ವಿಷಾದ ಗೀತ

ದೂರದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಪಟಾಕಿ ಸಿಡಿದ ಸದ್ದು
ಭಯದಿ ನಡುಗಿತೊಮ್ಮೆ ಎದೆ
ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರೋ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ
ಬೇಗ ಮನೆಗೆ ಬರಬಾರದೇ?

ಹೊರಗೇನೋ ಗಲಾಟೆ
ಜನರ ಗದ್ದಲ ಕಿರುಚಾಟ
ನಡುವೆ ಕೇಳಿತೆ ಒಮ್ಮೆ
ಯಾರದೊ ನರಳಾಟ ?

ತೊಟ್ಟಿಲಲಿ ಮಲಗಿರುವ ತಮ್ಮ
ನಿದ್ದೆಯಿಂದೆದ್ದು ಅಳುವಾಗ
ತೂಗುತ್ತಾಳೆ ಅಕ್ಕ
ಹಸಿವಾಯಿತೆ ಪುಟ್ಟ?

ಸುಮ್ಮನಿರು ಚಿನ್ನ
ಬೇಗ ಬರುತ್ತಾಳೆ ಅಮ್ಮ
ಅಪ್ಪ ತರುತ್ತಾನೆ ಹಣ್ಣು
ತೊಟ್ಟಿಲನು ತೂಗುತಿರೆ ಕೈಗಳು
ಕಾತರದಿ ನೆಟ್ಟಿವೆ ಬಾಗಿಲಲಿ ಕಣ್ಣು

ಚಿಂತೆ ಅವಳಿಗೆ, ಹೊರಗೆ ಕತ್ತಲೆ
ಬರಲಿಲ್ಲವೇಕೆ ಇನ್ನೂ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ
ಹಸಿವಾಗಿ ಅಳುತಿಹನು ಪುಟ್ಟ ತಮ್ಮ.

ತಿಳಿವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ
ಹುಚ್ಚು ಹುಡುಗಿಯೆ ನಿನಗೆ
ಹೆಣವಾಗಿ ಬಿದ್ದಿಹಳು ಅಮ್ಮ ಅಲ್ಲಿ
ಬದಿಯಲ್ಲೆ ಅಪ್ಪ , ರಕ್ತದೋಕುಳಿಯಲ್ಲಿ

ಹುರುಳಿಲ್ಲದ ದ್ವೇಷಕ್ಕೆ
ಬಲಿಯಾದರೆಷ್ಟೋ ಜನ
ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿತ್ತೆ ಮಾನವೀಯತೆಯ ಸೆಲೆ
ಹೃದಯವಾಗಿತ್ತೆ ಘೋರ ಪಾಷಾಣ?

ಯಾವ ಧರ್ಮದ ಮೂಲ
ಹಿಂಸೆಯಾಗಿತ್ತು?
ಯಾವ ಧರ್ಮದ ಬೋಧೆ
ಕ್ರೌರ್ಯವಾಗಿತ್ತು?

ಸುತ್ತಲೂ ಕವಿಯುತಿದೆ
ಭಯದ ನೆರಳು
ಅಳುವ ಕಂದನಿಗಿಲ್ಲ
ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲು , ಅಪ್ಪನ ಹೆಗಲು

( ಫೋಟೊ : ೨೦೦೩ ರ ಮುಂಬಯಿ ಬಾಂಬ್ ಸ್ಫೋಟದಲ್ಲಿ ಅನಾಥರಾದ ಸೋದರಿಯರು .

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಅಂತರ್ಜಾಲ )