ನಂ ಕನ್ನಡ ಬಾಸೆ....

ಪರಾಂಜಪೆಯವರ ಮಮ್ಮದೆಯನ್ನು ಓದುವಾಗ ಪರಿಚಯದವರೊಬ್ಬರು ಹೇಳಿದ ಒಂದು ತಮಾಶೆ ನೆನಪಾಯಿತು .

ಅಂಕೋಲಾ ಕಡೆ ಹಾಲಕ್ಕಿ ಗೌಡರು ಹೆಚ್ಚು. ಅವರೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆ , ಒಂದು ಬಯಲಾಟ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿನಿಂದ ಪ್ರಾಕ್ಟೀಸ್ ಮಾಡಿ ಅಂತೂ ಒಂದು ಶುಭ ದಿನ ಬಯಲಾಟ ನಡೆಯಿತು. ರಾಜನು ತನ್ನ ರಾಣಿಯೊಂದಿಗೆ ಉದ್ಯಾನವನದಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸುತ್ತಿರುವ ಸನ್ನಿವೇಶ.ರಾಜನ ಪಾತ್ರಧಾರಿ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ರಾಣಿಗೆ ಪ್ರಕೃತಿಯ ವರ್ಣನೆ ಮಾಡತೊಡಗಿದ ..

" ಪ್ರಿಯೇ , ಈ ಸುಂದರವಾದ ಉಜ್ಜನವನದ ಚೊಬಗನ್ನು ನೋಡು. ಆಚಿ ದಿಕ್ಕಿಗ್ ನೋಡು ಕೆಂಪಿ ಗೊಂಡೆನುಂಗು , ಇಚಿ ದಿಕ್ಕಿಗ್ ನೋಡು ಬಿಳಿ ಗೊಂಡೆನುಂಗು , ಚೊಚ್ಚೊಂದವಾಗಿ ಆರಾಡುತ್ತಿರುವ ’ ಅಪನಕ್ಕಿ’ ಗಳ ಇಂಡನ್ನು ನೋಡು. ಪ್ರಿಯೇ , ಅಲ್ಲಿ ಪಚ್ಚಿಮ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ಕೆಂಪಾಗಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಆಕಾಚವನ್ನು ನೋಡು ಪ್ರಿಯೇ...

ಹಾಲಕ್ಕಿಗಳೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಾಗಿದ್ದರಿಂದ , ಬಯಲಾಟ ಸುಗಮವಾಗಿ ನಡೆಯಿತಂತೆ !
( ಹಾಲಕ್ಕಿ ಗೌಡರು - ಒಂದು ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನಾಂಗ ; ಗೊಂಡೆನುಂಗು - ಚೆಂಡು ಹೂ ; ಅಪನಕ್ಕಿ - ಪಾರಿವಾಳ )

ಇನ್ನೊಂದು , ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಾಗಿದ್ದಾಗಿನ ಸಂದರ್ಭ. ಅಜ್ಜನ ಮನೆಯ ಕೆಲಸದಾಳು ಬೀರನ ಮಗಳು ಗೀತಾ ೭ನೇ ಕ್ಲಾಸ್ ವರೆಗೆ ಕಲಿತವಳು. ಸುಮಾರು ನಮ್ಮದೇ ವಯಸ್ಸಿನ ಆಕೆ ಅವರ ಪೈಕಿಯಲ್ಲೆ ಹೆಚ್ಚು ಓದಿದ ಹುಡುಗಿ. ಆ ಹೆಮ್ಮೆ ಅವಳಿಗೆ ತುಂಬಾ ಇತ್ತು. ಅವಳ ಅಕ್ಕನ ಮದುವೆಗೆ ಅಜ್ಜನಿಗೆ ಕರೆ ಬಂದಿತ್ತು. ದೊಡ್ಡವರ್ಯಾರೂ ಹೋಗದ ಕಾರಣ ,ನಾವು ಮಕ್ಕಳೇ ಹೋಗಬೇಕಾಯ್ತು. ನಾವೆಲ್ಲ ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಹೆಂಗಸೊಬ್ಬಳು ’ ಸುಬ್ರಾಯ್ ಹೆಗಡೇರ ಮನಿ ಮದ್ವಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದ್ಮೇಲೆ ಅಕ್ಕನ್ ಮದ್ವಿಗೆ ತಾನು ಹಾಡಾದೇಯಾ ಹೇಳಿ ನಮ್ಮ್ ಗೀತಾನೂ ನಿಮ್ ಜನ್ರಾಂಗೇ ಹಾಡು ಹೇಳಾಕೆಲ್ಲ ಕಲ್ತದೆ. ಏ ಗೀತಾ ಹೇಳೆ " ಎಂದಳು. ಗೀತಾ ಸ್ವಲ್ಪ ನಾಚುತ್ತಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಮ್ಮೆ ತೋರಿಸುತ್ತ ಹಾಡ ತೊಡಗಿದಳು " ಇದೇ ಸುಬ ಮೂತ್ರಾ... ಮಂಗಲ ಸೂಸ್ತ್ರಾ...... " ನಾವು ಉಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದ ನಗುವನ್ನು ಹೇಗೆ ತಡೆದುಕೊಂಡು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆವೋ ನಮಗೇ ಗೊತ್ತು !

ಇದೆಲ್ಲ ಅನಕ್ಷರಸ್ಥರ ಕಥೆಯಾಯಿತು. ಆದರೆ , ಕನ್ನಡದ ಟಿವಿ ವಾಹಿನಿಗಳನ್ನು ನೋಡುವಾಗ ಇಂತಹವು ಎಷ್ಟೋ ದಿನನಿತ್ಯ ನೋಡ ಸಿಗುತ್ತವೆ ಅಲ್ಲವೆ?