ಮಳೆಗಾಲ ...

ಮಳೆಗಾಲ ಶುರುವಾಗಿ ಎಷ್ಟೋ ವಾರಗಳು ಕಳೆದವು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಂತೆ. ಆದರೆ ಈ ಮಳೆಯಿನ್ನೂ ಫಸ್ಟ್ ಗೇರ್ ನಿಂದ ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಲೇ ಇಲ್ಲ ! ಇಂದು ಸುರಿಯಬಹುದು ನಾಳೆ ಜೋರಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಕಾದಿದ್ದಷ್ಟೇ ಬಂತು. ಒಮ್ಮೆ ಜೋರಾಗಿ ಮಳೆ ಹಿಡಿದರೆ, ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದ ಕೂಡಲೇ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಪಕೋಡಾ/ ಭಜಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೊಗೆಯಾಡುವ ಕಾಫಿ ಅಥವಾ ಟೀ ಕಪ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಕಿಟಕಿಯಿಂದಾಚೆ ಸುರಿಯುವ ಮಳೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತುಬಿಡಬೇಕು ಎಂದು ಕಾಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ಈ ಮಳೆಯೇಕೋ ಈ ಸಲ ಕೈ ಕೊಡುವ ಲಕ್ಷಣ ತೋರುತ್ತಿದೆ. ನನ್ನ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ - ಈರುಳ್ಳಿ ಪಕೋಡಾದ ಕನಸು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿದು ಬಿಡುವುದೇನೋ ಎಂದು ಯೋಚನೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಕಂಡ ಮಲೆನಾಡಿನ ಮಳೆಗಾಲದ ಮಜಾ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ .

ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ಮಳೆ ಸುರಿದು ಅಂಗಳ ,ಚರಂಡಿಗಳು ತುಂಬಿ ಹರಿಯುವಾಗ , ಅದರಲ್ಲಿ ಪೇಪರ್ ದೋಣಿಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ತೇಲಿಬಿಡುವುದು, ಯಾರ ದೋಣಿ ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಕಾಯುವುದು....
ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟದ ನಂತರ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಕಂಬಳಿ ಹೊದ್ದು ಮಲಗುವ ಸುಖವೊಂದಾದರೆ , ಎದ್ದ ಮೇಲೆ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಯಾಗಿ ಚಾ ಅಥವಾ ಕಾಫಿ ಲೋಟ ಹಿಡಿದು , ಬಚ್ಚಲ ಒಲೆಯ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತು ಬೆಂಕಿ ಕಾಸುವ ಮಜಾನೇ ಬೇರೆ ! ಒಲೆಯ ಮುಂದೆ ಸರಿಯಾದ ಜಾಗಕ್ಕಾಗಿ ನಮ್ಮ ಜಗಳಾಟ ( ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಹೊಡೆದಾಟ) , ತಕರಾರು ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. , ಈ ಗಲಾಟೆ ಸುಧಾರಿಸಲು ಬಂದ ಅಜ್ಜನೋ ಮಾವನೋ ಯಾವುದಾದರೂ ಹಳೆಯ ಘಟನೆಗಳನ್ನೋ , ಕಥೆಯನ್ನೋ ರಸವತ್ತಾಗಿ ವರ್ಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ .. ನಾವು ಹಲಸಿನ ಬೇಳೆ , ಹುಣೆಸೇ ಬೀಜ ಅಥವಾ ಹಪ್ಪಳ ಮುಂತಾದವನ್ನು ಸುಟ್ಟು ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಆ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಮೈ ಮರೆಯ ಬೇಕು ....ಆಹಾಹಾ..ಆ ದಿನಗಳೇ ಬೇರೆ !

ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡವರಾದ ಮೇಲೆ , ನಾವು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ವಿಧ ವಿಧವಾದ ಹೂವಿನ ಗಿಡಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟು ಮಾಡುವ ಉತ್ಸಾಹ ! ಡೇರೆ ಹೂಗಳಿಗೆ ಮೊದಲ ಆದ್ಯತೆ ! ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಸಾಲಾಗಿ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ , ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಸೈಜಿನ ಡೇರೆ ಹೂಗಳು ಅರಳಿ ನಿಂತರೆ ನಮ್ಮ ಸಂಭ್ರಮವೇ ಸಂಭ್ರಮ ! ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಮೊಗ್ಗು ಮೂಡುವುದನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದು , ಪ್ರತಿದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದ ಕೂಡಲೇ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ಕೊಡುವುದು, ಮೆಚ್ಚಿನ ಕೆಲಸಗಳು. ಶಾಲೆಯಲ್ಲೂ ಅಷ್ಟೆ, ಯಾರು ದೊಡ್ಡ ಹೂ ಮುಡಿದು ಬರುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ಪ್ರತಿಷ್ಟೆಯ ವಿಷಯವಾದರೆ , ಅವರ ಹಿಂದೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವವರಿಗೆ , ಮುಂದಿನ ಬೋರ್ಡ್ ಕಾಣದೇ ಒದ್ದಾಟ.

ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಹೋದರೆ , ಮನೆಯಿಂದಾಚೆ ಕಾಲಿಡಲು ನಮಗೆ ಹೆದರಿಕೆ .ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ನಮ್ಮ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಿರ್ಸಿಯ ಉಂಬಳಗಳು ದೊಡ್ಡ ಆತಂಕವಾದಿಗಳು . ಮಳೆ ಬಿದ್ದೊಡನೆ , ಎಚ್ಚರಗೊಂಡು ತಮ್ಮ ಮೂತಿಯನ್ನು ಉದ್ದವಾಗಿಸಿ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಾಡಿಸುತ್ತಾ ಬೇಟೆಗಾಗಿ ಕಾಯುವ ಉಂಬಳಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಹೆದರಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ನಮ್ಮ ಕಣ್ತಪ್ಪಿಸಿ ಹತ್ತಿ ಕೊಂಡ ಉಂಬಳಗಳು ಯಥಾ ಶಕ್ತಿ ರಕ್ತ ಕುಡಿದು ಉದುರಿ ಬಿದ್ದ ಮೇಲೆಯೇ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದು . ಹರಿಯುವ ರಕ್ತ ನೋಡಿ ಯಾರಾದರೂ " ಉಂಬ್ಳ ಕಚ್ಚಿತ್ತು ಕಾಣ್ತು" ಹೇಳುವುದೊಂದೇ ತಡ , ನಾವು ಜಗುಲಿಯಿಡೀ ಯಕ್ಷಗಾನ ಕುಣಿದು ( ನಮ್ಮದೇ ಹಿಮ್ಮೇಳದೊಂದಿಗೆ ) ಇನ್ನೇನು ಸತ್ತೇ ಹೋಗುತ್ತೇವೇನೋ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ರಂಪಾಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅತ್ತೆಯೋ , ಅಜ್ಜಿಯೋ ಹೊಗೆಸೊಪ್ಪು -ಸುಣ್ಣ ಇತ್ಯಾದಿ ತಂದು , ಉಂಬಳ ಕಚ್ಚಿದಲ್ಲಿ ಸವರುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಗಲಾಟೆಗೆ ತಲೆ ಕೆಟ್ಟು ಅಮ್ಮ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆರಡು ಬಾರಿಸಿದರೆ , ನಮ್ಮ ದನಿ ಇನ್ನೂ ತಾರಕಕ್ಕೇರುತ್ತಿತ್ತು .

ಈ ಸಲ ಮಳೆಗಾಲದ ಶುರುವಿನಲ್ಲಿ ಕುಮಟಾದಿಂದ ಸಿರ್ಸಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ದೇವಿಮನೆ ಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಕಾರಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದ ಮಹೇಶ್ ರ ಜೊತೆ ಎರಡು ಉಂಬಳಗಳು ’ ಫ್ರೀ’ ಆಗಿ ಸಿರ್ಸಿಯ ವರೆಗೂ ಪ್ರವಾಸ ಮಾಡಿದ್ದವು .ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಕಂಬಳಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತ ಮೇಲಷ್ಟೇ ಅವು ಪ್ಯಾಂಟ್ ನಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದವು . ’ಸಿರಿ’ ಅದೇ ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ ಉಂಬಳ ನೋಡಿದ್ದು , ಆಮೇಲೆ ಹೊರಗೆ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡುವಾಗಲೂ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ನೋಡಿ ಕೊಂಡು ಅತೀ ಜಾಗರೂಕತೆಯಿಂದ ಹೆಜ್ಜೆ ಯಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳು ತಾಜಾಗೊಂಡವು .

ಮತ್ತೀಗ ಪುಣೆಯ ಮೇಲಂತಸ್ತಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ , ’ನಿಜವಾದ ಮಳೆಗಾಲ’ ಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಹೊರಗೆ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ನೀರಾಡಲಾಗದಿದ್ದರೂ ಕಡೇ ಪಕ್ಷ ಟೆರೇಸ್ ನಲ್ಲಾದರೂ ನಿಂತಷ್ಟೇ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಕಾಲೂರುವ ಬಯಕೆಯಿದೆ. ಸಿರಿಯ ಜೊತೆ ಕಾಗದದ ದೋಣಿ ಮಾಡಿ ತೇಲಿ ಬಿಡುವ ಕಾಲಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.