಇರ್ತಾಳೆ ಅಕ್ಕಾ, ಕೆಳಗೆ ಮಲಗಿಸಿದರೆ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರೂ ಓಡಿ ಬರೋ ತರ ಅಳ್ತಾಳೆ ’ ಎಂದು ಆನಂದ ಹೇಳಿದಾಗ , ನಿಮಗೆ ಬುದ್ದಿ ಇಲ್ಲ ಕಣ್ರೋ. ಇಡೀ ದಿನ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಮೈಬಿಸಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಆದರೆ ಆಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆ ಮಲಗೋದೇ ಇಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳು. ತೊಟ್ಟಿಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿ ಅವಳನ್ನು. ಸ್ವಲ್ಪ ಅತ್ತರೂ ,ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ತಾಳೆ. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ನಿಮಗೆ ಕಷ್ಟ ನೋಡಿ ಆಮೇಲೆ ಎಂದೆಲ್ಲ ಪುಟ್ಟ ಭಾಷಣವನ್ನೇ ಬಿಗಿದಿದ್ದೆ. ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ , ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು, ಮನೆಯೊಳಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟು ಮಗುವನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡ ಕ್ಷಣದಿಂದ ಅವಳನ್ನು ತೋಳಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿಸಲಾರೆ ಎಂಬ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟೆ ! ಅದೇನು ಮಾಟ ಮಾಡಿದಳೋ ಈ ಹುಡುಗಿ ನನಗೆ ! ಈಗ , ’ ಹೋಯ್, ಯಾರೋ ಹೇಳಿದ್ರು, ಇಡೀ ದಿನ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿಸ್ಬೇಡಿ ಅಂತ , ನೋಡಿದ್ರೆ , ಅವರ ಕಥೆನೇ ಉಲ್ಟಾ ಆಗಿದೆ ’ ಎಂದು ಆನಂದನೂ , ಸೌದಾಮಿನಿಯೂ ನನ್ನನ್ನು ತಮಾಷೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ . ನನಗೇನೂ ಬೇಜಾರಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ.’ ಅಯ್ಯೋ ಅವರು ಏನಾದ್ರೂ ಅಂದುಕೊಳ್ಳಲಿ ಬಿಡೇ ಪುಟ್ಟಿ, ನಾವಿಬ್ರೂ ಮೇಲ್ಗಡೆ ಹೋಗಿ ಆಟ ಆಡೋಣ ನಡಿ’ ಎಂದು ಪುಟ್ಟಿಯನ್ನೆತ್ತಿಕೊಂಡು ನಗುತ್ತಾ ಅಲ್ಲಿಂದ ಜಾಗ ಖಾಲಿಮಾಡುತ್ತೇನೆ !

ವಿಸ್ಮಯಾಳ ಅಮ್ಮ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ, ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಲು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ಬರೀ ಹಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳೆಂದು ಗೊಣಗುವಾಗ , ನನಗೆ ನನ್ನ ತಾಯ್ತನದ ಮೊದಲ ದಿನಗಳು ನೆನಪಾಗಿ ನಗು ಬರುತ್ತದೆ. ನಾನೂ ಕೂಡ ಹೀಗೆಯೇ ಗೊಣಗುತ್ತಿದ್ದೆನಲ್ಲವೆ?. ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ಮಲಗದೇ ಮಗಳು ಹಟಹಿಡಿದು ಅಳುವಾಗ ನಿದ್ರೆ ತೂಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಮಾಡಲಾಗದ ಸಂಕಟಕ್ಕೆ, ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತಿದ್ದರೂ ಏನೂ ಮಾಡಲಾರದ ಅಸಹಾಯಕತೆಗೆ ಕಣ್ಣೀರುಕ್ಕಿ ಹರಿದ ಹನಿಗಳು ಅಳುವ ಮಗುವಿನ ಕೆನ್ನೆಯಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಅವಳ ಕಣ್ಣೀರೊಂದಿಗೆ ಕರಗಿದಾಗ, ಹಗಲಾದರೂ ಮಲಗ ಬಹುದು, ಆಗಲಾದರೂ ಚೂರು ನಿದ್ರೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಾದಾಗ , , ’ ಥೂ, ಯಾಕಾದರೂ ಬೇಕಿತ್ತು ಈ ತಾಯ್ತನದ ಕಷ್ಟ ! ಸಾಕಾಗಿಹೋಯ್ತು ಜೀವನ ’ ಎಂದು ಅತ್ತುಕೊಂಡಿದ್ದುಸುಳ್ಳಲ್ಲ ! ಆದರೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡು, ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ನೀರಲ್ಲಿ ಮೀಯಿಸಿಕೊಂಡು ಕೆಂಪಾದ ಮೈಗೆ ಸ್ವಚ್ಚ ಬಿಳಿಬಟ್ಟೆ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು, ಹಣೆಗೊಂದು ಕಪ್ಪು ಬೊಟ್ಟಿಟ್ಟು ತೊಟ್ಟಿಲಲ್ಲಿ ಮುದ್ದಾಗಿ ಮಲಗಿದವಳು, ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ನಕ್ಕಾಗ ಪ್ರೀತಿಯುಕ್ಕಿ ಹರಿದಿದ್ದೂ, ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿಕೊಂಡು ಹಾಲೂಡುತ್ತಿರುವಾಗ, ನಡುವೆಯೇ ಹಾಲು ಕುಡಿಯುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ತನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕೈಯಿಂದ ಅಮ್ಮನೆದೆಗೆ ಬಡಿಯುತ್ತಾ, ಮುಖನೋಡಿ ನಕ್ಕ ಮಗಳನ್ನು ನೋಡುವಾಗ ," ಈ ಕ್ಷಣ ಹೀಗೆಯೇ ಇರಬಾರದೇ ಎನಿಸಿ,ನನ್ನ ಜೀವನವೇ ಸಾರ್ಥಕವಾಯಿತೆಂದೆನಿಸಿದ್ದೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ ! ಈ ತಾಯ್ತನವೇ ಹೀಗೆ !!

ನಾನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಾಗ ವಿಸ್ಮಯಾ ಬರೀ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಶಿಶು . ಕೇವಲ , ಹಾಲುಕುಡಿದು ಮಲಗುವುದಷ್ಟೇ ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದಿದ್ದು. ಈಗ ಎರಡು ತಿಂಗಳು ಪೂರೈಸುವಾಗ, ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಗೂಡು ಅವಳು ! ಮುಖ ನೋಡಿ ನಗುವುದನ್ನೂ, ’ ಹಾ ’ , ’ ಹೂ’ ಎಂದು ಸುದ್ದಿ ಹೇಳುವುದನ್ನೂ, ಕೈ ಕಾಲು ಬಡಿಯುತ್ತಾ, ಆಟವಾಡುತ್ತಾ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ತನ್ನತ್ತ ಸೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಜಾಣತನ ಕಲಿತಿದ್ದಾಳೆ. ತನ್ನಿಷ್ಟದಂತೆ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಬಾಗಿಸಲು ತಿಳಿದಿದ್ದಾಳೆ. ಎದುರಿನಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಕಂಡ ಕೂಡಲೇ ಪೋಸ್ ಕೊಡುವುದನ್ನೂ ಕಲಿತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ ! ಇನ್ನು ಅವಳ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನೋ,ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಪ್ರಿಯರು ! ಮಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಪ್ರತಿಕ್ಷಣವನ್ನೂ ಕಾಯ್ದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಬಯಕೆ ಅವರಿಗೆ ! ಸದಾ ಒಬ್ಬರು ಡಿಜಿಟಲ್ ಕ್ಯಾಮೆರಾವನ್ನೂ ,ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ವಿಡಿಯೋಕ್ಯಾಮೆರಾವನ್ನೂ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಅಂಟಿಸಿಕೊಂಡೇ ಇರುತ್ತಾರೆ! ನಾನಂತೂ ಆನಂದನಿಗೆ ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ತಮಾಶೆ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ, ’ ಮಾರಾಯಾ , ನಡು ನಡುವೆ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಬದಿಗಿಟ್ಟೂ ನಿನ್ನ ಮುಖ ತೋರಿಸ್ತ ಇರು ಅವಳಿಗೆ. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ , ಅವಳಿಗೆ ಅಪ್ಪನ ಗುರುತೇ ಇರೊಲ್ಲ ನೋಡು ’ ಅಂತ .

ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳು , ಮತ್ತೆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುವ ದಿನ ಹತ್ತಿರವಾದಂತೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇನೋ ಕಸಿವಿಸಿ. ಈ ಮುದ್ದು ಗೊಂಬೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಬೇಕಲ್ಲ ಎಂಬ ಸಂಕಟ. ಇನ್ನವಳು , ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ದೊಡ್ಡವಳಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ, ಗುರುತು ನೋಡಿ,ಅಪ್ಪ- ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲಲ್ಲೇಅಡಗಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಕಲಿತಿರುತ್ತಾಳೆ, ಒಂದೂವರೆ ತಿಂಗಳು ಎತ್ತಿ ಆಡಿಸಿದ ಈ ಅತ್ತೆಯನ್ನೂ ಮರೆತಿರುತ್ತಾಳೆ ಎಂಬ ಯೋಚನೆಯೇ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ತರುತ್ತದೆ. ಫೋನ್ ಮಾಡಿದಾಗೆಲ್ಲ ’ ಅಮ್ಮಾ ಪ್ಲೀಸ್ ವಿಸ್ಮಯಾ ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಾರೇ’ ಎನ್ನುವ ಸಿರಿ , ’ ಚಿತ್ರಕ್ಕಾ, ಅಣ್ಣಂಗೆ, ಅತ್ತಿಗೇಗೆ ಪೂಸಿ ಹೊಡೆದು ಅವಳನ್ನ ನಿನ್ಜೊತೆ ಕರಕೊಂಡೇ ಬಾರೇ.. ’ ಎಂದ ಆಶಾಳ ಬೇಡಿಕೆಗಳು ನನ್ನದೇ ಒಳದನಿಯಂತೆನಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಆದರೆ , ಅದಕ್ಕೇನೂ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೆ?

ಇಷ್ಟು ದಿನ ,ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗ್ ಮರಿಯನ್ನೂ ಮಾತನಾಡಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೇಗೂ ಒಂದು ವರ್ಷವಾಗಿದೆ, ಓರಗೆಯವರೊಡನೆ ಆಟವಾಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾಳೆಂಬ ಭರವಸೆಯಿಂದ ನಿಮ್ಮೊಡನೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಮನೆಗೆ ಮರಳಿದ ಮೇಲೆ ಅವಳನ್ನೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ಹಂ.. ಅಂತೂ ಈ ವಿಸ್ಮಯ ಲೋಕದಿಂದ ನನ್ನ ಗೂಡಿಗೆ ಮರಳುತ್ತೇನೆ ಸದ್ಯದಲ್ಲೇ.

( ಚಂದದ ಫೋಟೋಕ್ಕಾಗಿ ಆನಂದ ಮತ್ತು ವಿಸ್ಮಯಾರಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು )